چگونگی بیان حاجت

مسلمانی مقروض شد و نتوانست قرض خود را ادا کند، از طرفی طلب کار اصرار داشت که او قرضش را بپردازد. آن مرد برای چاره جویی به حضور امام حسین(ع) آمد. هنوز سخنی نگفته بود، امام حسین(ع) به او فرمود: آبروی خود را از درخواست مستقیم نگه دار، نیاز خود را بنویس تا به خواست خدا آن چه تو را شاد کند به تو خواهم داد.
او در نامه ای نوشت: ای اباعبدالله فلان کس پانصد دینار از من طلب دارد و اصرار دارد که طلبش را بگیرد، لطفا با او صحبت کن تا به من مهلت دهد.
امام حسین(ع) پس از خواندن نامه او، به منزل خود رفت و هزار دینار آورد و فرمود: با پانصد دینار آن بدهکاری خود را بپرداز و با پانصد دینار دیگر زندگی خود را سر و سامان بده. البته جز در نزد سه نفر به هیچ کس حاجت خود را مگو:
دین دار (که دین نگهبان اوست)، جوانمرد (که به دلیل جوانمردی حیا می کند) و صاحب اصالت خانوادگی (چون او شخصیت تو را حفظ می کند و حاجتت را برآورده می سازد).(۱)

تحف العقول، ص ۲۵۱

منبع : روزنامه کیهان