مادر امت پیامبر

بسم الله الرحمن الرحیم
انا اعطیناک الکوثر، فصل لربک و انحر، ان شانئک هو الابتر.
ایام متعلق است به حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (س) و امیدوارم در سایه توجهات این مادر که راستی نه تنها مادر سادات بلکه مادر این امتند- هموطنانتان سرافراز و شما باعزت و شوکت هرچه بیشتر برای خدمت هر چه بیشتر به آن ها ملحق شوید و در دنیا و آخرت از توجهات آن بی بی دو عالم در سایه فضائل و پاکی هایی که سبب گردید، از بیشترین رحمت خداوند متعال برخوردار باشید!
از طرف ذات اقدس پروردگار عالم، نعمت و رحمت بی حد و حسابی بر وجود نازنین پیامبر گرامی اسلام(ع) شامل شد و در قرآن کریم، سوریه شریفه کوثر، به بیانات معصومین (ع) در مورد نعمت وجود ارزشمند و گرانقدر فاطمه الزهراء (س) نازل شده. ذات اقدس حق در مقابل این نعمت به رسول گرامی خطاب فرمودند: انا اعطیناک الکوثر. ما کوثر به شما دادیم. کوثر یعنی خیری بی حد و حساب.
دشمنان رسول گرامی و دشمنان مکتب اسلام چون حضرتشان فرزند پسر نداشتند- خودشان را در میان اصحاب جا زده بودند- می گفتند: نگران نباشید! پیغمبر اسلام صاحب پسری نیستند و نسلشان قطع می شود. بعد از رحلت رسول خدا نه پسری است که این خط را ادامه دهد و نه صحابی می توانند دور را از دست ما بگیرند. بشارت می دادند که پیغمبر خدا (ص) ابتر است و نسل خودش و نسل مکتبش قطع می شود.
به این جهت است که خداوند می فرمایند: ای رسول! ما به تو خیر بی حد و حساب دادیم. در نتیجه؛ نماز بخوان و در مقابل این نعمت شتر قربانی کن! و بدان! آن هایی که به دلیل اولاد پسر نداشتن شما به هم بشارت می دهند، نسلشان قطع می شود و امیدشان ناکام می ماند. بله آن ها هستند که نسلشان قطع می شود.
از همین جا باید به ارزش وجودی صدیقه کبری (س) و موقعیت آن حضرت در آن امت و امت آینده پی ببریم. اولا مادر ائمه نقباء شدند؛ مادر دوازده امام معصوم و علاوه بر این، نسل سادات، ماشاءالله توسعه پیدا کرد، که به فتوای خیلی از بزرگان آن هایی که مادرشان سید است نیز سید هستند. در سایه این وجود گرانقدر و پرارزش نسل شریف رسول خدا، این چنین ادامه وسیعی پیدا کرد، در حالی که سادات را می گرفتند و از بین می بردند و ریشه شان را قطع می کردند تا جایی که عده ای منکر سیدی خودشان بودند. لذا خیلی ها قائل هستند که نسل سادات خیلی بیشتر بوده و این فقط، ظاهر شده.
در سایه امامت و ولایت فرزندان معصومشان این مکتب گسترش پیدا کرد و به وسیله فرزندانشان بود که موج بیشتری ایجاد گردید که امروز شاهد آن هستیم و اگر نبود وجود گرانقدر ایشان، شاید اثری از این مکتب نبود. لذا حضرت رسول فرموده اند «ام ابیها»؛ مادر پدرش، یعنی هستی من که در مکتب من وجود دارد به وجود نازنین فاطمه زهرا بستگی دارد. خیلی لقب ارزشمندی است. این را بدانید، فاطمه زهرایی را که پیغمبر می فرماید: «ام ابیها»؛ یعنی فاطمه مادر این امت است. گرچه بیش از ۱۸ سال از عمر شریفشان نگذشت، اما سیدة النساء العالمین شدند. از نظر سیادت نه تنها مافوق تمام زن های عالم شدند، بلکه مافوق تمام مردان نیز شدند، چرا که از مقام عصمت برخوردار بودند و بلکه ریشه عصمت و ریشه همه فضائل و پاکی ها از آن جا منشا گرفت. اگر ما احترام به آن صدیقه کبری می گذاریم، برای این است که حق مادری به این مکتب و این امت دارند و آن مادری است که تا روز قیامت، مادری چون او نخواهد توانست به دنیا بیاید؛ با آن ارزش ها و پاکی ها و صداقت ها و آن عصمت و طهارت. تنها ارزش وجودی ایشان به همین محدود نمی شود که مادر فرزندانی معصوم و ریشه ساداتی باشند که در گوشه و کنار خدمتگزار این امت باشند؛ که خیلی از این وسیع تر است؛ در این حد که هر خاری که به پای یکی از افراد این امت برود، مطمئن باشید قلب فاطمه زهرا (س) در تپش است همانند قلب یک مادر. اما تپش قلب مادر کجا و تپش قلب مادری چون حضرت فاطمه زهرا (س) کجا؟!
