از کیان تا استیل آذین

طبق معمول، علی پروین نتوانست دوری از فوتبال را تحمل كند و بعد از یك سال با تیم جدیدش، استیل آذین، دوباره وارد گود فوتبال شد و از روز شنبه فعالیت خود را رسماً آغاز كرد. استیل آذین هفتمین تیم باشگاهی دوران حرفه ای پروین است كه قرار است در دسته اول فعالیت كند.
تا ۱۹ سالگی با وجود آنكه می توانست در بهترین تیم ها بازی كند اما در زمین های خاكی توپ می زد تا اینكه در سال ۱۳۴۴ به كیان پیوست. تیمی كه توسط منصور امیرآصفی هدایت می شد و پروین در كنار چهره هایی چون قلیچ خانی، جانملكی و... درخشش خود را آغاز كرد. سال ۱۳۴۷ روزهای ناخوشایندی برای كیانی ها دربرداشت. كیان از هم پاشید و بازیكنان آن هر كدام به تیمی پیوستند.
باشگاه تازه تأسیس پیكان از طریق نادر لطیفی، بازیكن اسبق تیم ملی، پیشنهاد همكاری را به پروین داد و این ستاره سال های آینده فوتبال ایران راهی تیم سپیدپوش پیكان شد. سال ۱۳۴۸ در كنار پرسپولیسی ها كه به این تیم پیوسته بودند، درخشش فوق العاده ای داشت و در بازی سرنوشت ساز مقابل استقلال كه قهرمان باشگاه های تهران را مشخص می كرد با یك ضربه پنالتی دروازه آبی ها را به لرزه درآورد و پیكان قهرمان تهران شد.
پیكان در شهریور ماه ۱۳۴۹ منحل شد و پروین نیز همراه سایر پرسپولیسی ها به تیم سرخ پوش پایتخت آمد و در پرسپولیس اسطوره تاریخ این باشگاه شد. پروین در ۴ مقطع زمانی در پرسپولیس حضور داشت. دوره اول از سال ۴۹ تا ۶۶ كه پروین ضمن بازی، مربیگری تیم را نیز برعهده داشت. پس از یك جدایی كوتاه مدت از سال ۶۷ تا ۷۲ به عنوان سرمربی در تیم قرمزها فعالیت كرد. از سال ۷۷ تا ۸۱ نیز دوران پرافتخاری با پرسپولیس سپری كرد و در آخرین مقطع نیز از سال ۸۳ تا ۸۴ هدایت این تیم را برعهده داشت و پس از آمدن آری هان از تیم
كنار رفت. دوران حضور ۳۰ ساله علی پروین در پرسپولیس با فراز و نشیب های زیادی همراه بود و البته دوران پرافتخاری بود كه پروین چه به عنوان بازیكن و چه مربی جام های زیادی از رقابت های مختلف كسب كرد.
شیرینی قهرمانی سه گانه سرخ پوشان در سال ۶۶ خیلی زود به تلخی گرایید. در آستانه مسابقات جام باشگاه های آسیا مدیریت باشگاه با پروین دچار اختلاف شد كه در نهایت منجر به بركناری او از تیم شد.
اقدام مدیر باشگاه دودستگی در بین بازیكنان ایجاد كرد و گروهی كه طرفدار پروین بودند در تمرینات پرسپولیس حاضر نمی شدند و در تمریناتی كه با حضور پروین انجام می شد، شركت می كردند. پروین هم ضمن تشكر از باشگاه حكم اخراجش را پذیرفت اما به دنبال راهی برای ادامه فعالیت بود. تیم شهید عباسی از دسته دوم تهران (كه بعدها امتیازاتش توسط باشگاه سایپا خریداری شد) مقصد پروین و یارانش بود و نام آن هم به «جاوید» تغییر داده شد و حتی اسامی بازیكنان آن هم به طور رسمی در یكی از نشریات ورزشی وقت اعلام شد؛ بازیكنانی مثل سلطانی، سیدعلیخانی، فنونی زاده، مایلی كهن، فتح آبادی و... البته پایان اختلافات و بازگشت پروین به پرسپولیس به عمر تیم جاوید پایان داد.
پس از پایان مسابقات باشگاه های تهران در سال ۶۶ و در حالی كه مسابقه های جام حذفی ادامه داشت، پروین هدایت تیم دسته دومی تاكسیرانی را برعهده گرفت! پروین به دلیل رفاقتی كه با مدیر این تیم داشت، قبول كرد تا در چند مسابقه تاكسیرانی هدایت این تیم را برعهده داشته باشد. نكته جالب این بود كه تیم تاكسیرانی در جام حذفی تهران به پرسپولیس رسید و البته تیم اول علی آقا موفق به حذف تیم دومش شد. تاكسیرانی تنها تیم باشگاهی غیراز پرسپولیس است كه پروین در آن مربیگری كرده است.
پس از یك دوره منازعه مدیریتی در پرسپولیس، سال ۱۳۸۲ غمخوار مأمور انجام اصلاحات در این باشگاه قدیمی شد. اولین اقدام كنار گذاشتن اسطوره قدیمی بود. این بار پروین با كمك دوستانش تیم آذربایجان را خرید و در مسابقات دسته دوم شركت كرد و نام آن را به سرخپوشان تغییر داد. سرخپوشان با حمایت عده قلیلی از هواداران علی پروین و همچنین یكی دو روزنامه ورزشی بالاخره به دسته اول رسید اما پروین دوباره به پرسپولیس برگشت و امتیاز تیمش را نیز واگذار كرد.

منبع : روزنامه ایران ورزشی