حاج سیدمحمدباقر شفتی اصفهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمدنقی بن محمدزکی موسوی
تولد و وفات: (۱۱۷۵ -۱۲۶۰) قمری
محل تولد: ایران - قریه‌ای از قرای رشت از نواحی طارم علیا
شهرت علمی و فرهنگی: عالم امامی ، فقیه اصولی ، ادیب نحوی و رجالی
معروف به حجهٔ‌الاسلام. در هفت سالگی به شفت منتقل شد. وی در اصفهان سکنی گزید. از شاگردان بهبهانی ، بحرالعلوم ، صاحب "ریاض" ، کاشف‌الغطاء ، ملامهدی نراقی و میرزای قمی است. شفتی از بزرگان علماء امامیه بود که در فقه ، اصول ، ادبیات ، رجال ، حدیث ، درایه ، ریاضی و هیئت تبحر داشت و در اخلاقیات از نوادر بود. پس از سفر علمی طولانی به شهرهای مختلف در اصفهان مقیم شد و اهل علم و دانش‌پژوهان گردش جمع شدند و ریاست و زعامت به‌طور کامل به وی منتقل شد. حاج محمدابراهیم اصفهانی قزوینی و میرزا محمد رضوی و ملامحمدعلی محلاتی و سیدفضل‌الله استرآبادی و شیخ محمدعلی ابرقوئی از شاگردان وی بودند. وی در اصفهان درگذشت و در مسجدی که در کوی بیدآباد اصفهان بنا نهاده و به مشجد سید مشهور است ، و دارای مدارس و حجره‌هائی برای طلاب می‌باشد ، دفن شد. از آثارش: "کتاب "السؤال و الجواب"؛ "مطالع‌الانوار"؛ در فقه که شرح "شرایع" محقق است؛ "تحفهٔ‌الابرار" به فارسی ، در احکام شرعیه؛ رساله‌ای در "مناسک حج"؛ رسائلی در "فقه" و "رجال" که به‌طور تحقیقی نگاشته شده است؛ "الزهرهٔ‌الارقهٔ فی احوال المجاز و الحقیقهٔ"؛ "قضاء و شهادات استدلالی"؛ "وجوب اقامهٔ حدود در زمان غیبت بر فقها و مجتهدین"؛ "اصحاب الاجماع"؛ "تمییز مشترکات الرجال"؛ "الاجازات"؛ "آداب الصلاهٔ‌اللیل و فضلها".

منبع : مطالب ارسالی