سیدمحمدعباس جزایری شوشتری

جنسیت: مرد
نام پدر: سیدعلی‌اکبربن سیدمحمدجعفر موسوی
تولد و وفات: (۱۲۲۴ -۱۳۰۶) قمری
محل تولد: هند - لکهنو
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه، عالم دینی امامی و شاعر
معروف به علامه مفتی یا مفتی میرعباس ، مفتی دیار هند. وی از نوادگان سیدنعمت‌الله جزایری بود. جد وی محمدجعفر از شوشتر به ‌هند مهاجرت کرد و در لکهنو ساکن شد. محمدعباس در لکهنو به‌ دنیا آمد و همان‌جا نشو و نما یافت. وی درکلام از شاگردان سلطان‌العلماء سیدمحمدبن دالدار علی بود و از ایشان اجازه گرفت.پس از دریافت اجازه به ‌تألیف و تدریس رویی آورد و شاگردان بسیاری تربیت کرد که شماری از آنها از مراجع دینی مردم در هند شدند. علامه میرحامد حسین ، صاحب "عبقات" از شاگردان او است. جزایری به‌ زبان فاسی و عربی و اردو کتاب می‌نوشت و در شعر فارسی و عربی دستی توانا داشت. از جمله آثار وی: "الشریعهٔ‌الغراء" ، در فقه؛ "الدرهٔ‌البهیهٔ فی اثبات حقیقهٔ‌التقیهٔ"؛ "رشحهٔ‌الافکار فی تحدیدالأکرار" ، در فقه؛ "ظل ممدود و طلح منضود" ، در شرح‌حال استاد خود سیدالعلماء؛ "روایح‌القرآن فی فضائل أمناءالرحمن"؛ "شمع‌المجالس" ، در مراثی سیدالشهداء(ع) ، به‌ عربی و فارسی؛ "الجواهرالعبقریهٔ"؛ ترجمۀ جلد دهم "بحار" (قدیم)؛ "تعلیقهٔ‌الزوضهٔ‌البهیهٔ"؛ "المنّ والسلوی" ، در زهد و تقوی؛ اجناس‌الجناس"؛ "رطب‌العرب" ، دیوان شعر عربی؛ "بنیاد اعتقاد" ، منظومه‌ای به‌ زبان اردو؛ مثنوی "نان‌جو".

منبع : مطالب ارسالی