واقعا گرسنه اید؟

گاهی ما با رژیم های نادرست به جای آنکه شرایط را بهتر کنیم،بر عکس به تناسب اندام خود لطمه وارد می کنیم.
چیزی با نام اشتهای کاذب وجود داردکه باید از بروز آن با تمام قوا جلوگیری کنید و برای این منظور راه های زیادی وجود دارد که در این بخش به مواردی از آن اشاره خواهیم داشت:
همه ما به منظور ادامه حیات غذا می خوریم. چگونگی و نحوه غذا خوردن اصولا توسط غریزه ای که در تعامل با شرایط محیطی است، کنترل می شود. یک استرس تغذیه ای، از قبیل کمبود غذا، عوامل محرک گرسنگی مثل neuro peptide، گالانین و کورتیزول را افزایش می دهد. برعکس، با مصرف یک وعده کامل غذایی عوامل جلوگیری کننده از گرسنگی از قبیل لپتین و انسولین به منظور ایجاد سیری و کاهش غذا خوردن، به طور طبیعی به مغز سیگنال دهی می کنند.
اکثر رژیم های امروز، توانایی بدن در ایجاد احساس سیری و گرسنگی را مختل می سازند، در نتیجه بدن توانایی ادامه چرخه تغذیه سالم را از دست می دهد.
معمولا چنین فرض می شود که خوردن وعده های زیاد در طی روز بسیار سودمند است، اما به منظور دستیابی به بهترین نتیجه، باید با برخی از مشکلات مواجه شوید به عنوان مثال زمانی که تحت استرس ثابتی (مثلا طی ساعات کاری) بدن تحت تاثیر اثرات منفی کورتیزول قرار می گیرد. کور تیزول از حرکت لپتین و انسولین در مغز جلوگیری کرده و در نتیجه ایجاد گرسنگی مزمن و در نهایت پرخوری نموده و منجر به افزایش چربی می گردد. امروزه بیشتر افراد در دستیابی به حس سیری ناموفق بوده و از گرسنگی مزمن رنج می برند، چرا که این افراد تحت استرس دائمی غذا می خورند.
به منظور کاهش تاثیرات کورتیزول، به کم کردن غذا و یا میزان وعده های غذایی در طی ساعات استرس زا نیاز دارید، در عوض به هنگام عصر (توام با آرامش) وعده های اصلی را مصرف نمائید.
خوردن مداوم در طی روز توانایی بدن برای حس واقعی گرسنگی را مختل کرده و سبب از دست رفتن مواد مغذی می گردد. عدم توانایی در ذخیره مواد غذایی ضروری منجر به فقدان این مواد و به دنبال آن کسر انرژی می گردد.
در هنگام گرسنگی، بدن به منظور تولید انرژی و مواد مغذی سعی می کند این کمبود را با تحریک اشتها (مخصوصاً شیرینی جات) جبران نماید. در نتیجه سیکل نادرستی شکل می گیرد که همزمان با مصرف زیاد منجر به سوء تغذیه می شود.
با مصرف کم غذا در طی روز می توانید حس واقعی گرسنگی را به دست آورید و به منظور تکمیل تغذیه آماده دریافت انواع غذاهای مورد نیاز بدن می شوید.
برای دستیابی به مزایای عوامل گرسنگی و سیری نیازمند آشنایی با ساختار آنها می باشید. در کنار تنظیم میزان غذای مصرفی و انژی رشد، باید اشتها را متعادل سازید.Neuro peptide میل به کربو هیدرات ها و گالانین میل به چربی را تحریک می نماید به منظور رسیدن به سیری، باید کربو هیدرات ها و چربی ها را در رژیم خود جای دهید. محدودیت بیش از حد در هر دو گروه مذکور ممکن است منجر به ناتوانی در احساس سیری و میل شدید برای این غذاها شود. مثلا رژیم کم کربوهیدرات (کمتر از ۱۰۰گرم در روز) به علت تحریک بیش از حد Neuro peptide منجر به اشتهای مزمن به کربوهیدرات ها (مخصوصا شیرینی) می شود. در هنگام استفاده از رژیم کم کربو هیدرات، به منظور بارگیری کربو هیدرات، یک یا دو بار در هفته نیاز به یک وقفه کربوهیدراتی دارید. در کلیه موارد توصیه می شود به جای مصرف کربوهیدرات به تنهایی، آن را با چربی ترکیب نمائید. به همین علت موادی که شامل کربو هیدرات و چربی هستند احساس سیری بهتری نسبت به آب نبات (که فقط مربوط به کربوهیدرات است) ایجاد می کنند.
بدن برای تکمیل تحریک هورمون های سیری (انسولین و لپتین) نیاز به کربو هیدرات و چربی دارد. انسولین اصولا سیگنال سیری از چربی را سیگنال دهی می کند، هر دوی این هورمون ها خواص بیولوژیکی دیگری هم دارند. انسولین یک هورمون آنابولیک است که مانع چربی سوزی می شود ولی توانایی بالفعلی در تکمیل فعالیت های آنابولیکی هورمون های LGH وIGF۱ دارد. بدون انسولین دو هورمون مذکور بی اثر خواهند بود.
لپتین، تجزیه چربی را افزایش می دهد. در حقیقت با گنجاندن چند روز پرچرب/ کم کربوهیدرات در هفته، تاثیرات لپتین را به حداکثر می رسانید. در نتیجه ژن هایی که چربی ذخیره شده را به چربی قابل سوختن تبدیل می کنند را فعال می سازد.
تغییر رویه بین روزها از رژیم پرچرب/ کم کربوهیدرات به رژیم کم چرب/ پر کربوهیدرات، سبب حداکثر سازگراری سوخت گیری از کربوهیدرات و چربی می شود.
طی ساعت پراسترس روز برای کاهش اثر کورتیزول کمتر غذا بخورید تا فعالیت Neuro peptide در تحریک رشد به حداکثر برسد.
وعده های اصلی غذا را نزدیک به پایان روز بخورید بدین طریق می توانید تحریک آنابولیک (پپتیدهای گرسنگی) برای فعالیت های حقیقی رشد در طی شب آغاز کنید. وعده های شامل کربوهیدرات و چربی، حس سیری بهتری نسبت به وعده هایی که تنها حاوی کربوهیدرات هستند ایجاد می نمایند. بدن خود را با کلیه مواد مغذی ضروری (ویتامین ها، مینرال ها، EFAS و آمینواسید تامین سازید چرا که کمبود هر یک از مواد مغذی از قبیل ویتامین B یا آمینواسیدها، شدیداً سبب ناتوانی در تولید انرژی و ترمیم بافت ها شده و جریان رشد را به خطر می اندازد.
به منظور جلوگیری از میل شدید به پرخوری و افزایش چربی، از محدودیت های شدید کربوهیدرات یا چربی بپرهیزید.
چرخش بین روزهای کربوهیدرات بالا/ چربی کم و کربوهیدرات کم/ چربی بالا (به منظور به حداکثر رساندن سازگاری بدن به سوخت کربوهیدرات و چربی و افزایش فعالیت چربی سوزی لپتین و فعالیت آنابولیکی انسولین) را رعایت نمائید.

منبع : پایگاه اینترنتی خانواده ما