۱۲ اسفند ـ ۳ مارس ـ برخی دلایل پیروزی ایرانیان در جنگ حران بر رومیان

یك قسمت از مذاكرات جلسه سوم مارس سال ۵۲ پیش از میلاد سنای روم حاوی اظهارات چند افسر رومی در باره شكستشان از ایران در جنگ كارهه ( حران ) كه در بهار سال ۵۳ پیش از میلاد (حدود ۹ ماه قبل از آن) صورت گرفته بود و ضمن آن كراسوس كنسول روم كشته شده بود به این شرح است:
سپهبد سورنا فرمانده ارتش ایران در این جنگ از تاكتیك و سلاحهای تازه استفاده كرد. هر سرباز سوار ایرانی با خود مشك كوچكی پر از آب حمل می كرد و مانند ما دچار تشنگی نمی شد. به پیادگان با مشكهایی كه بر شتر ها بار بود آب و مهمات می رساندند. سربازان ایرانی به نوبت با تاكتیك خاصی كه برای ما تازگی داشت از میدان خارج می شدند وبه استراحت می پرداختند. سواران ایران قادر به تیر اندازی از پشت سر هستند كه ما تجربه آن را نداریم . ایرانیان كمانهای تازه اختراع كرده اند كه با آنها توانستند پای پیادگان مارا كه باسپرهای بزرگ در برابر انها و برای محافظت از سوارانمان قلعه درست كرده بودیم به زمین بدوزند. ایرانیان دارای زوبین های دوكی شكل بودند كه با دستگاه كاملا تازه ای تا فاصله دور پرتاب می شد. شمشیرهای آنان شكننده نبود. هر واحد تنها از یك نوع سلاح استفاده می كرد و مانند ما خود را سنگین نمی كرد. سربازان ایرانی حق عقب نشینی و تسلیم شدن ندارند و تا آخرین نفس باید بجنگند . این بود كه ما شكست خوردیم و هفت لژیون را به طور كامل از دست دادیم و به چهار لژیون دیگر تلفات سنگین وارد آمد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز