حوزه خبرنگاری

● مقدمه:
بسیاری ازسازمان ‌های خبری از روزنامه ‌نگاران می‌خواهند تا حوزه‌ خاصی را پوشش دهند. این عرصه می‌تواند محدوده جغرافیایی و یا موضوعی باشد، که به عنوان تخصص و یا حوزه‌ کار آن روزنامه ‌نگار" شناخته می شود. عبارت "تخصص و حوزه کار درابتدا به معنی محدوده کاری برای نگهبان یا پلیس مورد استفاده قرار می گرفت. روزنامه ‌نگاران نخست با محیط اطرافشان و کسانی که حوزه‌ کار آنها را تشکیل می‌دهند آشنا می‌شوند و در بسیاری از موارد آنها باید کلمات خاصی را بیاموزند تا بتوانند صحبت های منابع خود را بفهمند. اما منظور این نیست که از آن لغات در گزارش خود استفاده ‌کنند. در واقع خبرنگاران با صلاحیت، به مترجم و مفسرانی تبدیل می‌شوند که اطلاعاتی را در دسترس مردم قرار می‌دهند که عموم به آن دسترسی ندارند.
تخصص و یا حوزه‌ کاردردفاترکوچک خبر، جایی که ازهر خبرنگار انتظار می‌رود تا مطالب گوناگونی را پوشش دهد کمتر به چشم می خورد. اما در سازمان‌های بزرگ ترِ خبری و چاپ و پخش، ممکن است این امکانات در اختیار روزنامه ‌نگاران باشد که بر خبری خاص تاکید کنند. برخی حوزه‌‌ها سنتی هستند: مثل حکومت، پلیس، دادگاه‌ها و تجارت. برخی دیگر با تغییر محیط عوض می شوند. بر اساس ساختار اجتماعی، ممکن است از خبرنگاران خواسته شود تا به عنوان تخصص و یا حوزه‌ کار خود، حوزه‌هایی چون محیط زیست، سالمندان و یا آموزش و پرورش را پوشش دهند.
خبرنگاران ویژه مسئولیتی اساسی دارند: انتظار می رود در محدوده‌ تخصصی‌ خود از آخرین اخبار مطلع باشند. ازآنها انتظار می‌رود تا مطالبی را پوشش دهند که در حوزه‌ کاری آنها آغاز می‌شود – ملاقات‌ها، ‌گزارش‌های چاپی یا مطالب نوشته شده در وب‌لاگ‌ها و سایر وقایع معمول – اما آنها هم ‌چنین مسئول اند تا اخباری فراسوی مسایل آشکاررا هم پیدا کنند و آن را گزارش دهند. خبرنگاران ویژه با تلاش خود و از طریق ایجاد روابط با منابعی که آنها را نسبت به همه چیز – حتی مسایل پشت پرده، مطلع نگه‌ می‌دارند، مطالب خود را آماده می‌کنند. آنها گستره‌ وسیعی از مطالب، از اخبار فوری تا شرح حال شخصیت‌ها را تهیه می‌کنند. چیپ اسکنلن (۱) که قبلا خبرنگار ویژه‌ روزنامه‌های نایت رایدر (۲) بوده و در حال حاضر با مؤسسه‌ پوینتر کار می‌کند ، می‌گوید: " خبرنگاران با صلاحیتی دیده‌ام که نه تنها منظم و مصمم بوده‌اند بلکه با آگاهی کامل از مأموریت خوّد، منابع خبری زیادی در دسترس داشته‌اند."
● مهارت‌های خبرنگاری تخصصی
هرحوزه ای را که روزنامه ‌نگارانتخاب کند یا مأمور گزارش آن ‌شود، مهارتی اساسی مورد نیاز است: توانایی فهمیدن سنت‌ها و آدابی که در آن حوزه‌ غالب است. برای آموختن نحوه‌ کار سیستم، زمان و تلاش لازم است اما نتیجه‌ این زحمت در مطالبی که خبرنگاران غیرمتخصص نمی‌توانند با آن رقابت کنند، داده می‌شود. اریک نادلر (۳) گزارشگری که ماجرای قایق نجات را آشکار نمود –
از این سؤالات برای یافتن راه خود در اطراف حوزه‌ کار خود استفاده می‌کند.
