اقتصادی واقعی در دنیایی مجازی

لی هووا ۱۰ ساعت در روز کار می کند. او در محل کارش غذا می خورد و بعد از شیفت ۱۰ ساعته، چند ساعتی استراحت می کند و بعد در اتاق کنار معدن می خوابد تا نوبت ۱۰ ساعته فردا، دوباره در معدن به پیدا کردن طلا مشغول شود. طلایی که او به دست می آورد از دل خاک بیرون نمی آید بلکه با کشتن هیولاها و برداشتن طلای آنها زیاد می شود. صاحب این معدن، چند ۱۰ نفر مثل لی هووا را استخدام کرده در قبال سه وعده غذای ساده، ۱۰ ساعت در روز و ۳۰ روز در ماه پشت کامپیوتر بنشینند و «بازی کنند». آنها طلای به دست آمده را به حساب صاحب شرکت منتقل می کنند و او هم از طریق اینترنت آن را به بازیکنان کشورهای غربی می فروشد.
این تجارت سالانه برای شرکت حدود یک و نیم میلیون یورو درآمد دارد، در حالی که لی هووا و دیگر کارگران این معدن مجازی، بیشتر از ۱۰۰ تا ۱۵۰ یورو در ماه دریافت نمی کنند.
بازی های چندبازیکنه شبکه یی برنامه هایی هستند که با پیاده سازی دنیای مجازی، به تعداد زیادی بازیکن اجازه می دهند در آن دنیا با هم تراکنش داشته باشند و نقش های مختلفی را بازی کنند.
در این دنیای مجازی، وسایل و خدماتی وجود دارند که در قبال امتیازات قابل خرید هستند و بسیاری از بازیکنان غربی ترجیح می دهند به جای صرف مثلاً ۲۰ ساعت در بازی برای به دست آوردن چند واحد امتیاز که به صورت طلا نشان داده می شود، یک ساعت در محل کار اضافه کاری کنند و با پول به دست آمده، همان مقدار طلا را از یک شرکت چینی یا کره یی که کارگران را برای کار در بازی و استخراج طلا استخدام کرده، بخرند. کار در معدن، نیاز به هیچ قابلیتی جز توانایی اولیه کار با کامپیوتر ندارد و همین باعث شده بسیاری از افراد در این معادن استخدام شوند.
اما این صنعت مجازی، افراد سطح بالاتر را هم جذب کرده. اوا یوان دختر ۲۶ساله یی است که با تسلط بر سه زبان در بخش فروش شرکت کار می کند و ماهانه حدود ۳۵۰ یورو درآمد دارد. او می گوید بزرگ ترین معامله یی که دیده، فروش ۱۱۰ هزار طلای «وردآف وارکرفت» به یک انگلیسی بوده که در دنیای واقعی حدود سه هزار یورو قیمت دارد.
دولت چین، سال گذشته با وضع ۲۰درصد مالیات بر معادن طلای مجازی، این صنعت را به رسمیت شناخت اما متاسفانه هیچ قدمی برای محدود کردن ساعات کار روزانه یا اجبار کارفرمایان به بیمه کردن و ارائه مرخصی به کارگران شاغل در آن برنداشت. با این همه هنوز بر سر اینکه آیا این معادن، نمود جدیدی از بردگی و استثمار هستند یا فرصتی برای توسعه با استفاده از تکنولوژی بالا بحث بسیار است. ریچارد هیکس محقق دانشگاه منچستر مدعی است در حال حاضر حدود نیم میلیون آسیایی در این معادن کار کرده و سالانه ثروتی معادل ۹ میلیون یورو تولید می کنند. به گفته او «معادن طلای مجازی چیزی نیستند که دیروز ظاهر شده باشند و فردا ناپدید شوند. در واقع استخراج مجازی طلا دریچه یی است به آینده یی شبکه یی و فراکشوری ؛ آینده یی که در آن زندگی ، کار و تجارت بیشتر و بیشتر به دنیای مجازی و فضاهای سایبر گره می خورند.»

جادی میرمیرانی

منبع : روزنامه اعتماد