حضرت فاطمه که بعد از شهادت پدرشان، اشک می ریزد و فریاد می زند، نه ]تنها[ به خاطر این است که پدر از دست داده اند، بلکه برای این است که می بینند آینده این امت به خطر می افتد. این قلب، تنها در آن لحظه در تپش نبود. در هر لحظه ای که کمترین نگرانی برای این امت پیش بیاید در تپش است و این قلب، آن انسان را یاری می کند تا وقتی که زمینه نجاتی برای او فراهم شود. نمی شود غیر این باشد. مگر مادر من است که چون پاره تن او هستم دلش برای من بسوزد و برای دیگری قلبش نسوزد؟ صدیقه زهراست. عصمت کبری است. او کسی است که برای کمترین رگه انحرافی که در این امت می بیند دست حسن و حسین را می گیرد و به در خانه ها می رود و می گوید: چرا این طور است؟
بدانید برادران عزیز، که سایه این خیر کثیر بر سر همه شما مستدام است.
آقا جواد حافظی در مشهد مقدس بودند. ایشان یک وقت توسط ساواک مشهد دستگیر شدند. نقل می کرد: وقتی که در ساواک بودم افرادی تازه وارد می آوردند. می دیدم خیلی ناراحت است. او را دلداری می دادم، که یک مرتبه متوجه شدم شکنجه گر سلول دارد توی چشم من نگاه می کند. می گفت: بعد از شکنجه هایش فحش ناموسی به مادرم داد. این اهانتی که او به مادرم کرد، مرا خیلی رنج می داد. تا این که آزاد شدم. یک شب در عالم خواب دیدم وجود آقا امام زمان (عج) دارند تشریف می آورند. فرمودند: آقای حافظی! من از طرف مادرم فاطمه زهرا (س) مامورم از اهانتی که به مادر شما شده معذرت بخواهم.
فاطمه زهرا (س) «ام ابیها» مادر پدرش است. مگر می شود به این امت بی توجه باشند و سایه پرلطف و رحمت آن بی بی بر سر این امت نباشد؟ چه کسی تا به حال بوده که دست توسل به طرف او دراز کند و مخلصانه جلو برود و او دستش را کوتاه کند؟ اصلا احتیاجی به این ندارد؛ مگر مادر منتظر است جلویش بروی و زانو بزنی؟ مادر قلبش برای تو در تپش است. خدا شاهد است که نعمت بزرگ و بی حد و حسابی را خدا شامل حالتان کرده است.
این مادر دوست دارد که این ادب به همه باشد و آرزو دارد که این ادب را نسبت به همه انسان ها ببیند. حق مطلب را در مقابل این مادر وقتی ادا می کنیم، که ادب را نسبت به فرد فرد این امت و به تمامی انسان ها از خودمان نشان دهیم؛ چون این مادر می داند سرنوشت انحراف و بی ادبی به کجا منتهی می شود؟ این مادر خوب می داند که پایان این حرکت عالم وجود و سرنوشت انسان ها در مقابل هر حرکتی به کجا ختم می شود؟ و هر انحراف و بی ادبی و بی توجهی، چون تنبیهی سخت در این دنیا و دنیای آینده دارد. لذا ادای حق در پیشگاه این مادر ایجاب می کند که حافظ ادب باشیم!
