٢٧ پیراهن زنانه ۲۷ Dresses

▪ کارگردان: آن فلچر.
▪ فیلمنامه: الین براش مک کنا.
▪ موسیقی: رندی ادلمن.
▪ مدیر فیلمبرداری: پیتر جیمز.
▪ تدوین: پریسیلا ند-فریندلی.
▪ طراح صحنه: شفرد فرانکل.
▪ بازیگران: کاترین هیگل[جین نیکولز]، جیمز مارسدن[کوین دویل]، مالین آکرمن[تس نیکولز]، جودی گریر[کیسی]، ادوارد برنز[جورج]، ملورا هاردین[مورین]، برایان کروین[هال نیکولز]، ماولیک پنچولی[ترنت].
▪ ١٠٧ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ آمریکا.
▪ ژانر: کمدی، عاشقانه.
جین نیکولز، تاکنون ٢٧ بار ساقدوش مراسم عروسی دوستانش بوده و در آرزوی ازدواج با مرد رویاهای خویش است. این مرد کسی نیست جز جورج- رئیس او- که از عشق جین نسبت به خودش خبر ندارد. جین یک شب بعد از حضور در مراسم عقد چند نفر از دوستانش با مردی جوان برخورد می کند که خواستار آشنایی با اوست.
اما جین به او روی خوش نشان نمی دهد. مرد جوان که کوین دویل و خبرنگاری مشهور است، از رو نرفته و به بهانه یافتن سررسید جین به خانه او می رود.
کوین که با خواندن سررسید از حضور او در مراسم ازدواج دوستانش و آرزوی ازدواج باخبر شده، تصمیم می گیرد به هر طریقی شده راهی در دل او بیاید. اما جین چشم بسته عاشق جورج است، تا اینکه تس خواهر جین از راه می رسد و در اولین نگاه جورج را شیفته خود می کند.
همه به سرعت برق و باد پیش می رود و جورج و تس تصمیم به ازدواج می گیرند. طبیعی است ساقدوش تس کسی نیست جز جین که انگار قرار است نقش ساقدوش ابدی را بازی کند.
او با وجود ناراحتی از دست خواهرش که معشوق را از چنگش به در آورده، شروع به تنظیم برنامه جشن عروسی و مقدمات آن می کند. اما خواهرش که با گفتن چند دروغ خود را نزد جورج عزیز کرده، راه و روش های دیگری برای عروسی خود دارد. از جمله دستکاری در لباس عروس موروثی مادرشان که به نظر وی از مد افتاده است.
همین کار باعث شکرآب شدن میانه دو خواهر شده و جین در مراسم معارفه با نمایش اسلایدهایی از چهره واقعی تس باعث می شود تا عروسی لغو شود. همزمان شرح ٢٧ دست لباس ساقدوشی او در روزنامه چاپ شده و باعث دلخوری شدید جین از دست کوین می شود. اما اعتراف به عشق کهنه نزد جورج نیز عاقبت خوشی ندارد و به نظر می رسد تنها راه پذیرش عشق کوین است که سرسختانه به دنبال ازدواج با اوست....
● چرا باید دید؟
آن فلچر متولد ١٩٦٦ دیترویت ملقب به مامان سابقه ای طولانی در صنعت سینمای آمریکا دارد. از ابتدای دهه ١٩٩٠ با مشاغل مختلفی چون رقصنده و طراح رقص وارد هالیوود شده و شهرتی به سزا درکار خود دارد. او بعدها بازیگری، تهیه کنندگی و دو سال قبل کارگردانی را نیز به مشاغل خود افزود و با ساخت پا بالا/با من برقص در زمینه تخصصی خود ورودی موفق به حیطه فیلمسازی را تجربه کرد. ٢٧ دست لباس زنانه یا پیراهن زنانه دومین فیلم اوست که با فروشی ٧٦ میلیون دلاری از فیلم های موفق امسال محسوب می شود.
٢٧ پیراهن زنانه بک قصه پریان است. یک کمدی رمانتیک که در صدد القای تفکری واپسگرایانه است که بر اساس آن زن تنها برای ازدواج خلق شده و دختران جوان نیز کاری جز شکار شوهر ندارند. تفکری که به نظر می رسد در دینای غرب چندان طرفداری نداشته باشد، اما فراموش نکنید که سازنده فیلم خود یک زن است و به هر حال از من و جنابعالی مذکر بیشتر نسبت به طایفه نسوان آگاهی دارد.
چنین شخصیت هایی از دهه ١٩٣٠ دستمایه تولید فیلم های زیادی در هالیوود شده اند. عشق به مدیر یا رئیس از طرف کارمند و منشی زن - جدا از عاقبت خوش یا ناخوش آن -چیز تازه ای نیست. نمونه های قابل اعتنای آن را در فیلم های نوآر یا کارآگاهی دیده ایم. اما ٢٧ پیراهن زنانه مدیون فرانک کاپرا و الگوهایی است که شکل داده و تثیبت کرده است.
در یک شب اتفاق افتاد آغازگر موج کمدی هایی بود که screwball نام گرفت و ماندگار شد. نمونه های امروزی و متاخر آن عروس فراری یا چگونه یک مرد را در ١٠ روز از دست بدهید؟ وارثان همین سبک کمدی عجیب غریب هستند و ٢٧ پیراهن زنانه با فیلمنامه آلین براش مک کنا[نویسنده شیطان پرادا می پوشد] آخرین شان نخواهد بود.
او برای روایت قصه خود دهه ١٩٨٠ را برگزیده که از نظر تاریخی دورانی سرنوشت ساز برای آمریکا بوده و پذیرش چنین داستانی و چنان شخصیتی محتمل تر...
اما همه چنین کمدی هایی پر از کلیشه های این نوع هستند و ٢٧ پیراهن زنانه نیز فارغ از آن کلیشه ها نیست. از طرف دیگر معرفی یک معتاد به عروسی به عنوان زن ایده آل زمانه ما نیز چندان پذیرفتنی نیست.
بگذریم از شوخی های کمرنگ فیلم که نمی تواند سویه کمدی آن را غنی کند. انتخاب جیمز مارسدن نیز به عنوان جفت کاترین هیگل خوش بر و رو و حاجی پسند نیز اشتباهی نابخشودنی است[من هم به جای جین بودم، به راحتی او را نادیده می گرفتم]. با این حال هر دو نفر تمام سعی خود را کرده اند تا به صحنه های کلیشه ای و شوخی های تکراری فیلم رنگی تازه بدهند. اما تنها عناصر غافلگیر کننده متوسط آن متعلق به طراح صحنه و لباس است که فیلم را به یک نمایش پر زرق و برق صحنه ای نزدیک تر کرده است.
البته این منفی بافی های ما باعث نمی شود که دختران دم بخت از تماشای فیلم چشم بپوشند یا در در صدد توسعه و غنی سازی کمد لباس خود برنیایند!

امیر عزتی

منبع : موج نو