برزیل گستره ای فراتر از فوتبال

فوتبال، اولین چیزی است که بعد از شنیدن نام کشور برزیل در ذهنها تداعی می شود.
هدف از این سفرنامه یک ماهه اضافه کردن چند چیز دیگر بعد از نام فوتبال در ذهن شما است.
فرودگاه برفی میلان ایستگاه ترانزیت ما بود و پس از حدود ۱۲ ساعت انتظار و ۵/۱ ساعت تاخیر به خاطر بارش سنگین برف (البته چنین برف سنگینی باعث تعطیلی فرودگاه مهرآباد می شود) پرواز کردیم. حدود ۱۳ ساعت پرواز فاصله میلان و برزیل است.
و یا می توان با هواپیمائی امارات از طریق دبی به سائوپائولو رفت که کمی گرانتر است و پروازی شانزده ساعته می باشد و البته امکاناتی بهتر را در بر دارد.
● برزیل:
در نیمکره جنوبی که اکثراً آنرا آب فرا گرفته است بزرگترین کشور برزیل است.
کشوری سبز به خاطر وجود جنگلهای بزرگی مانند آمازون، کشوری غنی به خاطر وجود صنعت قهوه، چوب، کاغذ، سنگ، چرم، .... و کشوری شاد به خاطر جشن کارناوال و روحیه عمومی مردم.
به خاطر قرار گرفتن در نیمکره جنوبی فصلهای برزیل برعکس فصلهای ما است و بهترین زمان مسافرت اواخر بهمن ماه است (کارناوال معروف هم در همین زمان برپا است) واحد پول رئال (Real) زبان رسمی پرتغالی است. بهتر است برابری ارزش رئال و دلار را در اینترنت کنترل کنید (در پائیز ۸۶ حدود نیم دلار ارزش داشت.)
شاید شنیده باشید که برزیل از مقروض ترین کشورهای جهان است ولی این نشان فقر آنها نیست چون تا یک کشور دارای توانائی بازپرداخت و زیرساختهای قوی اقتصادی نباشد دیگر کشورها پول به آنها قرض نمی دهند (برعکس آفریقا). به خاطر وجود مزارع نیشکر و تولید زیاد الکل بسیاری از ماشینها توانائی استفاده از الکل را دارند و در پمپهای بنزین الکل هم عرضه می شود. بهترین فوتبالیستها، والیبالیستها و سوارکاران پرش با اسب در حال حاضر برزیلی هستند.
زیست شناسان معتقدند که جنگلهای آمازون علاوه بر داشتن طوطی های قرمز و پرندگان بهشتی و دیگر گونه های جانوری پناهگاه نیمی از گونه های کشف نشده جاندارن هستند. مساحت برزیل بیش از پنج برابر ایران است. و ۱۷۰ میلیون نفر جمعیت آن مردمانی راحت و خونگرم هستند و بدون آشنایی قبلی چند ساعت با هرکس گپ می زنند.
دوستانی که اهل مطالعه هستند می دانند یکی از معروفترین نویسندگان معاصر جهان، پائولوکوئیلو اهل برزیل است.
▪ سائوپائولو:
یکی از چهار شهر بزرگ جهان و پایتخت تجاری نیمکره جنوبی زمین است و فرودگاهش روزی ۵۵۰ پرواز دارد.
در فرودگاه یک ماشین (Van) فیات ۷ نفره به قیمت هفته ای ۱۸۰۰ رئال کرایه کردیم. برای سفر شهر به شهر این کار هم مقرون به صرفه است و هم لذت بخش به همراه داشتن GPS دستی برای گم نشدن در شهر و جاده ها و مراجعه دوباره به هتل و رستورانها و اماکن تفریحی بسیار مفید است. البته گواهینامه های بین المللی صادره در ایران در بزریل اعتبار ندارد. رستورانها غذا، پیش غذا، گوشت و ماهی، دسر و بعضی سالاد را به صورت سلف سرویس و کیلویی عرضه می شود. و شما نرخ ثابت حدوداً ۲۰ تا ۳۰ رئال را برای هر کیلو غذای خوب می پردازید.
