ابوعبدالله محمدبن علی بن محمد بن حسن بن عبدالوهاب بن حسنویه دامغانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۳۹۸ -۴۷۸) قمری
محل تولد: ایران - سمنان - دامغان
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، قاضی حنفی
در دامغان و نیشابور و بغداد فقه را آموخت. از ابوحسین قدوری بهره گرفت. وی از قاضی عبدالله صمیری و محمد بن علی صوری حدیث شنید. عبدالوهاب انماطی و علی بن طراد زینبی و حسین مقدسی از وی روایت کرده‌اند. اصحاب وی که در شهرها پراکنده شده بودند عبارتند از: ابوسعد ابن بابشاذ مصری و نورالهدی حسین زینبی و ابوطاهر الیاس دیلمی و ابن سمنانی. وی مدت سی سال پس از ابن ماکولا عهده‌دار امر قضاوت بغداد بود ، و مانند قاضی ابویوسف حشمت و جاه و آقایی داشت. دامغانی در بغداد درگذشت. در جنب ابوحنیفه دفن شد. از جمله آثار وی: "مختصرالحاکم" ، در فروع فقه؛ "مسائل‌الحیطان و الطرق"؛ "الزوائد و النضائر فی غریب‌القرآن".

منبع : مطالب ارسالی