ـ بازیگران چه کسانی هستند؟
ـ چه کسی مسئول است؟
ـ قانون‌گذاران چه کسانی هستند؟
ـ قوانین چه هستند؟
ـ کارها چگونه انجام می‌شوند؟
ـ اشتباهات در کجا ثبت می‌شوند؟
ـ هزینه‌ها کجا ثبت می‌شوند؟
ـ چه کسی از اصل ماجرا با خبر است و من چگونه می‌توانم به آن دست یابم؟
خبرنگاربرای یافتن پاسخ این پرسش‌ها باید سخت مطالعه کند و "حوزه‌ کاری خود را مورد بررسی قرار دهد." راجع به موضوع هر چه می‌توانید مطالعه کنید، برنامه‌ها و دستور کار ملاقات‌ها را جمع‌آوری کنید و مشترک همه‌ نشریات تخصصی شوید. از همه مهم ‌تر حرکت کنید. خبرنگاران ویژه نمی‌توانند فقط به تلفن متکی باشند؛ آنها باید برای حوزه‌ کاری خود وقت بگذارند و با مردم ملاقات وصحبت کنند. مایک ماتر(۴) که روزنامه‌نگار کارکشته‌ آمریکایی است و خبرنگار تحقیقی دردبلیو‌تی‌کی ‌آرتی ‌وی در نورفولک ِ ویرجینیا است(۵)، می‌گوید: "هیچ کس با نشستن در اتاق خبرمطلب به ‌دست نمی‌آورد. با همه‌ کسانی که می‌توانند مفید باشند آشنا شوید – از مقامات رسمی تا منشی‌ها – و کارت خود را به همه‌ کسانی که در حوزه‌ کار خود با آنها ملاقات می‌کنید بدهید. فهرستی از منابع خود آماده کنید و با فراهم کردن "فهرست بازسنجی حوزه‌ کار"، تماس خود را با این افراد حفظ کنید. خبرنگار خوب علاوه بر پوشش دادن بازیگران اصلی ِ یک مورد خاص، به این‌ موضوع که اعمال آنها چگونه بر جامعه تأثیر می‌گذارد نیزتوجه می‌کند.
گزارشگری تخصصی نیازمند مهارت‌های سازمانی و فردی قوی است. مرتب و منظم بودن به این معنا است که از تقویم برای دنبال کردن زمان ملاقات‌ها، جلسات رسیدگی و تاریخ‌های تعیین شده در مورد گزارش و یا کاری استفاده کنید. به این ترتیب که سیستمی مطمئن و قابل حمل برای پر کردن اطلاعات تماس‌، به ویژه شماره‌ تلفن و آدرس پست الکترونیکی داشته باشیم. منظم بودن به این معنا است که پرونده‌ای از ایده‌هایی برای مطالب بعدی داشته باشیم به اضافه فهرستی روزانه از مطالبی که باید مورد پی گیری قرار گیرند. امروزه بسیاری از خبرنگاران این اطلاعات را در کامپیوتر‌های خود نگهداری می‌کنند تا با استفاده از برنامه‌های خاص، به راحتی بتوانند افراد و تاریخ‌ وقایع را جستجو کنند. درضمن آنها به این اطلاعات در زمانی که در محل کار خود نیستند احتیاج دارند و به همین دلیل یا نسخه چاپ ‌شده ا‌ی آن‌ را با خود دارند، یا کامپیوتر کوچکی همراه دارند و یا وسیله‌ای دستی مثل دستیار دیجیتالی شخصی (پی‌دی‌ای) (۶) که بتوانند از راه دور به شبکه دسترسی داشته باشند. از آنجا که همیشه نمی توان به فناوری اعتماد داشت بهتر است که هر از گاهی یک نسخه‌ اضافی از این اطلاعات تهیه شود تا از دست نرود.
