اگرسیو در ایران

اگرسیو در واقع حرکت با اسکیت‌برد روی موانع است. هرچند نمی‌توان برای آن تعریف دقیقی یافت اما در واقع آن را باید اسکیت با مانع دانست، حتما در برنامه‌های تلویزیونی نمونه‌هایی از آن را دیده‌اید که در آن ورزشکار از روی نرده‌های پارک پایین می‌آید. رشته اگرسیو تازه یکی دو سالی است که در کشور ما به صورت رسمی در آمده و مردم ما آشنایی چندانی با این رشته ندارند. اینطور که پیداست مردم ما با این رشته فقط از طریق تلویزیون آشنا هستند آن هم برنامه‌های طنزی که فقط زمین خوردن ورزشکاران را برای خنداندن نشان می‌دهند.
حال به دیگر کشورها (از کشورهای همسایه تا قوی‌ترین کشورها در این رشته) نگاه کنید. علاوه بر اینکه چنین رشته‌ای بسیار شناخته‌شده و محبوب است، زمانی که کسی حرکتی را به خوبی انجام می‌دهد همگی تشویقش می‌کنند و زمانی که زمین می‌خورد همگی نگران او می‌شوند در حالی که در کشور ما عضوی از خانواده که در حال دیدن یک برنامه خنده‌دار است آرزو می‌کند که «ای کاش می‌خورد زمین»... در کشورهای دیگر اگرسیوکاران و نمایش‌های خیره‌کننده‌شان باعث افتخار مردم آنهاست و متاسفانه در کشور ما زمین خوردن‌شان موجب شادی و آرزوی اعضای خانواده‌هاست.
هرچند به تازگی با جا افتادن این ورزش میان خانواده‌هایی که عضوی از آنان یکی از شاخه‌های اگرسیو را کار می‌کند این حالت کمتر شده است، اما همچنان وقتی کسی در پارک یا فضای بازی که مردم در حال تردد هستند مشغول تمرین اسکیت است، مردم با دید تفریح به آن نگاه می‌کنند و نه یک ورزش حرفه‌ای. آیا پیست اگرسیو در ایران هست؟
در پاسخ باید گفت در ایران پیستی که استاندارد و کامل باشد وجود ندارد. در باشگاه انقلاب قسمتی را به رشته اگرسیو و اسکیت‌برد (Skate Board) اختصاص داده‌اند که خراب شده بود اما به تازگی در حال تعمیر و ساخت مجدد آن هستند.
در بعضی شهر‌ها و استان‌های دیگر نیز قسمت‌های بسیار کوچکی که بتوان اگرسیو نامید پیدا می‌شود. اما اصلی‌ترین محل‌هایی که می‌توان در تهران اگرسیو کار کرد، پارک پلیس، پارک ایران‌زمین، بوستان گفت‌وگو، باشگاه انقلاب و چند جای دیگر که زیاد بزرگ نیستند اما بسیاری از کسانی که در این رشته فعالیت می‌کنند از کار کردن در آن محل‌ها لذت می‌برند و ناگفته نماند که اگرسیوکاران و بردباز‌های بسیار خوبی هم دارند از جمله پارک شفق (در یوسف‌آباد) و پارک لاله، همچنین وسایلی هم خود افراد می‌سازند از جمله لوله، تخته پرش و...

نیما منظوری

منبع : روزنامه کارگزاران