سه نوشیدنی غیرالکلی در برزیل مرسوم است اول ویتامینو که مخلوطی از آب پرتقال، موز، انبه، آناناس است دوم نوشیدن آب نارگیل از داخل آن و سوم فشردن نیشکر و گرفتن شیره شیرین آن به همراه لیموترش.
جشن کارناوال که هر ساله در فوریه در سراسر برزیل برپا می شود و یکی از علتهای اصلی دیدار توریستها از ریودوژانیرو وسائوپائولو است. در حقیقت رقابت سالانه بین مدارس است برای طراحی و ساخت زیباترین و باشکوهترین مجسمه، موسیقی و گروه رقص چند صدنفری و شرکت در این جشن برای برزیلی ها حتی رئیس جمهور یک افتخار است و گاهی در یکی از این مدارس عضو می شود و مابقی مردم هم که بضاعت مالی کمتر دارند در طول این یک هفته به شادی و رقص در تمام مدت می پردازند.
به علت شلوغی و ترافیک زیاد در سائوپائولو خط تاکسی هوائی بوسیله هلی کوپتر دایر است و اکثر افراد مهم از آن استفاده می کنند.
ولی بازدید از موزه و باغ وحش توسط مترو و خطوط اتوبوس رانی کاملاً میسر است.
در خیابان Oscar Ferreri اکثر بوتیک های معروف جهان و رستورانهای گرانقیمت وجود دارد ولی توصیه می کنم که حتماً برای شام به رستوران بسیار زیبای Famiglia mancini بروید.
▪ ریودوژانیرو:
از جمعیت ۱۷۰ میلیون نفری برزیل حدود ۵ میلیون نفر در شهر توریستی و گسترده ریودوژانیرو زندگی می کنند (این شهر در دل کوه و دریا و جنگل جا دارد) یک ویلای در بست در نزدیکی دریا را شبی ۲۵۰ رئال کرایه کردیم که در مقایسه با آپارتمان شبی ۱۰۰ رئال در سائوپائولو نرخ بالاتری داشت.
در این شهر ساحلی انواع تفریحات برای جلب توریستها مهیا است. به راحتی می توانید با پرداخت ۴۰ تا ۸۰ دلار با بالون، کایت، پاراگلایدر، هلی کوپتر بر فراز شهر پرواز کنید و از دیدن بزرگترین کوهستان جنگلی داخل شهر جهان لذت ببرید و یا مجسمه عیسی که در سال ۱۹۲۲ بر فراز یک کوه ساخته شده است را تماشا کنید.
این کوهستان جنگلی جاده ای باریکتر و پرپیچ و خمتر از جاده چالوس در دل خود دارد و شما می توانید با ماشین تا قله کوه و بالاتر از ابرها هم بروید.
تله کابین دو مرحله ایی معروف ریو شما را به قله کوهی به نام برگ نیشکر می برد و می توانید در رستوران آن از خود در حال تماشای شهر پذیرائی کنید و یا به شنا و غواصی و دیگر ورزشهای آبی در ساحل معروف Copakabana بپردازید. همچنین بازدید از بزرگترین استادیوم فوتبال جهان Maracana را هم فراموش نکنید.
▪ بوزییوس: (تاریو ۲۰۰ کیلومتر)
یک شهر ساحلی و زیبا است که صخره های آن مانند انگشتان دست در آب پیشروی کرده است. خیابانی سنگفرش مانند خیابان آروبات در مسکو یا تقسیم در استانبول که دوطرف آنرا بوتیک و رستوران پر کرده این شهر را معروف کرده است. شب را در کنار اقیانوس اطلس در چادر به سر بردیم و روز بعد را به یادگیری موج سواری با باد (Wind surfing) مشغول شدیم.
▪ کمپینوس Compinas:
یک شهر کاملاً نوساز که آپارتمانهای بلند آن خیلی بیشتر از تهران ۱۰ میلیونی بود. چندین کارخانه معظم کاغذ و چوب و سنگ گرانیت در این شهر قرار دارد و ما برای بازدید و خرید سنگ گرانیت اسلب از یکی از آنها بازدید کردیم. سنگهای گرانیت به ابعاد ۲ × ۳ متر با تنوع رنگی یک جعبه مداد رنگی در انبارها آماده به حمل بود.
