چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
مجله ویستا
آیا همه چیز فروشی است؟
همه ساله رسم بر آن است تا بنیادی خاص به درجهبندی دانشگاههای ایالات متحده بپردازد که البته این روال بر دیگر نظامها و نهادها و دیگر کشورهای جهان هم تسری یافته است. نویسنده این مقاله که خود از کارشناسان حوزه آموزش میباشد، ضمن انتقاد به این نحوه ارزشیابی، روششناسی این گونه طبقهبندیها را به زیر سؤال برده است.
در سال ۱۹۹۳، در فیلم «پیشنهاد بیشرمانه» شاهد آن بودیم که روبرت ردفورد توانست دی مور را اغوا کند تا یک شب را در ازای یک میلیون دلار با وی سپری کند. بیان این نکته در فیلم که «بله، هر چیزی فروشی است» در حقیقت نمایانگر روح زمانه حاکم بر فرهنگ ماست؛ روحی که بر نظام دانشگاهی ما هم حاکم شده است.
از سال ۱۹۸۳ تاکنون همه ساله سازمانی خاص در ایالات متحده به انتشار اسامی بهترین دانشگاههای این کشور میپردازد، اما این تنها جزیی از این قضیه است؛ قضیهای که حکایت از آن دارد که نظام آموزش دانشگاهی همانند کالایی، ارزیابی و قیمتگذاری میشود. در این رویکرد است که نظام آموزشی به کالایی چون اتومبیل و کامپیوتر میماند که مجلات آنها را قیمتگذاری مینمایند و دانشآموزان و والدین آنها به خرید آنها اقدام مینمایند.
هماکنون، برای انتخاب یک دانشگاه، بسیاری از دانشآموزان و والدین بدون تحقیق در مورد روششناسی تهیه این گزارشها، صرفاً به آمارها تکیه میکنند.
حال در اینجا به برخی مسایل قابل تأمل درباره روش این گونه گزارشها میپردازیم:
ـ همه این گزارشها بر پایه این فرض بنیان نهاده شده که کیفیت آموزش در اعداد و ارقام میگنجد، اما به راستی کیفیت بحثهایی که در کلاسهای درسی بین اساتید و دانشجویان شکل میگیرد، چگونه با اعداد و ارقام قابل ارائه است؟
ـ در تهیه این گزارشها، جایگاه دانشجویان جدیدالورود براساس شرایط و وضعیت دبیرستانهای آنها ۱۰% و نمرات آنها ۲۰% در نظر گرفته شده است، اما آیا همه دبیرستانهای آمریکا نظام ارزشیابی و طبقهبندی دارند که بر پایه آن این ده درصد محاسبه شود؟ در مورد کیفیت ارزیابی آنها چه؟
ـ به راستی تفاوت بین دبیرستانیهایی که نمره یک یا ده گرفتهاند، چیست؟ در این گزارشها، نکته خاص در این باره مطرح نشده است و تنها به نحوی درجهبندی شدهاند که نوعی اختلاف قابل توجه از شرایط آنها در ذهن خوانندگان ناآگاه شکل گیرد.
ـ چرا به معیارهایی چون میزان دسترسی دانشجویان به اساتید و کادر علمی، فضای اجتماعی، منابع مالی، کیفیت آزمایشگاهها و کتابخانهها و... و نیز کیفیت غذا و مسکن، برنامههای ورزشی و مسایلی چون رشد روحی و فکری دانشجویان توجه نشده است؟
با وجود چنین کاستیها و نقاط ضعفی است که نشریات و مجلات ما بایستی نسبت به انتشار چنین مطالبی هشیار باشند، چرا که این اطلاعات میتواند گمراهکننده و آسیب آفرین باشد.
چنین گزارشهایی در حقیقت تفسیری ناراحت کننده از اوضاع و احوال کنونی جامعه ماست؛ جامعهای که در آن بسیاری دلباخته و مفتون این گونه درجهبندیها و فهرست کردنها هستند. جدای از آن بایستی درباره هدف واقعی نظام آموزش حاکم بر دانشگاههایمان نیز به تأمل جدی بنشینیم.
حال با وجود چنین شرایطی، آیا تمایل دارید تا زندگی آینده خود را به دست چنین پیشنهادهایی بسپارید که بر پایه فرمولها و قواعدی بیاساس بنیان نهاده شده است؟
محسن داوری
دانیل هونگ
منبع: WWW.commondreams.org
منبع:ماهنامه سیاحت غرب،شماره ۴۰
دانیل هونگ
منبع: WWW.commondreams.org
منبع:ماهنامه سیاحت غرب،شماره ۴۰
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران بابک زنجانی مجلس شورای اسلامی مجلس چین دولت سیزدهم خلیج فارس لایحه بودجه 1403 شورای نگهبان دولت حجاب مجلس یازدهم
روز معلم تهران معلم سیل قوه قضاییه آموزش و پرورش شهرداری تهران فضای مجازی پلیس دستگیری شورای شهر تهران سلامت
خودرو بانک مرکزی دلار قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو ایران خودرو سایپا بازار خودرو مالیات تورم ارز
تلویزیون سریال سعید آقاخانی سینمای ایران سینما نون خ رسانه موسیقی تئاتر فیلم دفاع مقدس کتاب
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس نوار غزه روسیه عربستان ترکیه افغانستان
فوتبال پرسپولیس استقلال سپاهان تراکتور رئال مادرید باشگاه استقلال لیگ برتر بایرن مونیخ فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی
هوش مصنوعی اینستاگرام ناسا تسلا تبلیغات اپل فناوری همراه اول آیفون گوگل
داروخانه مسمومیت دیابت کاهش وزن طول عمر بارداری خواب سلامت روان آلزایمر