جدال سیاستمداران پیر

انتخابات به طور سنتی و طبق قانونی نانوشته روز پنج شنبه انجام می شود و برگزاری آن در تعطیلات پایان هفته و هر تعطیلات دیگری ممنوع است. در این انتخابات تركیب پارلمان و حزبی كه در آن اكثریت دارد و دولت بعدی را تشكیل می دهد، مشخص می شود. پارلمان یا مجلس عوام انگلیس ۶۴۶ كرسی دارد. هر كاندیدایی كه در حوزه انتخابی خود رأیی بیشتر از رقیب به دست آورد بدون احتساب هیچ حد نصابی، وارد پارلمان می شود. حداقل سن رأی دهندگان ۱۸ سال است و اعضای مجلس لردها، زندانیان محكوم شده، افراد متخلف و متهم به فساد انتخاباتی در پنج سال گذشته و بیماران دارای اختلال حواس به حكم قاضی، از شركت در این انتخابات منع می شوند.كاندیداهای انتخاباتی انگلیس هم باید حداقل۲۱ ساله و انگلیسی، ایرلندی، اسكاتلندی و یا اهل ولز باشند. افراد ورشكسته، كارمندان دولت، افسران پلیس، پرسنل نیروهای مسلح، مدیران دولتی شركت های تجاری، قضات، محكومین به تخلفات انتخاباتی و اعضای مجلس لردها نمی توانند كاندیدای انتخابات شوند.هر شهروندی برای كاندیدا شدن باید امضای۱۰ رأی دهنده حوزه انتخاباتی را جمع كند و با ۵۰۰ پوند به كمیته انتخابات بفرستد و نیازی نیست كه حتماً عضوی از یك حزب سیاسی باشد.
هزینه های انتخابات
هزینه های تبلیغات كاندیداها در انگلیس با محدودیت هایی همراه است. هر كاندیدا بعد از انتخابات باید پاسخگوی هزینه های انتخاباتی خود باشد. كاندیداهای مناطق غیرشهری و شهرستان ها تا سقف ۷۱۵۰ پوند به اضافه ۷ پوند برای هر رأی دهنده و مناطق شهری ۷۱۵۰ پوند به اضافه پنج پوند در ازای هر رأی دهنده می توانند برای تبلیغات خود هزینه كنند. احزاب هم در این زمینه قوانین و محدودیت هایی دارند. آنها برای هر كرسی پارلمانی می توانند تا سقف ۳۰ هزار پوند هزینه تبلیغاتی كنند.احزاب سیاسی و كاندیداها از راههای مختلف این پول را به دست می آورند، اما كمك های مالی به آنها قوانین سختگیرانه ای دارد.بیش از۲۰۰ پوند كمك مالی به یك حزب یا۵۰ پوند به یك كاندیدای فردی، باید با اجازه كمیته انتخاباتی صورت گیرد. از حساس ترین موارد این قانون ممنوعیت كمك های خارجی به كاندیداهاست. كمك های بیش از ۵ هزار پوند به احزاب و بیش از هزار پوند به افراد، باید به طور علنی اعلام و منابع آن مشخص شود.هزینه برگزاری انتخابات سراسری قبلی در انگلیس كه در سال ۲۰۰۱ برگزار شد، به ۸۰ میلیون دلار رسید.
