سرنوشت نامعلوم ائتلاف

بحث ائتلاف میان اصولگرایان از مباحث داغ سیاسی کشور است که مورد توجه اکثر روزنامه های کشور و اظهار نظرهای چهره های شاخص این جریان قرار دارد و معمولا توام با خوف و رجا است و از سرانجام نامعلوم این ائتلا ف و حضور یکپارچه اصولگرایان در انتخابات مجلس هشتم حکایت دارد. به طور مثال چمران در جدیدترین اظهار نظرش درباره ۶+۵ گفته است اگر چه نسبت به وحدت اصولگرایان خوش بین است اما در مسیر ایجاد هماهنگی میان آنها آسیب های شیطانی وجود دارد.
این آسیب های به قول چمران، شیطانی و آینده نامعلوم در بطن گروه تصمیم گیری به ظاهر دموکراتیک ۶+۵ قرار دارد جایی که حامیان قالیباف، رضایی از زمین بازی به روی سکوها تبعید شده اند تا نظاره گر جلوه گشایی حامیان دولت و راست سنتی و اصولگرایان تحول خواه باشند.
نمایندگان این سه گروه که در قالب شورای شش نفره فعالیت می کنند به ظاهر قصد ندارند تا با تقسیم منافع به قالب های کوچکتر و چشم پوشی از کرسی ها راهی را برای حضور سایر اصولگرایان باز کنند. به نظر می رسد در پشت پرده اصولگرایان جلسات مفصلی برای اقناع گروه ۶ نفره به گشاده دستی و شل کردن سرکیسه در جریان است که نتایج این جلسات در اظهار نظرهای پیدا و پنهان چهره های شاخص اصو ل گرا دیده می شود.
درباره آینده ائتلا ف دو نظر نهایی میان اصولگرایان ممکن است وجود داشته باشد.
یک نظر آن که اصولگرا یان ولو به زور باید به بهشت ائتلا ف پا بگذارند و با یک تابلو و لیست در انتخابات مجلس هشتم شرکت کنند. البته جای تعجب نیست که قالیباف و رضائی وحامیان آنها از این نظر پشتیبانی کنند، زیرا چه این امر ممکن شود و چه نشود آنها برنده هستند. اگر ائتلا ف با حضور آنها شکل بگیرد به طور قطع سهمیه مناسبی برای آنان در نظر گرفته می شود و اگر چنین امری میسور نباشد و اضلا ع گروه ۶ نفره به ویژه راست سنتی و حامیان دولت به حضور آنان رضایت ندهند آنها می توانند با حضوری مستقل در انتخابات ضمن ایجاد مرزبندی شفاف میان خود و دولت ناموفق و مجلسی مورد انتقاد که هیات رئیسه ای به رنگ اصولگرایان سنتی را دارد خود را از ناکامی های اصولگرایان در اداره کشور تبرئه کنند و با اعتبار بیشتری وارد انتخابات مجلس و ریاست جمهوری شوند.
بنابراین حمایت از ائتلا ف بزرگ اصولگرایان در عین غافل نبودن از فعالیت های مستقل انتخاباتی پشت پرده برای این دسته ازاصولگرایان هم آب دارد و هم نان. سایر بزرگان اصولگرا نظیر آیت ا... مهدوی کنی گرچه در نیت چندان سیاسی نمی اندیشند اما به طور سنتی در فکر اداره کشور به دست اصولگرایان هستند و به همین دلیل از ائتلا ف حداکثری ولو به بهای کاهش سهم خواهی گروه ۶ نفره و به بازی گرفتن سایر اصولگرایان حمایت می کنند.
اما نگاه دیگر درباره ائتلا ف آن است که تحکیم وضعیت فعلی گروه ۶+۵ مطلوب است. حامیان این دیدگاه معتقدند ۶+۵ قاطبه اصولگرایان صاحب وزن را زیر چتر خود جمع کرده است و بیرون ماندگان عده قلیلی هستند که باید خود را با این گروه هماهنگ کنند و در یکی از اضلا ع سه گانه ۶+۵ حل شوند. سرنوشت ائتلا ف اصولگرایان به اما و اگرهایی بند است، اگر ۶+۵ اجازه لخت شدن به حامیان قالیباف و رضایی و سایر اصولگرایان بیرون از گود مانده بدهد و آنها را نیز وارد بازی کند به طور قطع سهم ها به قسمت های کوچکتر تقسیم می شود و حتی حامیان دولت می توانند کابوس حضور موثر حامیان قالیباف و نشستن شاهین ریاست جمهوری بر شانه های شهردار فعلی تهران را ببینند. از آن سو شکست اصلا ح طلبان در انتخابات دوم شوراهای شهر و روستا که ناشی از چند دستگی و پیروزی نسبی آن در انتخابات شوراهای سوم که ناشی از همدلی نسبی بود یک تجربه عمومی را در اختیار گروه ها قرار داده است که تشتت و تفرقه چشم انداز خوبی نمی تواند داشته باشد.
با این اوصاف در حالی که تضاد منافع میان گروه های اصولگرا به وضوح وجود دارد آینده شکل گیری ائتلا ف اصولگرایان با نزدیک شدن به انتخابات مجلس هشتم همچنان نامعلوم است.

نویسنده : آرش محبی

منبع : روزنامه مردم سالاری