بلر در سمت نماینده صلح خاورمیانه؛ چرا؟

در اینجا مردی را داریم كه در تمام كارهایی كه كرده ، شكست خورده و تابه حال قدم مثبتی در مسیر حل مشكلات خاورمیانه برنداشته است.
فكر كنم كه لغت «شگفتی» مناسب بیان حالت نیست. «بهت» بهتر به نظر می رسد. فقط می توانم بگویم كه وقتی در بیروت با من تماس گرفتند كه «لرد بلر» قرار است فلسطین را بسازد، نمی توانستم باور كنم. تقویم را نگاه كردم، نه اول آوریل نیست (دروغ اول آوریل) اما بازهم در این افكارغوطه ور شدم كه چطور مردی مغرور، پرنیرنگ، دروغگو، یك قانون دان خلاف كار كه مسبب ریختن خون هزاران مرد، زن و كودك است در نظر دارد چنین كاری به عنوان فرستاده خاورمیانه انجام دهد.
آیا ممكن است كه حقیقت داشته باشد؟ فكر می كردم كه فرستادن افرادی مانند بالفور، سیكس و پیكوت به خاورمیانه اوج اشتباهات ما است. اما درباره بلر چه می توان گفت كه این نخست وزیر سابق، این مردی كه ما را به گرداب عراق برد، باید در حال حاضر باور داشته باشد كه نقشی در منطقه دارد - او كه فرستاده مضحك خودش (لرد لوی) سفرهای محرمانه زیادی انجام داد كه همه بی نتیجه بودند - و قرار است دستانش (و نگرانم كه زندگی هایمان) را آلوده جدیدترین جنگ استعماری كه در حال شعله ور شدن است، كند.
واضح است كه او با محمود عباس در ارتباط است و تلاش خواهد كرد كه حماس را به حاشیه براند، او به طور مداوم حرف از «میانه روها» خواهد زد و مجبور خواهیم بود كه به صحبت هایش درباره اخلاقیات گوش دهیم و اینكه او خالصا و كاملا اطمینان دارد كه كار درست را انجام می دهد (و به یاد داشته باشید كه او همان مردی است كه در سال گذشته آتش بس را در لبنان به عقب انداخت تا در امیدواری احمقانه نسبت به پیروزی اسراییل برابر حزب الله شریك جرج بوش باشد) و صلح را به خاورمیانه می آورد. . .
او بارها عذرخواهی كرده است. او بارها گفته به خاطر كارهایی كه به نام ما كرده شرمنده است. با این وجود بلر هم اكنون معتقد است - در رفتاری كه باید به عنوان زیاده روی مردی كه شواهد دروغ درباره سلاح های كشتار جمعی عراق را ساخته بود، عنوان كرد - فرد مناسبی برای انجام ماموریت در خاورمیانه است.
اما او در اینجا مردی كاملا بی اعتبار در منطقه محسوب می شود، مردی كه در هر تلاشی كه در خاورمیانه كرده است، شكست خورده است. و حال او مردی است كه چهار قدرت جهانی او را به عنوان فرد مناسب برای تشكیل «فلسطین» دانسته اند.
تنها كاری كه از دستش بر می آید این است كه به دنبال این باشد كه حدود ارضی و اختیارات فلسطین را حتی كمتر از چیزی كه به عرفات وعده داده شده بود برساند. تركیب منحصربه فردی كه از استبداد و خیانت كاری اش مطمئنا با دیكتاتورهای عرب منطقه امان كاملا در هماهنگی خواهد بود.
فلسطینی ها انتخاباتی حقیقتا متناسب با مولفه های دموكراسی برگزار كردند و حماس در آن پیروز شد اما او تنها می خواهد با كارگزاران عباس صحبت كند. مذاكرات با دولتی كه همانطور كه همكار قدیمی ام به زیبایی در هفته گذشته به عنوان «دولت تخیلی» از آن اسم برد، است.