انتخاباتی متفاوت
انتخابات امسال انگلیس یكی از نزدیك ترین و غیرقابل پیش بینی ترین رقابت های سال های اخیر این كشور است. اگرچه همه نظرسنجی ها از پیروزی حزب كارگر و تونی بلر حكایت دارد اما تفاوت های موجود در شرایط امروز با شرایط قبل از انتخابات گذشته از یك سو و یك عامل درون حزبی حزب كارگر از سوی دیگر موجب می شود كه پیش بینی نتیجه این انتخابات چندان هم كار آسانی نباشند.بسیاری در انگلیس انتخابات سال ۲۰۰۱ را واقعه ای كسل كننده می خواندند. چهار سال قبل از آن، همه چیز برای دولت بلر طبق برنامه پیش رفته بود، در پارلمان اكثریت را داشت و نظرسنجی ها از محبوبیت قابل توجه او حكایت می كرد. اقتصاد در وضعیت باثباتی به سر می برد و نرخ رشد با سرعت پیش می رفت. بیكاری اندك و مازاد بودجه زیاد بود. محافظه كاران حزب توری در وضعیت متزلزلی به سر می بردند و لیبرال دموكرات ها مانند همیشه در انفعال بودند. همه چیز برای پیروزی بزرگ دیگری برای حزب كارگر مهیا بود.اما در چهار سال گذشته اتفاقات زیادی افتاده و شرایط فرق كرده است. در داخل همه چیز برای دولت بلر طبق برنامه پیش نرفته و عراق هم از سوی دیگر ضربه سنگینی به دولت وارد كرده است. این ضربه به این خاطر نیست كه جنگی انجام شده و خسارات و تلفات زیادی به بار آمده است. در انگلیس كسی به خود جنگ اهمیتی نمی دهد و به آن انتقادی ندارد. آنچه به اعتبار دولت بلر و محبوبیت خود او ضربه وارد كرد، پیدا نشدن سلاح های كشتار جمعی و بی صداقتی نخست وزیر در گزارش به پارلمان و مردم بود. اكنون دیگر در انگلیس همه متقاعد شده اند كه بلر درباره تهدید تسلیحاتی رژیم صدام بزرگنمایی كرده و این موضوع باعث بی اعتمادی به نخست وزیر شده است. در سال ۲۰۰۱ حزب كارگر پیروزی خود را مدیون بلر بود و می دانست رأی اكثریت را به خاطر محبوبیت او به دست می آورد. اما امسال این بلر است كه برای پیروزی در انتخابات به حزب كارگر نیاز دارد. به همین دلیل تبلیغات انتخاباتی خود را روی محور سیاست های حزبی و دو موضوع اقتصاد و آموزش متمركز كرده است.اما نتیجه و تأثیر جنگ عراق در انگلیس فقط به از دست رفتن اعتبار و محبوبیت بلر محدود نمی شود؛ این موضوع همچنین باعث محبوبیت و فعال شدن لیبرال دموكرات های حزب سوم و نه چندان تعیین كننده نظام سیاسی انگلیس شده چرا كه این حزب تنها حزب انگلیسی بود كه با این جنگ مخالفت كرد.به همین دلیل هم نتایج این انتخابات چندان قابل پیش بینی نیست چون معلوم نیست لیبرال دموكرات ها چند كرسی را از آن خود می كنند و چگونه محاسبات را بر هم می زنند.عامل دیگری كه شرایط این انتخابات را عجیب و غیرقابل پیش بینی و متفاوت كرده آن است كه برای اولین بار نخست وزیر با این وعده وارد انتخابات می شود كه تا قبل از پایان دوره دولت آینده از مقام خود كناره گیری می كند. این وعده ای است برای گوردون براون وزیر دارایی و رقیب قدرتمند بلر در حزب كارگر كه او هم در ماه های اخیر بلر را از جهت دیگری به بی صداقتی متهم كرده است. براون می گوید بلر وعده خود را برای كناره گیری از قدرت به نفع او پیش از پایان این دوره زیر پا گذاشته است. بلر این موضوع را تكذیب كرده است.