ببینید چقدر با ادب است! روزه هستند و به این غذای روزه شان نیازمند. می خواهند افطار کنند، انسان مستمندی می آید. با کمال میل آن قرص نانی را که می خواهند بخورند و تنها طعامشان است تقدیم می کنند. این ادب است. فردا شب یتیمی می آید و تقدیم می کنند و شب سوم اسیری می آید و باز تقدیم می کنند. ببینید این مادر چقدر با ادب است نسبت به این امت و انسان های مظلومانه و محروم و دستگیری از انسان های وامانده!
برادران عزیز! مطمئن باشید که چنین قلب نازنینی از بروز کمترین بی ادبی از این امت متاثر می شود. تاثیرش هم در حدی است که با آن بی ادبی هایی که بعد از رحلت پیغمبر خدا(ص-) می دیدند، بیش از ۷۵ یا ۹۵ روز نتوانستند دوام بیاورند. خیلی لطیف است. برگ گل چیست؟ که زود پژمرده می شود. این روح پاکی است که از یک نگاه خشم آلود به یک فرد از این امت، به حق نازنینشان، متاثر می شود و از یک خنده به یک انسان دردمند این روح برافروخته می شود.
حال، این ما هستیم و این مادرمان فاطمه زهرا (س). این ما هستیم و این شیفته آخرت. چشم دوخته ایم به آن مادر. باادب باشید و به کسانی که فاطمه زهرا (س) به آن ها علاقه مند هستند، احترام بگذارید! صبر و تحمل داشته باشید تا زمانی که در مقابل مصائب و مشکلات از پای درنیاییم! آیا توانستیم شکر این نعمت را که بر پیغمبر و این امت مرحمت شده ادا نماییم؟
یادم می آید حاج مرتضی نامی بود در تهران. آن زمان هیچ نداشت. الان صاحب همه چیز شده. می گفت: آمدیم تهران. شب بود. دیدم یک خانمی ناراحت است. مقداری قدم می زند و به این طرف و آن طرف می رود. کیوسک تلفنی بود، هی می رفت داخل و تلفن می زد. حدس زدم یک نگرانی سختی دارد.
حاج مرتضی شخص کاملی بود. این جریان تقریبا مال بیست سال قبل از انقلاب است. گفت: نزدیک او شدم. سلام کردم. گفتم: خانم معذرت می خواهم، من فرد کاسبی هستم. حس می کنم نگرانی داری! اگراز دست من کاری ساخته است بفرمایید تا وظیفه ام را انجام دهم. خانم گفت: من دو تا بچه دارم، شوهر ندارم. از گرسنگی آن ها نمی دانم چه کنم؟
حاج مرتضی گفت: وقتی این را شنیدم، ندانستم چه کنم؟ فقط هر چه توانستم کمک زیادی به او کردم. می گفت: شب خواب دیدم، در یک جوی آب روان و زلالی غسل کردم و با یک طهارت ظاهری و درونی مشرف به زیارت قبر آقا علی بن موسی الرضا (ع) شدم. دیدم دم در، فاطمه زهرا (س) از من تشکر می کند که به فرزند من کمک کردی و دستش را گرفتی!
این نعمت وجود فاطمه زهراست که قرآن کریم می فرماید: «انا اعطیناک الکوثر» این سایه آن حضرت است بر بالای سر ما که به آن حضرت اظهار علاقه مندی می کنیم. این خیر و آن سایه پربرکت ادامه دارد تا روز قیامت، هر انسانی از این امت در سایه توجهات مادر این امت است. همان طوری که در حمایت مادر است در حمایت مادرش فاطمه زهرا (س) نیز می باشد تا چشم از دنیا فرو بندد.
آن کسی بیشتر از این رحمت برخوردار می شود که آن ادبی را که در پیشگاه امامان دارد در مقابل همه داشته باشد. خداوند همه شما را سلامت بدارد! والسلام!

تهیه و تنظیم: موسسه فرهنگی پیام آزادگان

منبع : سایر منابع