امریكایی ها عنوان می كنند - و در اینجا صحبت سخنگوی وزارت خارجه امریكا شان مك كورمك را دقیقا نقل می كنم - كه فرستاده ای احتیاج دارند كه می تواند با «فلسطینی ها و سیستم دولت فلسطین» كار كند و نهادهایی برای یك «كشور درست اداره شده» تشكیل دهد. بله می توانم بفهمم كه این چگونه با بلر قابل انطباق است. او كشورهای درست اداره شده، قوانین ضد ترور زیاد و امنیت فراوان را دوست دارد.
اما بازهم برایم مبهم است كه «سیستم فلسطینی» قرار است چگونه باشد. قبل از آن جیمز وولفنسون - یكی از روسای سابق بانك جهانی - فرستاده خاورمیانه بود و چون نه توانایی بازسازی غزه را داشت و نه می توانست یك «فرآیند صلح» آغاز كند كه با هر شهرك جدید یهودی ها و موشك های قسام شلیك شده به اسراییل به خطر بیفتد با خفت مجبور به ترك پستش شد. آیا بلر فكر می كند كه می تواند موفق تر باشد، باید منتظر چه صحبت های بی معنایی از طرفش باشیم!
می دانم كه او درباره دیواری كه اسراییلی ها ساخته اند و سرزمین های بیشتری نیز به وسیله آن ضمیمه كشور خود كرده اند، صحبت نخواهد كرد. در غیر این صورت او آن را به عنوان «سپر امنیتی» یا یك «حصار» نام خواهد برد (مانند حصار معروف برلین كه در آن زمان توسط پلیس های آلمان شرقی به عنوان «سپر امنیتی» نامیده می شد).
او از تمام طرف ها درخواست خویشتنداری خواهد كرد، درخواست های پایان ناپذیر «میانه روی» اما هدف هیچ كدام از آنها رسیدن به عدالت - خواسته اصلی تمام مردم خاورمیانه در ۱۰۰ سال اخیر- نیست. اسراییل به بلر علاقه مند است. شیوه صحبت های بلر به كمك اولمرت (كه دولتش در حالی كه مدعی است در انتظار یافتن طرف مناسب فلسطینی برای مذاكره است همچنان در حال اشغال زمین اعراب برای یهودی هاست و معتقد است كه محمود عباس پس از، از دست دادن قدرت در غزه بی اعتبار شده است) خواهد آمد.
بلر با كدام یك از دو نخست وزیر فلسطین دیدار خواهد كرد، چرا فقط با فردی كه گردنبند دارد و كراوات می زند - با آقای عباس - كار می كند و به دنبال «امنیت» بیشتر، قوانین سخت گیرانه تر و دموكراسی كمتر است.
هیچ گاه نتوانستم بفهمم كه چرا خاورمیانه امثال بالفور سیكس و بلر را می بلعد. زمانی جیمز بیكر تا زمانی كه اسراییلی ها از دست او خسته شدند با بوش پدر كار می كرد، نقش حل كننده مشكلات را داشت و قبل از آن لیست بلندبالایی از دبیركل های سازمان ملل كه به منطقه سفر می كردند و هشدار می دادند كه اگر صلح برقرار نشود باید در انتظار تبعات جدی آن باشیم. مرد دیگری را به خاطر می آورم كه شكوهی مشابه بلر داشت، كورت والدهایم كه بعد از دبیركلی سازمان ملل معتقد بود كه می تواند فرستاده صلح مناسبی برای خاورمیانه باشد. در حالی كه در سوابق زمان جنگش آمده بود كه افسر امنیتی ارتش آلمان بوده است.
مشخص بود كه سفرهای وی به نتیجه ای نمی انجامد. اما كار والدهایم در تلاش برای مخفی كردن گذشته اش نكته مشترك وی با بلر است. والدهایم استوارانه، واضح و مكررا اشتباهات گذشته اش را رد می كرد. این قضیه شما را به یاد چه كسی می اندازد؟

رابرت فیسك
الف به نقل از ایندیپندنت

منبع : روزنامه جوان