رقابت و جنگ قدرت میان این دو در یك سال اخیر بسیاری از فعالیت های داخلی و خارجی انگلیس را تحت الشعاع قرار داده و اعتراض مجلس لردها را برانگیخته است. حزب كارگر و بلر با این وعده براون را آرام و در تبلیغات انتخاباتی با خود همراه كرده اند.چند روز بعد از اعلام برگزاری انتخابات توسط بلر، او به همراه براون در یك كنفرانس خبری مشترك شركت كردند تا وحدت درون حزب كارگر را به نمایش بگذارند. اكنون رأی دهندگان انگلیس نمی دانند با انتخاب نمایندگان حزب كارگر به عنوان اكثریت پارلمان به چه كسی برای نخست وزیری رأی می دهند؛ بلر یا براون؟براون كه هشت سال است در جایگاه وزارت اقتصاد و دارایی معمار سیاست های اقتصادی انگلیس بوده و دومین مرد قدرتمند این كشور خوانده می شود، مدتهاست كه در انتظار نخست وزیری به سر می برد. این وزیر ۵۴ ساله انگلیسی كه «وزیر آهنین» خوانده می شود، به سخت كوشی در كار شهرت دارد و با محكم ساختن پایه های اقتصاد انگلیس، نرخ رشد باثبات و رقم پایین بی كاری جای پای خود را محكم كرده است.رشد سالانه تولید ناخالص داخلی انگلیس اكنون ۷۵/۲ درصد است و بیكاری در پایین ترین حد طی ۳۰ سال گذشته قرار دارد، تورم تحت كنترل است و نرخ بهره به پایین ترین حد در ۵۰ سال گذشته رسیده است. براون اقداماتی انجام داده كه باعث افزایش محبوبیتش در نظر جامعه بازرگانی و تجاری انگلیس شده است.یكی از آنها اعلام استقلال بانك مركزی انگلیس از وزارت دارایی بوده است.نظرسنجی ها نشان می دهد در صورت نخست وزیر شدن براون محبوبیت حزب كارگر دو برابر می شود. در انگلیس مردم به احزاب رأی می دهند نه به نخست وزیر، اما نخست وزیر از چنان قدرتی برخوردار است كه شخصیت، توانایی و محبوبیت رهبران احزاب عاملی تعیین كننده در تصمیم گیری رأی دهندگان است.براون را نمی توان چپ تر از بلر خواند. اگرچه او به اندازه بلر به استفاده از بازار در ارائه خدمات عمومی علاقه مند نیست، اما به نیاز به اقتصاد مبتنی بر تجارت بیشتر واقف است و بیشتر از بلر به قوانین اتحادیه اروپا انتقاد دارد. او به اندازه بلر به دنبال مداخله نظامی در خارج از كشورش نیست اما رویكرد او در طرفداری از آمریكا تفاوت چندانی با بلر ندارد. براون همچنین در حمایت از توزیع ثروت جدی تر است اما هیچ نكته ای در سابقه او وجود ندارد كه نشان دهد او با ثروت مخالفتی دارد.رأی به دو حزب با یك سیاست میان احزاب كارگر و محافظه كار نیز در این دور از انتخابات تفاوت خط مشی و سیاست چندانی وجود ندارد. توری كه شاهد بود حزب كارگر در سال ۱۹۹۷ با اتخاذ تفكرات و سیاست های محافظه كاران در انتخابات به پیروزی رسید، این بار می خواهد همین بازی را با خود آنها تكرار كند. بسیاری از برنامه های حزب توری قابل تفكیك با سیاست های دولت نیست. این هم یكی از دلایل غیرقابل پیش بینی بودن این انتخابات است. فقط حزب لیبرال دموكرات است كه با شرایطی متفاوت و وضعیتی بهبود یافته در این انتخابات شركت می كند.در زمینه سیاست خارجی هم این دو حزب قابل تفكیك برای رأی دهندگان نیستند و با تغییر و جابجایی مواضع شان علاوه بر رأی دهندگان انگلیسی حتی باعث سردرگمی دنیا هم شده اند.در این انتخابات حزب كارگر به عنوان یك طرفدار اتحادیه اروپا وارد صحنه شده و محافظه كارانی كه در ابتدا انگلیس را وارد اروپا كردند در موضع منتقد اروپا قرار گرفته اند.