دام افکنی

▪ بی عیب و نقص (Flawless)
▪ کارگردان؛مایکل رادفورد
▪ فیلمنامه؛ ادوارد اندرسون
▪ بازیگران؛مایکل کین، دمی مور، لمبرت ویلسون، ناتانیل پارکر، جاس آکلند
▪ زمان؛ ۱۰۰ دقیقه
▪ درجه بندی؛PG-۱۳
▪ محصول انگلستان - ۲۰۰۷
از مایکل رادفورد در سال های اخیر « تاجر ونیزی» را دیده ایم. فیلمی که در میان اقتباس های سالیان اخیر از آثار شکسپیر اثری موفق و درخور توجه شناخته شد؛ با یک آل پاچینوی تحسین برانگیز در نقش « شایلاک» سرمایه دار یهودی. حالا مایکل رادفورد شصت و یک ساله درامی جنایی ساخته است با فیلمنامه یی که تازه واردی به نام ادوارد اندرسون آن را نوشته است.
نکته قابل توجه این است که فیلم در فضای دهه شصت می گذرد؛ دهه یی عجیب و پرفراز و نشیب برای ساکنان اروپا و امریکا که هنوز می توان درباره ابعاد مختلف اتفاقات سیاسی و اجتماعی آن کتاب نوشت و فیلم ساخت. دهه بیتل ها، جنبش های دانشجویی و شورش جوانان و نهضت های فمینیستی. حال باید دید مایکل رادفورد در فیلم تازه اش چقدر در بازسازی فضای این دهه تاریخی و خاطره انگیز موفق بوده است.
«بی عیب و نقص» که از بازی مایکل کین و دمی مور بهره می برد هنوز به صورت سراسری اکران نشده و قرار است در ماه ژانویه در سراسر جهان نمایش داده شود. اولین نمایش فیلم دراختتامیه جشنواره سن سباستین بوده است.
گفته شده است که فیلم از ماجرایی واقعی الهام گرفته، اما ظاهراً این واقعیت ندارد و مسوولان کمپانی برای استفاده تبلیغاتی چنین شایعه یی درست کرده اند. «بی عیب و نقص» داستانی جنایی را پی می گیرد که در لندن دهه ۶۰ میلادی اتفاق می افتد؛ جایی که سرایدار ( مایکل کین ) شرکت الماس لندن، مدیر اجرایی شرکت ( دمی مور) را راضی می کند که در سرقت مشتی از الماس های صاحب کارشان به ارزش دومیلیون پوند به او کمک کند.
داستان در دهه شصت می گذرد، پس قاعدتاً نمی توانیم انتظار داشته باشیم در این فیلم هم شاهد سرقتی با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته از جنس سرقت های « دوازده یار اوشن» یا «دام افکنی» یا «مخمصه» باشیم. آنطور که از گفته های تماشاگرانی که تا به حال فیلم را دیده اند بر می آید، نقطه قوت فیلم در نحوه روایت همین سرقت ساده است. زمان فیلم خوب تقسیم شده و تماشاگر با تعلیق درستی روبه روست و حتی سعی می کند پایان فیلم را حدس بزند. علاوه بر بازیگران اصلی، بازیگران فرعی همچون لمبرت ویلسون و جاس آکلند هم خوب ظاهر شده اند. دمی مور نقشی اساسی در فیلم دارد و در بیشتر صحنه ها بار فیلم بر روی دوش اوست.
او با این فیلم ثابت می کند که به رغم فیلم های ضعیفی که در سال های اخیر از او دیده ایم، اگر فیلمنامه و نقش درست و درمانی به او داده شود، هنوز می تواند موجب شگفتی تماشاگران شود. در نیمه دوم فیلم تماشاگر همراه کاراکتر او فریب می خورد، عصبی می شود و پریشانی را تجربه می کند. برخی تماشاگران هم فیلم را در مجموع قابل قبول دانسته اند اما ایراداتی هم به فیلم وارد دانسته اند. مثلاً اینکه گریم و صدای دمی مور در نقش زنی سن و سال دار خوب نبوده یا اینکه صحبت کردن او بین لهجه های بریتانیایی و امریکایی نوسان داشته است.
تماشاگر دیگری هم گفته با اینکه می شد آخر فیلم را حدس زد، اما خب به هرحال فیلم سرگرم کننده یی است. از نظرات یکی دو منتقدی که فیلم را در جشنواره ها یا نمایش های محدود دیده اند، می شود حدس زد که اثر تازه مایکل رادفورد احتمالاً با استقبال منتقدان روبه رو خواهد شد. گریگوری والنز خبرنگار هالیوود ریپورتر که فیلم را در جشنواره سن سباستین دیده است، نوشته؛ « اگرچه «بی عیب و نقص» نوآورانه ترین فیلمی که درباره سرقت ساخته شده نیست، اما لذت هایی برای تماشاگرش در بر دارد. باید از مطالعات اجتماعی سیاسی صورت گرفته در پس زمینه اثر متشکر باشیم و همچنین از خلاقیت دوست داشتنی مایکل کین. در این فیلم اکشن زیادی وجود ندارد.
در واقع خود سرقت هسته مرکزی فیلم نیست؛ سرقت در فیلم هست اما سرقتی که بدون تعلیق زیاد و تنش بالا صورت می گیرد.»
جاناتان هالند منتقد مجله ورایتی هم می نویسد؛ ««بی عیب و نقص» ممکن است مثل عنوانش نباشد، اما به عنوان فیلمی آراسته و پرزرق و برق با «نوستالژی دهه ۶۰» ارزش های خود را دارد. فیلمی درباره سرقت که مایکل کین را در مقابل دمی مور به طرزی کنایه آمیز به چالش می کشد، با تکرار کار خودش در این ژانر. دمی مور در نقش زن تاجری جاه طلب ظاهر شده که تنها امتیاز فیلم برای سلیقه قرن بیست و یکمی بینندگانش است.
تصاویر فیلم تر و تمیز و جذابند، فیلمبرداری هم درست انجام شده. اما تماشاگرانی که عادت کرده اند بیشتر بدانند ممکن است پیچ و خم ها و چرخش های فیلم را از مد افتاده حساب کنند، در حالی که دوست دارند کمی از جذابیت های سرکشانه یی را ببینند که باعث شده این ژانر در جایگاه اول سوسو بزند.» گفتنی است که مایکل رادفورد برای سال ۲۰۰۸ فیلمی به اسم « قاطر» را در دست تولید دارد.

سیدحسام فروزان

منبع : روزنامه اعتماد