چغندر

چغندر گیاهی است دوساله که از ریشه ضخیم و گوشتی آن استفاده می شود.انواع مختلف چغندر دارای رنگ های متفاوت هستند.در سال اول کشت این گیاه، ریشه ضخیم و گوشتی می شود و در سال دوم ساقه و گل آن به وجود می آیند.
گل های این گیاه کوچک و سبزرنگ و در دسته های ۶ تایی تا ۱۰تایی در راس ساقه قرار می گیرند.بذر چغندر که دانه هایی قهوه ای رنگ و قلوه ای شکل هستند در غلافی به رنگ زرد مایل به سبز قرار دارند. مصرف این گیاه بنا به انواع مختلف متفاوت است.مهمترین نوع آن چغندر قند است که از آن قند تهیه می شود. نوع دیگر آن هم همان چغندری است که عموم مردم آن را می شناسند و به صورت پخته در غذا از آن استفاده می شود و یا در سالاد به کار می رود.
▪ آب و هوا و خاک:
این گیاه در هر آب و هوا و خاکی کشت می شود. ولی مناسب ترین خاک برای کشت این گیاه، اراضی رسی- آهکی و یا رسی- شنی است. چغندر به کود فراوان نیاز دارد و درصورتی که بخواهند از کود دامی استفاده نمایند، باید دقت شود که کاملا پوسیده باشد.
▪ روش کاشت:
این گیاه را به دو صورت دستپاش و خطی می کارند. ولی بهترین روش کشت طریقه خطی است که فاصله خطوط از یکدیگر ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر باشد. در صورتی که قبل از کاشت چند ساعت بذر را در آب بخیسانند در سبزشدن سریع گیاه موثر خواهد بود. پس از کاشت بذر و سبز شدن گیاه وجین کردن و در صورت لزوم سله شکنی باید انجام گیرد. چغندر را معمولا در فروردین ماه و اردیبهشت ماه می کارند.

منبع : روزنامه کارگزاران