حزب كارگر و نخست وزیر آن مشعل طرفداری دوآتشه از آمریكا را كه تاچر به زمین گذاشت، برداشته اند و چنان بی محابا و با سرعت پیش می روند كه آمریكایی ها حزب توری را اصلاً فراموش كرده اند. بلر و جك استراو وزیر خارجه او چنان درباره آمریكا حرف می زنند كه حتی تاچر هم حیران مانده است.در میان سه حزب سیاسی انگلیس فقط لیبرال دموكرات ها در بخش سیاست خارجی خط و مرز و مواضع روشنی دارند. آنها اتحاد دولت كارگری لندن با آمریكا را به شدت رد كرده و با جنگ عراق مخالفت كرده اند.دلایل پیروزی حزب كارگر روشن است. اول این كه اقتصاد انگلیس مسیر آرام و باثباتی را طی می كند. حزب كارگر هم همه تلاش و تبلیغات خود را روی همین موضوع متمركز كرده است. اگرچه این وضعیت باثبات اقتصادی بیشتر نتیجه كار براون رقیب بلر به حساب می آید تا خود او. دلیل دوم این پیروزی محبوبیت بلر است كه با وجود همه اتفاقات روی داده هنوز در مقایسه با رهبران محافظه كار حزب توری در میان مردم انگلیس محبوب تر است. موقعیت متزلزل محافظه كاران دلیل دیگری برای پیروزی حزب كارگر است. در سالهای اخیر حزب توری سیر نزولی داشته و اكنون دیگر از آن حزب قدرتمند مارگارت تاچر خبری نیست. مانیسفت محافظه كاران افزایش نیروی پلیس و تدابیر شدیدتر آموزشی و كنترل مهاجرت است. بر اساس شعارهای این حزب، بهبود كیفیت آموزشی مدارس انگلیس مستلزم آن است كه قدرت بیشتری به مدارس داده شود تا نظم را در كلاس های بی قانون برقرار كنند.بر اساس برنامه پیشنهادی محافظه كاران مدیران مدارس قدرت اخراج دانش آموزان را خواهند داشت. توری همچنین به رأی دهندگان انگلیسی وعده كنترل بیشتر بر پول خود و انتخاب گسترده تر در بخش خدمات عمومی را داده است. حزب كارگر هم اقتصاد و آموزش و مهاجرت را در صدر برنامه های خود قرار داده است. موضوع مهاجرت كه مسئله ای حساسیت برانگیز در افكار عمومی انگلیس است، یكی از شعارهای اصلی انتخاباتی محافظه كاران حزب توری است.مایكل هوارد رهبر حزب توری در اولین نطق انتخاباتی خود دولت بلر را به خاطر لجام گسیخته شدن مهاجرت در انگلیس به شدت مورد انتقاد قرار داد و آن را دغدغه ای برای امنیت ملی كشور خواند. این در حالی است كه هوارد خود فرزند یك خانواده مهاجر است.محافظه كاران می دانند كه برای پیروزی در انتخابات شانس زیادی ندارند و به همین دلیل خود را برای بعد از انتخابات و قرار دادن حزب كارگر در بن بست سیاسی در پارلمان آماده می كنند. به احتمال زیاد حزب كارگر در پارلمان بعدی اكثریت ضعیفی در پارلمان خواهد داشت.انتخابات و پیروزی در آن برای حزب كارگر تازه آغاز راه است. از فردای انتخابات رقابت میان بلر و براون، دو پادشاهی كه در یك اقلیم جای گرفته اند، شدت می گیرد. ادامه این اختلافات حزب كارگر را به دو نیمه تبدیل می كند. اگر اكثریت حزب كارگر در پارلمان آینده چندان نیرومند نباشد، حملات به بلر درباره موضوع عراق هم از سر گرفته می شود.بلر باید از سرنوشت چارلز درس بگیرد و بداند كه مردم هیچ یك از اقدامات سیاستمداران را چه خوب و چه بد، فراموش نمی كنند.

منبع : خبرگزاری جمهوری اسلامی ـ ایرنا