پوشش خبری ویژه به این معنا است که با افراد تا آن حد آشنا شوید که آنها به شما اعتماد کنند و در عین حال فاصله‌ حرفه‌ای خود را همیشه حفظ کنید. اسکنلن می‌گوید دشوارترین بخش کار خبرنگار "روبرو شدن روزمره با منابع خبری است، در زمانی که شما خلاف علاقه‌ آنها مطلبی را نوشته باشید."
● دولت و سیاست
خبرنگارانی که اخبار دولتی را پوشش می‌دهند باید نحوه‌ عملکردِ داخلی دولت را درک نمایند و تأثیرات تصمیمات دولتی را پی‌گیری کنند. خبرنگارانی که این سؤال مهم و اساسی کهِ "چه کسی اهمیت می‌دهد؟" را می‌پرسند ، در هنگام گزارش کارهای دولت، می‌توانند افرادی را پیدا کنند که عملکرد دولت بر زندگی ‌شان تأثیر می گذارد. مطالبی که درباره‌ این افراد نوشته می‌شود بیشتر مورد توجه مخاطبین قرار می‌گیرد.
بیشتر کار مربوط به دولت در ملاقات‌ها و جلسات انجام می‌شود. بنابراین ازخبرنگارانی که پوشش خبری دولت را به عهده دارند انتظار می‌رود که در بسیاری از آن جلسات حضور داشته باشند. با این حال ملاقاتی خسته کننده دلیل موجهی برای مقاله‌ای کسل ‌کننده نیست. مخاطبان از روزنامه‌نگاران انتظار دارند که آن‌چه را که مهم است به آنان بگویند و نه فقط هر چه که به ترتیب زمانی اتفاق افتاده است. بهترین مطالب، نمی تواند تنها برگرفته از آنچه که در جلسه اتفاق افتاده باشد بلکه افرادی را که تحت تأثیر آن وقایع هستند مورد نظر دارد.
روزنامه‌نگاران باید در هنگام پوشش خبری دولت، قادر به خواندن و تفسیر بودجه و سایر مطالب مالی باشند. نصیحت خوبی که می‌توان به همه‌ روزنامه‌نگاران کرد این است که " مسایل پولی را دنبال کنید"، اما این نصیحت احتمالا بیشتر به درد آنهایی می‌خورد که اخبار دولتی را پوشش می‌دهند. مقالات درباره‌ کارهای مالی دولت ممکن است به نظر خشک و خسته کننده بیایند اما مالیات و هزینه‌ها مستقیما بر مخاطبین تأثیر دارند و مردم لازم است بدانند که پول‌شان چگونه مورد استفاده قرار می گیرد. به طور کلی اسناد و مدارک، رگ حیات دولت هستند پس خبرنگاران باید بتوانند به آنها دسترسی یافته، آن را درک کنند.
در نظام دموکراسی، خبرنگاران سیاسی یک مأموریت مرکزی دارند: به مردم اطلاع‌رسانی کنند تا آنها بتوانند انتخابی صحیح و آگاهانه در مورد نامزدهای انتخاباتی داشته باشند. روزنامه‌نگاران برای انجام این‌کار باید سابقه‌ و صلاحیت نامزدها، مواضع آنها نسبت به مسایل مهم و آنچه را که نامزدها درمبارزه انتخاباتی و تبلیغات بیان می کنند را ‌بررسی کنند. خبرنگارانی که مسایل سیاسی را پوشش می‌دهند باید به حامیان نامزدها هم توجه کنند چون علایق آنها می‌تواند روشن گر کارهایی باشد که نامزد در صورت انتخاب شدن انجام خواهد داد.
