اضطراب و فعالیت بدنی (مروری بر فرا تحلیل های انجام شده تا سال ۲۰۰۰)

مدت زیادی است که می دانیم تمرین بدنی برای سلامتی بدنی افراد خوبست، اما خواندن مطالبی درباره ارزشمندی ورزش برای ارتقای سطح سلامتی مردم در نشریات مربوط به تندرستی فقط در طی ۱۰ سال گذشته عادی شده است. هر چند اظهارنظرهای خوشبینانه مطبوعات توجه عموم را به خود جلب کرد، اما در اکثر موارد جامعه علمی در حمایت از این امر محتاط بود. تا چند سال اخیر، ارزشیابی ادبیات پژوهشی درباره پیامدهای روان شناختی همراه با تمرین، مانند کم شدن اضطراب و افسردگی به نتایج نسبتا ناهمسانی رسیده بود.
قلت مطالعات بالینی و همه گیرشناسی، و آمیختگی یافته های معنی دار و غیر معنی دار، حمایت مستحکم دانشمندان از اثر مثبت تمرین بدنی بر سلامت روانی را دشوار ساخته بود. یکی از دلایل خوش بین تر بودن مرورهای اخیر بر ادبیات (لندرز، ۱۹۹۸، ۱۹۹۹؛ ماتری، در حال انتشار؛ تیلور، در حال انتشار)، گسترش مطالعات همه گیرشناسی و تجربی و مرورهای کیفی ادبیات (مانند فراتحلیل) از سال ۱۹۹۰ به بعد بود.
مرورهای فراتحلیلی نیز در روشن کردن رابطه بین تمرین بدنی و پیامدهای روان شناختی مختلف با ارزش بوده اند. فراتحلیل، آزمایش تجربی نیست، بلکه مرور کیفی نتایج مطالعات است. با این حال فراتحلیل تمام مطالعات منتشر شده و نشده را در بر می گیرد و با ترکیب کردن نتایج و جمع زدن آزمودنی ها توان آماری را افزایش می دهد. اهمیت پدیده فوق این است که اغلب مطالعات تجربی که درباره تمرین بدنی و سلامتی روانی انجام می شوند فاقد توان آماری کافی هستند که با آلفای مرسوم کمتر یا مساوی پنج صدم بتوانند تفاوت معنی دار را کشف کنند. نتیجه این است که احتمال خطای نوع دوم افزایش می یابد، به این معنا که پدیده ای واقعا معنی دار است اما نتیجه گیری می شود که معنی دار نیست. هرت (۱۹۹۴) اظهار کرد که مهم ترین جنبه فراتحلیل این است که با ترکیب کردن نتایج مطالعات تجربی همگن و کوچک نمره ب، شواهد نمره الف پدید می آورد...

دنیل م لندرز
شان م. ارنت

منبع : پایگاه اطلاعات علمی