در پی خبر اعزام تیم اسکی روی آب به مسابقات دوحه۲۰۰۶ قطراز شعور تا شعار، از شعار تا فرار

- شعارهای خوبی هم داریم: شركت در مسابقات آسیایی دوحه ۲۰۰۶ قطر در یكی از رشته های نمایشی اسكی روی آب.
آنچه در بالا خواندیم، بخشی از واگویه های افراد متخصص و آشنا به ورزش مفرح و مظلوم اسكی روی آب است و داشته ها و یا شاید نداشته ها و سرمایه های این رشته را برشمردند. این رشته ورزشی سالهاست در مظلومیت عجیبی به سر برده و می برد. برخی ها گمان می كردند پس از تغییر ریاست فدراسیون، ستاره ای می درخشد و ماه مجلس می شود ولی باید باور كرد "برهمانیم كه بودیم و همان خواهد بود."
"با تمام تعاریفی كه در خصوص مدیریت مطرح می شود، واقعیت این است كه ما نمی توانیم از مدیریت انتظار بسیار زیادی داشته باشیم. زیرا ورزش و هر كار زیربنایی در كشور برای رسیدن به حد و اندازه های قابل قبول نیازمند زمان است و نمی توان توقع داشت كه به یكباره مشكلات موجود برطرف شده و به جایگاه بالا دست یافت."
این ها بخشی از گفته های احمد دنیامالی رئیس سازمان بنادر و كشتیرانی و ریاست فدراسیون قایقرانی و اسكی روی آب در اسفندماه ۸۳ بود. هم او اشاره كرده بود درصدد است برای شركت در بخش نمایشی اسكی روی آب مسابقات آسیایی دوحه ۲۰۰۶ قطر، تیمی از كشورمان را اعزام كند.
"ما حتی یك قایق نداریم تا بتوان با ان بچه های تیم را تمرین داد. به لحاظ تكنیكی نیز بسیار پائین هستیم. از مربی مجرب و كارآزموده هم خبری نیست، حال چگونه می توان بدون قایق، بدون امكانات، بدون مربی در این مسابقات حاضر شد و نمایش داد؟"
این هارا مسلم جهانگیری رئیس هیات اسكی روی آب استان تهران می گوید و البته اونیز با دنیامالی هم عقیده است و باور دارد كه نمی توان به یكباره به جایگاه بالا رفت، از این رو یك برنامه زمانبندی پنج ساله را برای حضور در این میادین پیش بینی می كند.
آنچه واضح است این دو فاصله زمانی زیادی با یكدیگر ندارند تنها به اندازه "ماه من تا ماه گردون".
اما ساسان مقدسی كه از مربیان تیم ملی است با احتیاط بیشتری سخن می گوید: " شاید اگر نمایشی باشد، بتوانیم شركت كنیم. البته از شما چه پنهان، تجهیزات نداریم، تكنیك نداریم، مسابقات آمادگی برون مرزی هم تقریبا نداریم. نمی دانم چرا فدراسیون نود و نه درصد هزینه ها را روی قایقرانی متمركز كرده است."
ومیرزایی، یكی از اسكی بازان قدیمی از پرده برون می آید و به این سوال پاسخ می دهد: "چون فدراسیون قایقرانی و اسكی روی آب، یكی هستند در هیچ كجای دنیا این دو فدراسیون در هم ادغام نشده اند."
البته خوب می دانیم ایران، هیچ كجای دنیا نیست و ما نمونه هایی از این قبیل داریم همچون فدراسیون نجات غریق و غواصی. تلفیق دو فدراسیون در یك جا در واقع مصداق "آنچه خوبان همه دارند ما یكجا داریم" است.
در حالی كه دنیامالی، ازعامل زمان برای رسیدن به اهداف عالی سخن می گوید ولی "اگرچه رئیس فدراسیون بسیار مثبت و فهمیده و زحمتكش هستند ولی از گذشته تا حال سیاست فدراسیون درآمدزایی از رشته اسكی روی آب بوده و تاكنون هم نشان داده كه چنین می باشد. در واقع هدف، ورزشكار ساختن نیست، درآمدزایی است و این سیاست اكنون نیز به چشم می خورد." این ها واگویه های مسلم جهانگیری است.
