غلتاندن نه چندان بیهوده

آلبر کامو، نویسنده و نمایشنامه‌نویس در ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در دهکده کوچک مون دوی در الجزایر از پدری فرانسوی و مادری اسپانیایی زاده شد. پدرش پس از تولدش در جنگ جهانی اول کشته شد.
کودکی کامو در یک زندگی فقیرانه طبقه کارگری سپری شد.وی با کمک لویی ژرمن معلم دوران ابتدایی‌اش برنده جایزه کمک تحصیلی شد و توانست به تحصیل ادامه دهد. از ۱۹۳۰ـ۱۹۲۸ دروازه بان تیم دانشگاه الجزایر بود اما با تشخیص اولین آثار سل تبدیل به یک تماشاچی فوتبال شد. در سال ۱۹۳۴ به عضویت حزب کمونیست درآمد اما یک سال بعد به شیوه‌ای نمایشی محکوم و اخراج شد. در سال ۱۹۳۵ موفق به اخذ لیسانس فلسفه از دانشگاه الجزایر شد. در همان زمان تا شروع جنگ به همکاری با روزنامه الجزایر پرداخت و با سیمون های که معتاد به مورفین بود ازدواج کرد این پیوند فقط یک سال دوام داشت. کامو با شروع جنگ سعی کرد در ارتش نامنویسی کند اما به دلیل بیماری سل او را نپذیرفتند. در سال ۱۹۴۰ روزنامه الجزایر توقیف و کامو از الجزایر اخراج شد. در همان سال با فرانسیس فور ازدواج کرد و صاحب دو دختر دوقلو به نام‌های کاترین و جین شد. وی در سال ۱۹۴۲ رمان مشهور بیگانه و مجموعه مقالات فلسفی خود با نام سیزیف را منتشر کرد، کامو با انتشار این اثر، تئاتر دوران خود را تحت تاثیر قرار داد. در اساطیر یونان آمده است که سیزیف به سبب گناهی که مرتکب شده محکوم است که
تخته سنگی را از دامنه کوهی به طور دائم از پایین به بالا بغلتاند و بارها این کار را تکرار کند. کامو از این کار سیزیف که نمادی از بیهودگی و بی‌حاصلی است استفاده و جریان ‌نوینی را در تئاتر معاصر پایه‌گذاری کرد.کامو در همان دوران با ژان پل سارتر و سیمون دوبوار آشنا شد، سپس نمایشنامه «کالیگولا» را به چاپ رساند. وی این نمایشنامه را تا اواخر دهه ۵۰ بارها بازنویسی و ویرایش کرد. وی در سال ۱۹۵۷ موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل شد و جزو جوان‌ترین نویسندگانی بود که تا آن روز جایزه نوبل گرفته بودند.
از دیگر آثار وی می‌توان به «سقوط»، «طاعون»، «تابستان»، «مرگ خوش» و «عروسی» و نمایشنامه‌های «سوءتفاهم»، «راستان» و «حکومت نظامی» اشاره کرد. آثار این نویسنده تاکنون به ۳۲ زبان ترجمه شده است و اقتباس‌های بسیاری از رمان‌ها و نمایشنامه‌های او صورت گرفته است.
کامو در ۴ ژانویه ۱۹۶۰ در یک سانحه رانندگی به همراه ناشر آثارش کشته شد.

منبع : روزنامه تهران امروز