ترنا

ابتدا دایره ای به شعاع ۲ متر رسم می شود. این دایره، متناسب با تعداد بازیکنان، می تواند بزرگتر یا کوچکتر شود.. بازیکنان با یارکشی به دو گروه مساوی تقسیم می شوند و با قرعه کشی، یک گروه در درون دایره و گروه دیگر بیرون دایره قرار می گیرند.
گروه درون دایره، طناب ها را به صورت افقی با فاصله مساوی طوری قرار می دهند که یک سر طناب بر روی خط دایره و سردیگر طناب به طرف مرکز دایره امتداد یابد.
هر کدام از یاران گروه درون دایره بر روی ترنا (درنه- گرنا) خود قرا می گیرند و از آن نگهداری می کنند آنها باید با هوشیاری و مراقبت کاری کنند که طناب زیر پایشان توسط گروه بیرون از دایره ربوده نشود. یعنی گروه مقابل طناب را زا زیر پایشان به بیرون از دایره نکشاند و یا خود توسط یاران گروه مقابل بیرون کشیده نشوند چرا که با از دست دادن طناب و یا یارخودی، حریف قدرت بیشتری پیدا می کند و در مقابل، گروه درون دایره ضعیف تر می شود.
در مقابل گروه بیرون از دایره می کوشند تا با مشغول کردن یاران درون دایره واستفاده از فرصت های پیش آمده، و یا شناسایی رقیبان ضعیف تر، با حرکات سریع، رقیب خود را از دایره بیرون بکشند و یا طناب را از زیر پای حریف بربایند. با بیرون کشیدن طناب، هیجان بازی بیشتر می شود چرا که گروه بیرون از دایره طناب را به دست قوی ترین یار خود می دهند و با زدن طناب به پای حریف درون دایره، سعی می کنند وی را به عقب نشینی وارد کنند و با چابکی طناب زیر پای او را بیرون بکشند و یا به گونه ای که پای عقب نشینی وادار کنند و با چابکی طناب زیر پای او را بیرون بکشند ویا به گونه ای که پای حریف درون دایره به پایشان نخورد، فرد درون دایره را از دایره بیرون بکشند. ه
مچنین دیگر بازیکنان بیرون دایره می کوشند تا با هجوم به دیگر حریفان، طناب های دیگر و یا خود رقیبان را از دایره بیرون بکشند. از طرفی یاران دایره می کوشند تا با تحمل ضربات ترنا (گرنا) ضمن هوشیاری و مراقبت از طناب ها و کمک به یاران ضعیف یا به دام افتاده، فشار بر روی یاران خودی را کم کنند و نیروهای حریف را از دستیابی به دیگر طناب ها و یا بیرون کشیدن یاران دیگر، ناکام کنند. اوج هیجان بازی هنگامی است که هر کدام از یاران بیرون دایره به یک طناب دست یابند و با آنها ضرباتی را به حریفان داخل دایره وارد کند.
▪ چنانچه طنابی بیرون کشیده شود، یار درون دایره همچنان درون دایره و در کنار یاران خود می ماند و به آنها کمک می کند.
▪ چنانچه یک یا چند یار توسط حریف بیرون کشیده شوند، به طور موقت بیرون می مانند و فقط وقتی به درون داریه می آیند که همه طناب های گروه خودی، به دست رقیبان افتاده باشد و در واقع آنها برای طناب خوردن به درون دایره می آیند.
▪ هنگام ترنا زدن، فردی که دارد طناب می خورد، می تواند با دست خود طناب را بگیرد و بکشد تا در نتیجه یا ترنا را از حریف بگیرد و یا او را با پا بزند. · چنانچه یکی از یاران بیرون دایره، توسط یاران درون دایره با پا زده شود (پای یار درون دایره به جایی از بدن حریف برخورد کند)، جای بازیکنان عوض می شود.
▪ هنگامی که همه طناب های درون دایره به دست حریفان بیفتد، طناب زدن گروهی شروع می شود. در این واقع سردسته ی یاران درون دایره می تواند تمام یاران خود را بیرون کند و خود با فداکاری، به تنهایی ضربات یاران بیرون از دایره را تحمل کند و جور آنان را بکشد.
▪ کسی که ترنا می زند، نباید طناب او به سرو صورت حریفان بخورد.
▪ افراد درون دایره تا زمانی که بازی را نبرند، حق بیرون آمدن از دایره را به میل خود ندارند.
▪ اگر در مکان بازی، یک قطعه موکت پهن شود و محیط دایره را نیز با یک رشته نوار رسم کنند برای حفظ بهداشت و جلوگیری از برخی آسیب دیدگیهای ناشی از تماس بازیکنان با زمین، مفید خواهد بود.
▪ بازیکنان سعی کنند ضربات پا و طناب را اولا آهسته و ثانیا از قسمت زانو به پایین به یار مقابل وارد ساخته و حتی المقدور از شدت ضربات خودداری کنند.
▪ بازیکنان خارج از دایره حق ورود به داخل دایره و بازیکنان داخل دایره حق خروج کامل از دایره را برای ایراد ضربه به یار مقابل ندارند. بدیهی است بازیکن خطا کار بر ای یک نوبت از دور بازی خارج می شوند.
▪ بازیکنان درون حق ندارند طناب را با دست نگاهدارند ویا آنرا بگیرند در این صورت برای یک نوبت از دور بازی خارج می شوند.
▪ در بعضی از مناطق به جای طناب از کمربند، شلاق، تسمه و ... استفاده می کنند.
▪ پیشنهاد می شود این بازی برای انتخاب گروه برنده در سه نوبت و هر نوبت مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه به تناسب توان جسمی و سن بازیکنان اجرا شود.
● اهداف پرورشی بازی:
▪ تقویت روحیه جنگ و گریز
▪ همکاری و همبستگی گروهی
▪ افزایش دقت و سرعت عمل
▪ تقویت قوای بدن بویژه عضلات دست و پا و شکم
▪ دفاع از همنوع

منبع : خبرگزاری کانون دانش آموزی (پانا)