دغدغه گذران زندگی یا بالا بردن کیفی اطلاعات علمی

قوطی تن ماهی را به عنوان قندانش استفاده می کند و قوطی های کنسرو لوبیا را به عنوان جامدادیش.
این جا غریب است. دانشجو است. او این جا پشتوانه ای ندارد... یک اتاق دانشجویی کوچک ۸ نفره... کلی تلاش کرده است تا هم اتاقی هایش را راضی کند تا بتواند نیمه شب ها مهتابی اتاق را روشن نگه دارد. آخر هر طور شده باید قسط های کامپیوتری را که از سر اجبار خریداری کرده بپردازد.
چاره ای ندارد... این تنها کاری است که می تواند انجام دهد هر طور شده باید مشکلات مالی دوران تحصیلش را رفع کند.
پول، کتاب، جزوه، ایاب و ذهاب، خوراک، پوشاک، اجاره اتاق خانواده اش هر چند مدت خرجی اش را می فرستند اما... مگر آن قدر کفایت می کند؟
شب ها را تا سحر بیدار می ماند و سفارشات تایپ آن مغازه انتهای کوچه را انجام می دهد.
درس های دانشگاه یک طرف و گذران زندگی پشت چهره های آراسته دانشجویی نیز طرف دیگر.
واقعیت این است که همه ما از دانشجویان به عنوان قشر آبرومند یاد می کنیم و همیشه از آن ها شخصیت هایی ارزشمند به تصویر می کشیم اما باید گفت اکثر دانشجویان به خصوص غیر بومی ها علاوه بر دغدغه درس و دانشگاه اغلب دغدغه گذران زندگی را نیز داشته و در بسیاری از موارد ترس از معیشت زمینه ساز یا تشدید کننده افت تحصیلشان می باشد.
بعضا ممکن است هیچ کس در پشت ظاهر دانشجویی متوجه مشکلات پشت پرده این چهره های آراسته و آرام نباشد و حتی از ظاهر آنان نیز الگو برداری کند اما...
آن چه موضوع گزارشمان جستجو می کند مشکلات مالی دانشجویان در حین تحصیل است که یک معیشت ساده آنان را از کوچک ترین کارها غافل نمی کند.به سراغ دانشجویان می رویم و درباره این موضوع به گفتگو می نشینیم:
زهرا حیدرزاده دانشجوی ترم یک رشته زمین شناسی است وی می گوید: بیشتر دانشجویان به خصوص غیر بومی مجبورند به عناوین مختلف شغل هر چند کوچکی را برای خود دست و پا کرده و به نوعی اوضاع مالی خود را هر چند موقت سامان بخشند.به گفته وی وضعیت اقتصادی خانواده ها و در کنار آن خرج و مخارج تحصیل در شهر غریب باعث شده دانشجویان دغدغه مالی را همیشه در ذهن خود داشته و حتی در کلاس درس نیز فکر وذهنشان به دخل و خرج روزانه مغشوش باشد.
(سمانه-ر) دانشجوی سال سوم رشته معماری می گوید: وضعیت معیشتی دانشجویان غیر بومی به خصوص آن هایی که سعی دارند بار مالیشان را از دوش خانواده ها بردارند مطلوب نیست و فقط امید به اشتغال در شغل های کوچک و در برخی موارد کاذب می تواند تا حدودی دغدغه های مالیشان را برای کوتاه مدت التیام بخشد.
وی می گوید: حتی بسیاری از دانشجویان که در زندگی های مرفه رشد یافته اند و اکنون که در شرایط نامتناسب قرار می گیرند گاهی فشارهای روحی و روانی حاصل از این نامتعادلی علاوه برتغییرات در روحیه توان مقابله با مشکلات و کمبودهای مالی را از آن ها سلب کرده و رفتارهای نامناسبی را از جانب آن ها باعث می شود.