▪ ایگوآسو:
در راه پرواز به شهر ایگوآسو که در جنگلهای مرزی برزیل است از روی دو شهر رد شدم اول سائوپولوکو بیش از ۵ دقیقه با هواپیما روی آن پرواز کردیم و دیگر شهر curitiba که دارای دو بافت قدیم شامل خانه هایی که همگی با سقف شیروانی و سفال قرمز و قسمت جدید پر از ساختمانهایی بلند و تماشایی.
بلیط هواپیما از سائوپائولو و دو شب اقامت در هتل خوب برای شهرایگواسو حدود ۱۰۰۰ رئال هزینه داشت که واقعاً ارزش داشت و شما می توانید آبشار ایگوآسو، سد آیتایپو و باغ پرندگان آن را از نزدیک ببینید.
این آبشار از بلندترین آبشار جهان (آنجل) پهنتر است و طولی معادل ۳ کیلومتر دارد و از طرف دیگر از پهنترین آبشار جهان (نیاگارا) مرتفعتر و بیش از ۱۰۰ متر ارتفاع دارد برای همین در نوع خود بی نظیر است و در مرز کشور آرژانتین و برزیل واقع شده است و در سال ۱۵۴۱ کشف شد یونسکو آنرا جزء میراث جهانی ثبت کرده است و حجم آب آن ۱۳۰۰۰ مترمکعب در ثانیه است و به همین خاطر آنرا ایگوآسو یعنی آب بزرگ می نامند.
▪ سد آیتایپو:
در سال ۱۹۷۵ برزیل و پاراگوئه به صورت مشترک شروع به ساخت سدی کردند که وقتی در سال ۱۹۹۱ تمام شد تبدیل به یکی از عجایب هفتگانه دنیای مدرن شد. بزرگترین سد و نیروگاه آبی جهان ۲۵% برق جمعیت ۱۷۰ میلیونی برزیل و ۹۵% برق پاراگوئه را تامین می کند. برای ساخت سدی به طول ۷۶۰/۷ متر و ارتفاع ۱۹۶ متر آهنی معادل ۳۸۰ برابر برج ایفل به کار رفته و حجم بتون ریزی آن برای ساخت ۲۱۰ استادیوم فوتبال مثل (maracana) کافی است. تورهای بازدید از این سد در هتلهای آیگواسو وجود دارد.
پارک وحش و باغ پرندگان در مجاور آبشار دارای حیوانات و پرندگان مناطق حاره به صورت آزاد است و به راحتی می توانید با آنها عکس بگیرید.
▪ پاراتی:
حدود ۳ ساعت که از ریو دور شوید به شهری به نام پاراتی می رسید که به نظر من برزیل واقعی در آنجا بود هتل ها به صورت حیاط مرکزی، خیابانها سنگفرش، دیوارها سفید، رستورانهای کوچک ولی تمیز و خوب بندر پر از قایق ماهیگیری کوچک و جاده ای سبز، پردرخت و باریک و جنگل و کوه و دریا و ساحل در دل هم پیچیده بودند.
▪ اوباتوپا: (تا پاراتی ۱۰۰ کیلومتر)
شهری بزرگتر و توریست پسندتر از پاراتی اتاق سه تخته هتل معمولی شبی ۷۰ رئال و برای کسانی که مایل به کمپینگ بودند امکانات مناسبی برای چادرزدن در کنار اقیانوس مهیا کرده بودند.
▪ Inhabela Island:
در صورت تمایل می توانید با ماشین و با پرداخت ۱۰ رئال به وسیله کشتی به این جزیره بزرگ، تمیز و زیبا سری بزنید و از Snorkeling در ساحل مرجانی آن لذت ببرید و با مجسمه های زیبای آن عکس یادگاری بگیرید.
به نظر نگارنده مسافرت و دیدن کشورهای مختلف جهان آن هنگام لذت بیشتری دارد که به متن جامعه و فرهنگ آنها وارد شوید وگرنه اقامت در هتل های چند ستاره و خوردن غذاهای آماده و گشت در جاهای توریستی به جز داشتن چند عکس و انبوهی حرف در برگشت برای اطرافیان چیزی به ما اضافه نمی کند شهرها روستاهای کوچک هستند که فرهنگ یک ملت را نشان می دهند و ما را سرشار از شادی و تعجب می کنند

محمدعلی زاهدی

منبع : مسافران