سیمای حضرت مهدی(ع)درکلام نبوی

پیامبر اعظم(ص) اسلام مجموعهٔ تكامل یافتهٔ فضائل همهٔ انبیاء و اولیای الهی در طول تاریخ درخشان‌ترین كهكشان عالم وجود است كه هزاران منظومه و خورشید درخشان فضیلت و كرامت را در خود جای داده است، علم توأم با اخلاق، حكومت همراه با حكمت، عبادت همراه با خدمت به خلق، جهاد توأم با رحمت، عزت همراه با فروتنی، روزآمدی توأم با دوراندیشی و صداقت با مردم در عین پیچیدگی‌های سیاسی از ویژگی‌هیا بارز پیامبر اكرم(ص) است.
جلوهٔ آشكار و مظهر اسمای خداوندی، نمونهٔ انسان كامل و سرآمد تمام پیامبران و ختم رسل است.
پیامبر رحمت و رأفت دربارهٔ ویژگی‌های یاران آخرین جانشین خود، یعنی حضرت مهدی(ع) بیاناتی دارند كه به اجمال به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌كنیم.
از بارزترین صفات گروهی كه در آخرالزمان برای حق می‌جنگند و تا روز قیامت همیشه پیروز و سربلندند، می‌توان از ایستادگی و ایمان راسخ آن‌ها در دین، جهاد و مبارزه و مقابلهٔ با دشمنان دین، توجه آن‌ها به حضرت مهدی(ع) در هنگامه ظهور و سرسپردگی و اطاعت از این امام نام برد.
در مورد این طائفه از امت آخرالزمان، تعابیر مختلفی در بیانات مبارك پیامبر اعظم(ص) مشاهده می‌شود. به پیروزی، و سربلندی، حقانیت، جهاد و مبارزهٔ آن‌ها با مخالفان دین تا ظهور حضرت مهدی(ع) ادامه دارد. آن حضرت، در برخی از روایات با دو كلمهٔ «حتّی» و «إلی»، در برخی دیگر با جملهٔ «حتّی تقوم الساعهٔ» و در گونه‌ای دیگر از روایات با «حتی یخرج المسیح» الدّجال» و یا «حتی امر الله و ینزل عیسی بن مریم»، پیروزی آن‌ها را تا روز موعود متذكر می‌شود.
همیشه گروهی از امت من برای حق مبارزه می‌كنند و تا روز قیامت پیروز خواهند بود. سپس فرمود: بعد از نزول حضرت عیسی بن مریم(ع) امیر آن‌ها به او (مسیح) می‌گوید: بیا و با ما نماز بخوان [مسیح] در جواب می‌گوید:‌ نه، برخی از شما سرور و آقای برخی دیگر هستید، خداوند این امت را گرامی داشته است.۱
در حدیث دیگری از رسول خدا(ص) آمده است:
همیشه گروهی از امت من برای حق مبارزه می‌كنند و نسبت به آنچه مقصودشان است پیروزند، تا این كه امر خداوند عزوجل بیاید و عیسی‌بن مریم ظاهر گردد.۲
روایات فراوانی به این مطلب اشاره دارد كه منظور از «امر خداوند عزوجل»، ظهور حضرت مهدی(ع) است. به عنوان مثال روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است كه ایشان در تفسیر آیهٔ «أتی أمر الله فلا تستعجلوه سبحانه و تعالی عما یشركون؛ [هان] امر خدا در رسید پس در آن شتاب مكنید. او منزّه و فراتر است از آن‌چه [با وی] شریك می‌سازند.»۳ می‌فرمایند:
نخستین كسی كه با قائم(ع) بیعت می‌كند جبرییل است كه به صورت پرنده‌ای سفید نازل می‌شود و با آن حضرت بیعت می‌نماید. سپس یك پای بر بیت‌الله الحرام و پای دیگر بر بیت‌المقدس می‌گذارد. آن‌گاه با صدای فصیح بلیغی كه خلایق می‌شنوند فریاد خواهد زد: «امر الهی آمد، پس آن را زود مشمارید.»۴