وی تسهیلات دانشگاه اعم از وام های دانشجویی را مکفی نمی داند و توضیح می دهد: این وام ها در موارد خاص و به صورت محدود ارائه شده و بحران های مالی هر ترم دانشجو را قطعا نمی تواند حل کند.از طرفی ارائه این وام ها مهلت بازپرداخت آن را نیز به دنبال داشته و دغدغه دیگری را برای دانشجو ایجاد می کند.یک دانشجوی ادبیات دانشگاه بیرجند حس نیت وزارت علوم در کمک به دانشجویان را واقعیتی محرز می داند و می گوید: ارائه وام از سوی دانشگاه ها هر ساله به دانشجویان انجام می شود اما وامی که ۳ ماه پس از درخواست و به میزان ناچیز به دانشجویان تعلق می گیرد، قطعا نمی تواند مشکلات دانشجو را حل کند.
وی که هم اکنون متاهل است و با مشکلات مالی فراوانی روبه روست می افزاید: دانشجویان شاغل هر کدام مشکلات خاصی دارند اما اگر وام های دانشجویی به موقع پرداخت شود می تواند گوشه ای از مشکلات آن ها را حل کند.
وزارت علوم می تواند برای کمک بیشتر میزان این وام ها یا مهلت بازپرداخت آن را افزایش دهد.
به گفته وی گذران زندگی هر دانشجو بر اساس طبقه مالی خانواده، مجرد یا متاهل بودن، شاغل یا غیر شاغل بودن و سایر ملاک ها متفاوت است اما با نگاه کلی و ورود در بطن دانشجویان آن چه به نظر می رسد وضعیت معیشتی دانشجویان به خصوص آنان که سعی دارند باری از دوش خانواده بردارند وضعیتی مطلوب ندارد و فقط امید به زمان فراغت از تحصیل و با پرداختن به مشاغل دانشجویی تا حدودی آرامشان نگه می دارد.وی می گوید: با این که مسئولان بلند پایه بر رواج ازدواج های دانشجویی تاکید می کنند اما باید گفت این ازدواج ها باید مبتنی بر ارائه یک سری تسهیلات مالی از سوی دانشگاه در دوران تحصیل باشد.
غفوری دانشجوی کارشناسی ارشد عمران هم می گوید: اگر دانشجویی کار نمی کند هنوز خرجی برای خانواده خود است و دغدغه های مالیش را به دوش خانواده اش گذاشته است ولی اگر وضع مالی خانواده خوب نباشد نگرانی و مسئولیت او دو چندان شده و باید جوابگوی مخارج دوران تحصیلش باشد.
وی دغدغه دانشجویان دختر را در این امر کمتر می داند و می افزاید: این مسئله برای محصلان دختر چندان مطرح نیست با توجه به شخصیت استقلال طلبی پسران چیزی که بسیاری از موارد ذهنشان را مغشوش دارد باز کردن وقتی برای پرداختن به یک شغل هر چند کوچک و موقت در دوران تحصیل است که به نوعی پیوند مالیشان را با خانواده سست تر کند.وی می گوید: در حال حاضر دانشجویان زیادی هستند که برای مطلوب تر کردن وضعیت معیشت دوران تحصیلشان در شغل های هر چند کوچک و موقت مشغول به کار بوده که چه بسا هیچ سنخیتی با شخصیت و رشته تحصیلشان ندارد.
یکی دیگر از دانشجویان نیز از عدم برنامه ریزی های جامع و مطلوب برای وضعیت مالی و معیشت دانشجویان به خصوص دانشجویان غیر بومی گلایه مند است و می گوید: بسیاری از مسئولان به پشت چهره های آراسته دانشجویان نمی اندیشند، برخی خانواده ها نیز به دلیل عدم آشنایی با این دوران در رسیدگی مالی به دانشجوی خود کوتاهی می کنند، باید گفت انصافا در حالت کلی دانشجویان وضع مالی مطلوبی ندارند و حتی بعضی اوقات زندگی آن ها به خصوص در کلان شهرها زیر حد استاندارد می باشد.