بررسی افکار عمومی همیشه در مبارزات انتخاباتی ضروری است اما روزنامه ‌نگاران باید پیش از گزارش ِ نتایج یک نظرخواهی، به دقت تصمیم بگیرند که آیا این نتایج ارزش ارایه گزارش را دارند یا نه؟ (به ستون فرعی "سؤالاتی که روزنامه‌ نگاران باید درباره‌ نظرخواهی بپرسند" مراجعه کنید). "نظر خواهی از گروهی مشابه" که درصد رأی ‌دهندگان، حامیان هر نامزد را نشان می‌دهد ارزش محدودی دارد؛ این کار مثل گرفتن عکس فوری ازمسابقه ای در روزی خاص است. بعضی روزنامه ‌نگاران معتقدند که این نظرخواهی‌ها مردم را به سوی رأی دادن به نفع نامزد جلو افتاده هدایت می‌کند، چون مردم معمولا دوست دارند که ازفرد برنده حمایت کنند. اما محققین در ایالات متحده دریافته‌اند که رأی‌دهندگانی که به نظرخواهی‌ها توجه می‌کنند درباره‌ موضوعات مطرح در مبارزات انتخاباتی، اطلاعات بیشتری دریافت می‌کنند. محققین به روزنامه ‌نگاران توصیه می‌کنند که به گزارش ِ نتایج نظرخواهی‌های مطمئن و دقیق در طول مبارزه‌ انتخاباتی ادامه دهند اما آنها را مرکز ثقل پوشش خبری خود قرار ندهند.
وقتی مسایل مبارزات انتخاباتی مطرح می‌شوند ، روزنامه‌ نگاران باید نه تنها به آنچه که نامزدها می‌گویند توجه داشته باشند بلکه باید متوجه باشند که رای‌دهندگان مایل به دانستن چه چیزهایی هستند. بسیاری از سازمان‌های خبری "نظرخواهی در باره موضوعات خاص" برگزار می‌کنند تا ببینند در طول یک سال انتخاباتی، چه موضوعاتی بیشتر مورد علاقه‌ عموم است. گاهی نامزدها ممکن است از بحث درباره‌ موضوعی بحث‌انگیز که دارای اهمیت بسیار زیادی برای رأی‌دهندگان است اجتناب کنند. در چنین حالتی روزنامه‌نگاران باید سؤالات مردم را مطرح کنند. خبرنگاران سیاسی با صلاحیت فقط درباره‌ نظر نامزدها در مورد موضوعی خاص سؤال نمی‌کنند، بلکه از نامزدها در مورد آن مطلب در دوره‌ قبل و یا احتمالا اینکه در مقامی دیگر چگونه عمل کرده اند پرس و جو می کنند. خبرنگاران برای مطرح کردن موضوعات به‌ دنبال افرادی می‌گردند که داستان زندگی شخصی آنها می‌تواند نمایانگر اهمیت مسئله و نشانگر تفاوت برنده شدن یک نامزد با نامزدی دیگر در انتخابات باشد.
● کار و اقتصاد
حوزه‌ کسب و کار تقریبا بر زندگی همگان اثر می‌گذارد. بیکاری، هزینه‌ خوراک و سوخت، پس‌انداز شخصی و سرمایه ‌گذاری، همگی نه فقط برای تجار بلکه برای کارگران و مصرف ‌کنندگان نیز بسیار اهمیت دارند. گزارش درباره‌ مسایل تجاری در یکِ منطقه به معنای ارایه گزارش درباره‌ کارفرمایان، کارگران، ساختمان ‌سازی و فروش املاک و هم چنین تجارتی که اقتصاد منطقه را فعال نگه می‌دارد است؛ این کار می‌تواند فعالیت کشاورزی، کارهای تولیدی در کارخانه‌ها، معدن و یا سلامت و بهداشت باشد. خبرنگاران تجاری در سطح ملی موضوعات پیچیده‌تری نظیر کالا و بازار سهام، نرخ بهره و بدهی سازمانی را پوشش می‌دهند.
