شیخ عبدالله مامقانی

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ حسن/محمد حسن ، فرزند ملاعبدالله
تولد و وفات: (۱۲۹۰ -۱۳۵۱) قمری
محل تولد: عراق - نجف اشرف
شهرت علمی و فرهنگی: عالم امامی ، فقیه اصولی ، مرجع تقلید ، رجالی ، محدث ، ادیب
معروف به علامهٔ مامقانی و فاضل مامقانی. از بزرگان علماء امامیه و حاوی فروع و اصول بود. اصل او از مامقان آذربایجان است. در پنج سالگی شروع به فراگیری قرآن کرد. در صرف و نحو و مقدمات و سطوح فقه و اصول در محضر پدرش و شیخ هاشم ارونقی ملکی و شیخ غلامحسین دربندی و سیخ حسن میرزا (م۱۳۱۳ق) فرا گرفت تا در فقه و اصول سرآمد شد. در ۱۳۰۸ق به حوزهٔ درس اصول استدلالی و در ۱۳۰۹ق به حوزهٔ درس فقه استدلالی پدرش راه یافت. و "تقریرات" هر دو درس خارج را نگاشت. قوهٔ استنباط و اجتهاد وی بارها از طرف پدر تئید شد و او را به دریافت اجازه مفتخر کرد. آن‌گاه خود به تدریس و تحقیق و تألیف پرداخت و شاگردان بسیاری را دور خود جمع کرد. او از پدرش روایت کرده و شیخ محمد حرز نیز از وی روایت کرده است. او مرجع تقلید بسیار از مردم آذربایجان بود. در نجف درگذشت و در کنار پدرش ، در مقبرهٔ خانوادگی در منزل آنها دفن شد. از آثارش: "اجابهٔ‌السئول" ، "ارشادالمستبصرین"؛ "ازاحهٔ الوسوسهٔ"؛ "تحفهٔ‌الصفوهٔ"؛ "تحفهٔ الخیرهٔ"؛ "تنقیح‌المقال فی علم الرجال" ، در سه مجلد بزرگ که مشهورترین و مهم‌ترین تألیف اوست؛ جوابات "المسائل البصریهٔ"؛ جوابات "المسائل البغدادیهٔ"؛ حاشیه بر "العروهٔ‌الوثقی"؛ "الدر‌الآداب والسنن" و ترجمهٔ فارسی آن "سراج‌السیعهٔ فی آداب‌الشریعهٔ"؛ "الفوائد‌الطیبٌه"؛ "کشف‌الاستار فی تکلیف‌الکفار بالفروع"؛ "هدایهٔ‌الانام فی حکم مال الامام"؛ "مجمع‌الدرر" معروف به "اثنی عشریه"؛ "مناهیج‌الیقین"؛ "منتهی‌الانام فی نکت شرایع‌الاسلام"؛ "مقباس مقاصد علم الادرایهٔ"؛ "مطارح‌الافهام فی مبانی الاحکام".

منبع : مطالب ارسالی