عراق و روابط جدید با مجامع بین‌المللی

اکنون صفحه­ای تازه در روابط عراق با مجامع بین­المللی، اقلیمی و عربی بر اساس یک چارچوب شفاف، فعال و مطمئن در حال گشوده شدن است. رهبران جدید عراق که امروزه از ائتلاف یکپارچه تشکیل یافته­اند به عنوان نمایندگان رسمی دولت ملی تلاش می­کنند، روابطی سازنده و مجدانه در روابط خود با مجامع بین­المللی تعریف کنند. روابطی مبتنی بر احترام متقابل، حفظ استقلال کشور و کاملا دوستانه و برابر.
یکی از مهمترین ابزارهایی که به این حرکت قدرت و قوام می­دهد، عمق تمدن، دینی و اقتصادی است که عراق از آن بهره می­برد. ابزاری که نیروهای دیکتاتوری تا کنون تلاش­های بسیار کرده­اند با تبدیل کردن کشور به یک کشور جنگ طلب، توطئه­چین، ورشکسته و همیشه درگیر آن را از عراق بگیرند و نگذارند عراق به جایگاه حقیقی خود برسد.
اکنون کشورهای جهان فهمیده­اند که نهضت جدیدی در عراق به وجود آمده که تلاش دارد خود را از زیر بار سنگین خرابی­ها، بحران­ها و حملات تروریستی خونبار که تا کنون خسارت­های بسیار سنگینی به کشور وارد کرده، به سلامت بیرون بکشد. کشورهایی که این تلاش عراق را دریافته­اند و احساس برادری و اخوت آن را درک کرده­اند، تلاش داشته­اند در رسمی کردن این حرکت، عراق را یاری کرده و تلاش کرده­اند فهمی ایجابی از این تلاش ارائه دهند تا عراق روابطی خوش­آتیه و جهت دار با مجامع بین­المللی داشته باشد.
عراق از طریق دولتی وطن دوست و منتخب ملت تلاش دارد زمینه­های کار مشترک و ایجاد پل برای همکاری با کشورهای دنیا و مردم آن بدون استثنا با هدف بازسازی کشور، جذب سرمایه­گذاری خارجی، بازسازی اقتصاد، پویایی فرهنگی و تامین بهداشت عمومی، فنون و کشاورزی بر اساس ضوابط و مرزهای مصالح ملی کشور با نگاهی مشترک به مصالح تمام طرف­های همکار و ایجاد توازن در این نوع رابطه فراهم کند.
علی رغم این که تمام این تلاش­ها با استقبال و اهتمام بسیاری از کشورهای عربی و منطقه­ای مواجه شده و حتی برخی از کشورها رابطه­ای دوستانه و تاریخی و برادرانه با ملت عراق ایجاد کرده­اند که انعکاس آن را در بخشیدن بدهی­ها، اجازه سفر به شهروندان عراقی به کشورشان و انجام دیدارهای مداوم و دوستانه از عراق جدید و تلاش در انسجام در حفظ همکاریشان با عراق مشاهده می­کنیم، عده­ای همچنان چشم­های خود را بسته­اند تا هیچ چیز از عراق در حال پیشرفت امروز نبینند. برخی نیز ­نگاهی نیمه به عراق انداخته­اند تا نیمی از چهره واقعی عراق جدید را که احتمالا روی زشت آن هم است، مشاهده کنند. طبیعی است که اینها انتظار ندارند عراق به موفقیت برسد یا استقرار یابد یا به جامعه اقلیمی و عربی و بین­المللی به سلامت بازگردد. به اعتقاد آنها عراق جایگاه غیر طبیعی مخدوش شده خود را حفظ خواهد کرد. از این رو طبیعتا از عراق تنها تهدیدش را در می­یابند و تنها صدای زنگ خطرش را می­شنوند و حاضر نیستند آنچه در عراق امروز می­گذرد را درک کنند.
می­دانید دلیل عمده این نوع نگرش و بینش چیست؟ زیرا عراق امروز می­تواند محور تحولات آینده که شامل آزادی ملت­ها از استبداد، تحقق نظام دموکراتیک در کشورهای دیکتاتوری، سلطه صندوق رای به جای مشت آهنین و ارزش دادن به حقوق بشر و احترام به حقوق زنان و قبول آرای دیگران می­شود، باشد. عراق امروز می­تواند الگوی مناسبی برای اشاعه آزادی بیان، به رسمیت شناختن حقوق تمام اقلیت­ها و دمیدن نفسی دوباره به مردم تمام کشورهای منطقه­ای که از کمترین حقوق حقشان محرومند.
این کشورها همچنان نمی­خواهند حقایق عراق جدید را بپذیرند و ازاین که عراق بخواهد به چنین الگویی تبدیل شود، بسیار نگرانند.
اما این نگرانی یک دلیل عمده اقتصادی نیز دارد و آن این که اگر عراق بخواهد تولید نفت خود را به صورت غیر محدود افزایش دهد تا بتواند جبران سال­های تحریم اقتصادی را بکند، می­تواند برای آنها بسیار گران تمام شود. به اعتقاد آنها اگر عراق زیرساخت­های نفتی خود را بازسازی کند دست به تولید غیر منتظره­ای می­زند که رقابت عظیمی را به دنبال خواهد داشت و می­تواند احتکارهای نفتی و بازارهای صادراتی آنها را از آن خود کند.
آنها ناامیدند زیرا نتوانسته­اند تا کنون وحدت ملی عراق را نابود کنند و سر خورده­اند زیرا تاکنون هیچ کدام از فتواهای تکفیری و تشویق کننده به جنایات و ایجاد گورهای دسته جمعیشان که با حمایت­های مالی گسترده­ای رو به رو بوده، ره به جایی نبرده و از هیچ حمایت بین­المللی و حتی منطقه­ای نیز برخوردار نیست.
مردمشان به تلاش­هایشان می­نگرند و به عینه می­بینند که نیت­های شومشان تا چه اندازه فاسد است، به همین دلیل آنها را مورد توبیخ و سرزنش قرار می­دهند. آنها خرابی، نابودی، کشتار، نسل کشی را با هدف رسیدن مصالح فردی ترویج می­کردند غافل از این که چنین رفتارهایی بر عکس آنها را در سیبل اتهام و خرابی گرفتار می­کند. مردم جهان اکنون به این درک رسیده­اند که در زیر الفاظ اسلامی گروهی هستند که قصد دارند دست به کارهای ضد اسلامی بزنند و میان ملت­ها تفرقه ایجاد کنند. اما آنها باید بدانند که هر کاری کنند، زیان خواهند دید. آنها چاره­ای جز پذیرش عراق جدید ندارند. عراقی که چه بخواهند و چه نخواهند به الگوی دموکراسی، آزادی بیان، احترام به حقوق بشر، احترام به اقلیت­ها، احترام به حقوق زنان و رسیدن به تکاپویی و پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تبدیل خواهد شد. از این رو وقتی مشاهده می­کنند که دنیا عراق جدید را پذیرفته و با آغوش باز آن را به جمع خود می­پذیرد، ناچارند که با آن رابطه برقرار کنند، حتی اگر این رابطه برایشان بسیار تلخ باشد.

نویسنده : المحنه جودی

منبع : دیپلماسی ایرانی