و در روایتی دیگر از ایشان آمده است:
امر خداوند عزوجل همان امر ماست پس در آن عجله نشود، خداوند آن را با سه ارتش تأیید می‌فرماید: فرشتگان، مؤمنان و رعب. خروج آن حضرت همچون خروج رسول خدا(ص) خواهد بود و آن فرمودهٔ خدای عزوجل است: هم‌چنان كه خداوند تو را به حق [و برای اعتلای كلمهٔ توحید] از خانه‌ات بیرون ساخت و گروهی از مؤمنین از آن اكراه داشتند.۵ و ۶
در احادیث دیگری از پیامبر اكرم(ص) هم‌چنان از «امر خداوند» و پیروزی یاران حضرت مهدی(ع) سخن به میان می‌آید:
همیشه گروهی از امت من پیروزمندانه دین را حفظ می‌كنند، بر دشمنانشان چیره و غالب‌اند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند مگر زحمت‌ها و سختی‌هایی كه به آن‌ها وارد می‌شود، تا این كه امر خداوند بیاید در حالی كه آن‌ها با همین وضعیت هستند. گفتند: یا رسول‌الله(ص)، آن‌ها در چه مكانی هستند؟ فرمود: در بیت‌المقدس و اطراف آن.۷
در روایت دیگری آن حضرت، علاوه بر ذكر مكان این گروه در بیت‌المقدس و نواحی آن، از دمشق نیز یاد می‌كند:
همیشه گروهی از امت من بر دروازه‌های دمشق و اطراف آن و بر دروازه‌های بیت‌المقدس و اطراف آن جنگ می‌كنند، خواری و ذلت خوارشوندگان ضرریی به آن‌ها وارد نمی‌سازد، آن‌ها همچنان ثابت و پیروز بر حق‌اند تا این كه حضرت مهدی(ع) ظهور كنند.۸
چند روایت دیگر نیز با همین مضمون از پیامبر اكرم(ص) نقل شده است:
همیشه گروهی از امت من بر حق‌اند تا امر خداوند عزوجل [ظهور حضرت مهدی(ع)] تحقق یابد.۹
گروه اندكی از امت من برای امر خداوند می‌جنگند، بر دشمنانشان غالب‌اند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند تا این كه حضرت مهدی(ع) ظهور كنند.۱۰
هم‌چنان این دین سربلند و پابرجاست، گروهی از مسلمانان به خاطر [حفظ] آن می‌جنگند تا این كه حضرت مهدی(ع) ظهور كنند.۱۱
اگر خداوند برای كسی خیری را بخواهد او را در دین فقیه می‌سازد (درك و معرفت معارف دین). گروهی از این امت هم‌چنان بر امر خداوند پایدارند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند تا این كه امر خداوند ظاهر گردد در حالی كه آنان پیروزند.۱۲

پی‌نوشت‌ها:
۱. ینابیع المودهٔ، ص ۴۳۲؛ مجمع البیان، ص۵۴.
۲. مجمع البیان، ج ۴، ص ۵۰۳؛ كنزالعمال، ج۱۴، ص۶۱۸.
۳. سورهٔ نحل (۱۶)، آیهٔ ۱.
۴. صدوق، كمال الدین و تمام النعمهٔ، ج۲، ص۶۷۱.
۵. سورهٔ انفال، آیهٔ ۵.
۶. تفسیر عیاشی، ج۲، ص۲۵۴.
۷. كنزالعمال، ج ۱۲، ص۲۸۳.
۹. سیوطی، الدر المنثور، ج۱، ص۳۲۱؛ كنزالعمال، ج۱۲، ص۱۶۵.
۱۰. همان، ج۶، ص۶۱.
۱۱. كنزالعمال، ج۱۲، ص۱۶۵.
۱۲. جمع‌الجوامع، ج۱، ص۸۴۳؛ سیوطی، همان، ج۱، ص۳۲۱.

منبع : ماهنامه موعود