خبرنگارانی که تجارت و اقتصاد را پوشش می‌دهند باید مطالب خود را در دسترس همگان قرار دهند. آنها باید قادر به درک مفاهیم و اصطلاحات اقتصادی باشند و بتوانند آن کلمات را به زبان ساده توضیح داده و یا دوباره بیان کنند. این تمرین خوبی است، حتی برای خبرنگارانی که برای انتشارات یا بنگاه ‌های سخن‌پراکنی تخصصی کار می‌کنند و مخاطبان آنها انتظار دارند که با این اصطلاحات آشنا باشند. برای مثال در ایالات متحده مخاطبان وال استریت ژورنال خوانندگانی مطلع از تجارت هستند اما باز هم معنی اصطلاحات رایجی نظیر "تولید خالص ملی"، ارزش کلی تولید ملی از جهت کالا و خدمات، توضیح داده می‌شود. با گذشت زمان خبرنگاران فهرستی کوتاه از توضیحات خود فراهم می‌کنند که می‌توانند از آن در مقالات خود استفاده نمایند. مخاطبان، ارزش جمله‌ای مشخص درباره‌ معنی "بازپرداخت بدهی"، "کاهش ارزش پول"، "خصوصی‌سازی" و سایر اصطلاحات اقتصادی را می‌دانند. آنها از مقالاتی که دلیل اهمیت این اصطلاحات برای افراد و هم چنین مؤسسات و دولت را توضیح می‌دهند، استقبال می‌کنند.
خبرنگاران اقتصادی باید بتوانند بیانیه‌های مالی، ترازنامه‌ها و گزارشات سالیانه را بخوانند و درک کنند. آنها اغلب با دیدن تغییرات در درآمد و یا هزینه از سالی به سال دیگر، به مطلبی برای نوشتن دست می‌یابند. خبرنگاران اقتصادی، شرکت‌های درون یک صنعت یا یک منطقه را با یکدیگر مقایسه می‌کنند. مثلا هنگامی که مؤسسه‌ ای تجاری تعطیل و یا ورشکسته می شود، خبرنگاران نه تنها می‌پرسند که چند نفر کار خود را از دست داده‌اند بلکه می‌پرسند که این اتفاق چه تأثیری بر جامعه داشته است. آنها برای پاسخ دادن به سؤال مهم تر، باید بدانند که آیا آن شرکت یکی از بزرگترین کارفرمایان منطقه بوده است یا خیر، آیا سایر شرکت‌های موجود در منطقه همان محصول و خدمات را ارایه می‌دهند یا خیر، نرخ بیکاری در منطقه چه میزان است و سوال هایی از این قبیل.
گزارش‌ درباره‌ مسایل تجاری و اقتصادی بیش از موضوعات سایررشته‌ها نیازمند دانشی عمیق از ریاضیات و آمار است. اما خبرنگاران اقتصادی نباید زیاد از اعداد و ارقام در مقالات خود استفاده کنند چون در غیر این صورت وجود بیش از اندازه‌ ارقام، مقاله را خشک و کسل ‌کننده می‌کند. جالب‌ترین مقالات اقتصادی اهمیت پیشرفت و تحولات را در قالب اصطلاحات انسانی بیان می‌کنند و شرح می‌دهند که افراد چگونه تحت‌تأثیر قرار گرفته و یا خواهند گرفت.
● بهداشت، علم و محیط زیست
مقاله هایی که درباره‌ بهداشت و سلامت و محیط زیست نوشته می‌شوند تأثیر مستقیمی بر زندگی مردم دارند. خبرنگارانی که درباره‌ بیماری ایدز می‌نویسند، می‌دانند که آگاهی اندک در مورد این بیماری تقریبا به اندازه‌ خود بیماری مهلک است؛ مقاله های آنها می‌تواند به مردم آموزش لازم را جهت مراقبت از خود بدهد. روزنامه ‌نگارانی که در حوزه‌ علم و محیط زیست کار می‌کنند می‌توانند درباره‌ همه چیز از جمله آنفلوانزای مرغی و ترسیم الگوی ژن انسانی (۷)، انسان و تأثیر ایجاد سد بر روی رودخانه‌ها بنویسند. هر یک از این مباحث، موضوعاتی پیچیده را شامل می‌شوند و کار روزنامه ‌نگار توضیح مشخص آنها است.
روزنامه ‌نگاران هنگام کار در مورد این گونه مطالب باید با زبان دانشمندان و محققین پزشکی آشنا باشند که این خود می‌تواند برای افراد تازه‌کار گیج کننده باشد. دنیس بیوکرت (۸) خبرنگار آژانس خبری کنیدین پرس(۹) می‌گوید ازاین اصطلاحات واهمه نداشته باشید ولی آنها را در مقاله‌ خود هم به کار نبرید. نویسندگان علمی هم مانند خبرنگاران اقتصادی، فهرستی توضیحی از اصطلاحات پیچیده دارند که به کمک آنها می‌توانند مقاله هایی بنویسند که برای عامه‌ مردم قابل فهم باشد.