هاتف دانشجوی رشته ادبیات وضعیت مالی دانشجویان را متناسب با نوع عادتش در خرج کرد می داند و توضیح می دهد: وضع مالی هر دانشجو به نحوه خرج کردن خود او بستگی دارد و این دانشجو است که سخت یا آسان بودن گذران زندگی خود را تعیین می کند.
اما باید اقرار کرد فقط چند روز زندگی درخوابگاه ها به خوبی نشان می دهد وضع دانشجویان آن قدرها هم خوب نیست.
این دانشجویان هستند که خود را نمی شکنند و در سخت ترین شرایط سعی می کنند با حداقل امکانات بهترین نتیجه را به دست آورند، زیرا جز این چاره ای ندارند.
وی پرداختن به شغل های دانشجویی را موثر می داند و توضیح می دهد: شغل دانشجویی از جمله مشاغلی است که معمولا با دو خصیصه همراه است، درآمد نه چندان بالا کسب آموزش کاربردی در کنار آموزش های تئوری دانشگاهی و البته فرصتی برای انتخاب شغل مناسب در آینده.
همیشه اشاره می شود در شغل های دانشجویی نباید انگیزه مادی غالب باشد چون در این صورت هدف اصلی در دوران تحصیل که درس خواندن و فهم مفاهیم تخصصی است فدای پول می شود و اما همان طور که شاهدیم بسیاری از دانشجویان این کارها را به عنوان نیاز و رفع مشکلات مالی و معیشتی شان انتخاب می کنند و چه بسا هیچ علاقه ای نسبت به آن نداشته باشند.
وی در این زمینه پیشنهاد می کند: پرداختن دانشجویان به خصوص دانشجویان غیر بومی در کارهای پژوهشی و تحقیقاتی به عنوان یک کار دانشجویی سالم و متناسب با شخصیت وی گام موثری از سوی مسئولان دانشگاهی می تواند باشد که دانشجو می تواند علاوه بر تامین خرج دوران از سوی دانشگاه محل تحصیلش توانایی های خود را در عرصه عمل افزایش داده و دانسته های علمی و تخصصی خویش را بری موفقیت در آینده شغلی اش ارتقا بخشد.
به گفته وی عملی کردن این کار از سوی دانشگاه علاوه بر این که طرح های پژوهشی و تحقیقاتی دانشگاه ها را توسعه می دهد دانشجو را از پرداختن به شغل های کاذب و بعضا انحرافی رهایی بخشیده و به سلامت دوران تحصیلی دانشجویان و همچنین اطمینان خانواده ها کمک زیادی می کند.
به نظر وی باید در دانشگاه ها سیستم هایی وجود داشته باشد تا وضعیت مالی دانشجویان به خصوص دانشجویان تحصیلات تکمیلی را سامان بخشیده و مانند سیستم های کاریابی مشاغل مطلوب و متناسب با شان دانشجو را در طول دوران تحصیل فراهم آورد که البته در این زمینه دانشگاه ها و مسئولان هم باید در جهت دهی آن ها نقش ایفا کرده و وجهه اجتماعیشان را حفاظت کند.
وزارت علوم به عنوان مرجع حامی و پاسخگو درباره مشکلات دانشجویان از طریق وام هایی مانند تحصیل و وام صندوق سعی کرده است تا اندازه ای از انبوه مشکلات مالی و معیشتی دانشجویان بکاهد اما ... آیا این طرح به تنهایی موفق بوده است؟
دانشجویان قشر آبرومندی هستند اما آبرومند بودن دلیل بر خوب بودن وضع آن ها نیست.
وقتی دانشجو از ظرف تن ماهی به عنوان قندان استفاده می کند، وقتی دانشجو برای کاهش دغدغه مالی چشمانش را بر روی میوه، سبزی و گوشت و لبنیات می بندد، وقتی از روغن سوخته بارها و بارها استفاده می کند یعنی این که...

منبع : وب سایت رسمی روزنامه خراسان