اما گل محمدی رئیس كمیته اسكی روی آب فدراسیون به دنبال فراهم كردن حداقل هایی است تا بتواند به هر صورت، تیم را روانه قطر كند: "ما می خواهیم در این میادین حضور داشته باشیم و با ان كه خوب می دانیم مدال آور نخواهیم بود ولی می رویم تا بگوئیم كه هستیم."
و شاید "هستم اگر می روم، گر نروم نیستم" تاثیر شگرفی بر گل محمدی داشته است زیرا، خود می گوید: "ما می دانیم تجهیزات مناسب نداریم، مربی نداریم، امكانات نداریم ولی می خواهیم و امیدواریم بتوانیم حداقل ها را فراهم كنیم تا در این رقابت ها شركت كنیم."
وی در خصوص جذب اسپانسرها كه دنیامالی نیز تاكید ویژه ای بر این نكته دارد، می افزاید: "ما حتی حاضرین زمین در اختیار اشخاصی قرار دهیم كه مایلند برای اسكی، دریاچه مصنوعی بسازند."
"اسپانسرهایی هستند كه فدراسیون اصلا آن ها را به بازی نمی گیرد و نمی دانیم چرا؟" این ها نیز سخنان یكی از اسكی بازان جوان كشورمان است.
سیامك رزاقی یكی دیگر از اعضای تیم ملی می گوید كه ما فقط قایق نداریم. از آنجا كه در اسكی روی آب همچون سایر رشته ها، دو عنصر انسان و وسیله دخیل هستند خوش اقبالی است كه ما اكنون یكی را ندرایم چون شاید در آینده هر دو را از دست بدهیم: "اگر كسی گفته كه می تواند نمایشی شركت كند، بلوف زده است. چگونه می توان چنینچیزی را پذیرفت، وقتی یك ورزشكار، با صرف چهار ساعت وقت تا رسیدن به استادیوم آزادی، تنها باید به سه تا پنج دقیقه تمرین اكتفا كند. اكنون اسكی در سایه قایقرانی، نفس می كشدو دست و پا می زند. زمانی كه ۱۶، ۱۷ نفر باید در سه رشته مختلف، هفته ای یك روز و آن هم با استفاده از وقت ناهار و استراحت قایقرانان، تنها پنج دقیقه تمرین می كند، چه جای این حرفهاست؟"
میرزایی با گفتن این جملات از ظلمی كه به این رشته می شود سخن می گوید: "مثال قایقرانی به اسكی روی آب، همچون كسی است كه از روی ترحم، صدقه ای به محتاجی می دهد. وقتی قرار بوده به قهرمانان ملی این رشته جوایز نقدی اهدا شود و در عوض یك جفت كفش كتانی، تنها مرحمت فدراسیون است، می توان نامی جز این گذاشت؟ ما الان هم با دو تیم تهران و كرج،مسابقات را برگزار میكنیم ولی تا چند صباح دیگر همین تعداد ورزشكار را هم از دست خواهیم داد. حال با وجود این همه بی مهری و ظلمی كه در حق ورزش و ورزشكاران این رشته می شود آیا رواست از شركت در مسابقات و نمایش صحبت كنیم؟ این ها همه نمایش است."
دنیامالی معتقد است باید بیشتر اهل عمل بود تا شعار و شاید این مدیر فهیم و با شعور برای فررا از شعار دست به اقداماتی هم زده باشد آنگونه كه علیرضا سماواتی مدیر روابط عمومی فدراسیون خاطر آزرده دلان را با چنین سخنانی تسلی می دهد: "می دانیم كه اسكی روی آب خودجوش بوده است ولی درصدد هستیم تا برای این رشته نیز امكاناتی فراهم آوریم. در حال حاضر نیز دو قایق مخصوص این رشته، خریداری شده است ولی هنوز به كشورمان وارد نشده و آن هم در آینده نزدیك انجام خواهد پذیرفت. از طرفی پس از سال ها، در دی ماه ۸۳، گل محمدی رئیس كمیته برای اجلاس جهانی اسكی روی آب به موناكوی فرانسه عزیمت كرد و ما به عضویت فدراسیون جهانی در آمدیم و اكنون هم تلاش های زیادی در جهت جذب مربی خارجی كارآمد انجام می پذیرد. با این احوال، شما مطمئن باشید ما در مسابقات نمایشی اسكی روی آب دوحه قطر با موفقیت شركت خواهیم كرد. مطئن باشید."
و ما منتظر می مانیم.