خبرنگارانی که موضوعات علمی را پوشش می‌دهند باید روش‌های علمی، ریاضیات پایه و آمار را درک نمایند تا بتوانند نتایج تحقیقات را مورد بررسی دوباره قراردهند. آنها هم چنین باید از تمایل به تبدیل هر تحول به یک کشف خارق‌العاده‌ علمی خودداری کنند و یا به جای پذیرش نکات احتمالی به دنبال پاسخ‌های "بله" یا "خیر" نباشند. ممکن است در این حالت مقالات آنها خیلی پر شور نباشد اما مطمئنا دقیق‌ تر خواهد بود.
روزنامه ‌نگارانی که سعی دارند همه‌ جوانب یک ماجرا را گزارش دهند ،اغلب هنگام ارایه گزارش‌های علمی به دام می‌افتند. اگر در گزارشی علمی همه‌ نظرات علمی را به طور مساوی مطرح کنیم عملا سبب گمراهی خواننده خواهیم شد. برای مثال اکثریت قابل توجهی از دانشمندان معتقدند که قرار گرفتن در معرض آلاینده های سربی باعث کاهش سطح هوش کودکان می‌شود. فقط تعداد اندکی از محققین این ارتباط را مورد تردید قرار می‌دهند. خبرنگار می‌تواند هر دو دیدگاه را مطرح کند اما نه به روشی که بیانگر عدم وجود توافق علمی درباره‌ موضوع باشد.
کارول راجرز (۱۰) استاد روزنامه ‌نگاری در دانشگاه مریلند (۱۱) که کتاب‌هایی درباره‌ نوشتن مسایل علمی تألیف کرده است دو توصیه‌ مهم برای خبرنگاران این حوزه دارد. اول: شناسایی دارای اهمیت زیادی است. روزنامه ‌نگاران اغلب فرد متخصصی را که از او نقل ‌قولی را ذکر می کنند به روشی هد‌ف ‌مند شناسایی نمی‌کنند. مخاطبان حق دارند بدانند که شما چرا از شخصی خاص نقل ‌قولی می آورید. برای مثال ، خبرنگاری در مقاله‌ای درباره‌ کنفرانس بین‌المللی تغییرات آب و هوا نقل ‌قولی از رییس دفتر علوم و فناوری کاخ سفید ارایه کرد ولی هیچ گاه ذکر نکرد که او دانشمندی برجسته در زمینه‌ مسایل مربوط به آب و هوا است. مطرح کردن این نوع اطلاعات باعث می‌شد که مخاطبان بهتر بتوانند صحت نظرات او را ارزیابی کنند.
دوم، راجرز می‌گوید مخاطبان حتی در ‌زمینه‌ مطلبی که روزنامه ‌نگاران تهیه می‌کنند، آشنایی چندانی ندارند و این موضوع در مورد مسایل پیچیده ، شدیدتر می شود. پس برای مثال اگر کنفرانس علمی را پوشش خبری می‌دهید چنین تصور نکنید که مخاطبان شما مطلب دیروز را خوانده یا شنیده‌اند ویا فردا نیز خواهند شنید. آنها را با زمینه موضوعی که می خواهید ارایه دهید آشنا سازید، نکاتی را که برای فهم آن موضوع لازم دارند و این کار را چنان ماهرانه انجام دهید که گویی مطلب شما تنها چیزی است که آنها خواهند دید و یا خواهند خواند. اتفاقا ممکن است همین‌طور هم باشد.
