فرصت دوباره روییدن

من هنوز فرصت دوباره روییدن داشتم؛
می دانی!
گیسوان بادبادک آرزوهایم
هنوز،
بی قرار نوازش های صبح آفرینش بود
و خواب های طلایی ام؛
قلقلک کودکی را می مانست
که فرشتگان به دیدارش آمده باشند!
بغض را نمی شناختم
و فرو ریختن را...
قهقهه هایم
شادباش کودکی را می مانست
که راه رفتن را نه،
گاگله را تجربه می کرد....
می دانی!

فرح نیازکار

منبع : مطالب ارسال شده