● پلیس و دادگاه‌
خبرنگارانی که وقایع جنایی و اخبار دادگاه‌ها را پوشش خبری می‌دهند باید نحوه‌ کار را بشناسند. خبرنگاران اندکی درباره‌ دادرسی جنایی آموزش دیده‌اند اما افراد با تجربه در حوزه‌ پلیس توصیه می‌کنند که حداقل دوره‌ای آموزشی درباره‌ این موضوع را بگذرانید. افسران پلیس در عدم تمایل به دادن اطلاعات به خبرنگاران زبان زد هستند، اما اگر شما قوانین، مقرارت و مراحل کار آنها را بدانید، می‌توانید سؤالات بهتری بپرسید و شانس خود را در یافتن آنچه که می‌خواهید بدانید بیشتر کنید.
خبرنگاران جنایی باید بدانند که در اجتماعی که در آن کار می‌کنند انواع جنایات‌ چگونه شناسایی می‌شوند. برای مثال در ایالات متحده "دستبرد شبانه" با "سرقت" یکی نیست. دستبرد شبانه مستلزم وارد شدن به ساختمانی به زور به منظور انجام کار خلاف است. سرقت، دزدیدن پول یا اموال با استفاده اززوراست. ایجاد فهرستی از واژه‌های اساسی مانع اشتباهات خجالت آور می‌شود. اطلاعیه ای از سوی پلیس ممکن است حاوی اطلاعات پایه‌ای درباره‌ یک جنایت باشد، اما خبرنگاران با صلاحیت، باید عمیق‌تر به ماجرا ب‌پردازند. آنها هر گاه که امکان پذیر باشد در جستجوی جزییات و صحبت با همسایه‌ها یا شاهدان به محلی که جنایت رخ داده است می‌روند.
خبرنگاران دادگاه‌ها باید با مراحل دادرسی را از ابتدا تا انتها آشنا باشند. آنها باید بدانند که وقتی مظنونی دستگیر، متهم، احضار به دادگاه، محاکمه و محکوم یا آزاد می‌شود چه اتفاقی می‌افتد. خبرنگاران باتجربه می‌گویند بهترین راه برای آموختن این مراحل، گذراندن مدت زمانی در دادگستری است. کار خود را با منشی‌ها که صورت‌جلسه را دنبال می‌کنند – فهرست پرونده‌ها – و تقویم شروع کنید. سعی کنید بفهمید که چگونه می‌توان نسخه‌هایی از سابقه‌ دادگاه، دسترسی به بایگانی و شهادت‌ها را به دست آورد. پرونده‌های هر مورد را پیش از محاکمه بخوانید، از جمله درخواست‌ها و دفاعیات، و اگر نمی‌توانید هر روز در دادگاه حضور داشته باشید، آنچه که درباره‌ موضوع گزارش داده می‌شود را دنبال کنید.
وکلای مدافع بهترین منابع در حوزه‌ دادرسی هستند. آنها اغلب ، بیشتر از دادستان‌ها مایلند با خبرنگاران درباره‌ مواردی که در مورد آن کار می‌کنند صحبت کنند. سعی کنید که زبان حرفه‌ای قانون را کاملا بفهمید ولی آن را در مطالب خود به کار نبرید. اس‌ال الکساندر (۱۲) نویسنده‌ کتاب ِ گزارش دادگاه‌ها: کتاب راهنما برای روزنامه‌نگاران (۱۳) می‌گوید: "به وکلا توصیه شده که از کلمات پیچیده استفاده کنند تا روزنامه ‌نگاران را گیج کنند. اگر معنی چیزی را نمی‌دانید از کسی که با او مصاحبه می‌کنید سؤال کنید."
● گزارش ورزشی‌
خبرنگاران ورزشی برخی از بهترین مطالب را در حوزه‌ روزنامه‌نگاری می‌نویسند. خبرنگار سابق ورزشی تلویزیون، بیل شوان‌بک (۱۴) که اکنون در دانشگاه کویینی‌پیاک (۱۵) در کانتیکات (۱۶) تدریس می‌کند می‌گوید کسانی که مطالب ورزشی می نویسند ،طبیعتا مطلبشان پراز هیجان است، احساسات و شخصیت‌های مهم. گزارشگران ورزشی‌ با صلاحیت، کاری بیش از گزارش امتیازات یک بازی یا نتیجه‌ یک مسابقه قهرمانی انجام می‌دهند. البته آنها نکات اساسی را مطرح می‌کنند اما دورنما و زمینه‌ای که تماشاگران با حضور در محل بازی یا مشاهده‌ آن از تلویزیون نمی‌توانند به دست آورند را نیز در اختیار مخاطبان قرار می‌دهند. گزارشگران ورزشی‌ علت و چگونگی آنچه که اتفاق افتاده را توضیح می‌دهند و فقط به سئوال چه کسی و چه، بسنده نمی‌کنند. آنها همواره درباره‌ بخش اقتصادی ورزش‌ گزارش می‌دهند، یا مقاله های ویژه ا‌ی درباره قهرمانان ورزشی، صاحبان تیم‌ها و طرفداران آنان می‌نویسند.
گزارشگران ورزشی‌ همچنان باید از نکات اساسی و پایه ‌ای شروع کنند. آنها باید درباره‌ همه‌ نوع ورزش‌ اطلاع داشته باشند. باید درباره قوانین ِ بازی یا ورزشی که گزارش می‌کنند آگاه باشند و ازچگونگی تعیین امتیازات مطلع باشند. موعد تحویل کار برای آنها بسیار فشرده است به خصوص اگر بازی‌ های شبانه را گزارش ‌کنند. آنها باید امتیازات را در نظر داشته باشند وهم زمان یادداشت برداری کنند که انجام آن در حین بازی سریع کار ساده‌ای نیست. از همه مهم‌تر این ‌که آنها باید برای هر مقاله نکته مهمی پیدا کنند و جزییات مطلب خود را پیرامون آن شکل دهند.
همیشه بهترین گزارش درزمین بازی اتفاق نمی‌افتد. گزارشگران ورزشی‌ در آن‌چه که در پشت صحنه اتفاق می‌افتد، محل رخت‌کن یا تنش میان دو بازیکن که ممکن است بر کل تیم تأثیر بگذارد، را پی گیری می‌کنند. آنها با مدیران و بازیکنان با احترام رفتار می‌کنند اما وارد بازی قهرمانی نمی‌شوند. آنها اغلب از گزارش ورزشی لذت می‌برند اما طرفدار یا حامی یک تیم خاص نیستند. آنها باید شاهدان منصف و مستقل گزارش‌هایی باشند که پوشش می‌دهند.
همان‌طور که گزارشگران مطالب اقتصادی‌ و خبرنگاران علمی باید از به کار بردن زبان خاص اقتصادی یا تجاری اجتناب کنند، گزارشگران ورزشی‌ نیز باید از استفاده از کلمات و اصطلاحاتی که فقط طرفداران دو آتشه‌ یک تیم یا مربی آن به کار می‌برند خودداری کنند. خبرنگار ورزشی‌ سابق، مایک ریلی (۱۷) که اکنون یک سایت اینترتی به نام ژورنالیستز تول‌باکس (۱۸) را منتشر می‌کند، می‌گوید: ‌"مطلب را ساده بنویسید. "خود را زیرک نشان ندهید." او هم چنین به خبرنگاران جوان هشدار می‌دهد که مصاحبه با ورزشکاران و مربیان آنها به ویژه بعد از یک شکست می‌تواند ستیزه‌جویانه شود. ریلی می‌گوید بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای از مرعوب کردن دیگران احساس پیروزی می کنند ، پس آماده باشید که از خود دفاع کنید.

محمد سمیعیانی
Chip Scanlan۱. ,
Knight Ridder۲.
Eric Nalder۳.
Mike Mather۴.
WTKR-TV in Norfolk, Virginia۵.
personal digital assistant (PDA۶. (
human genome۷.
Dennis Bueckert۸.
Canadian Press news agency۹.
Carol Rogers۱۰.
University of Maryland۱۱.
S.L. Alexander۱۲.
Covering the Courts: A Handbook for Journalists۱۳.
Bill Schwanbeck۱۴.
Quinnipiac University۱۵.
Connecticut۱۶.
Mike Reilley۱۷.
The Journalist’s Toolbox۱۸.
۲۰ Questions a Journalist Should Ask About Poll Result۱۹.
Sheldon R. Gawiser۲۰.
G. Evans Witt۲۱.