هارلو - Harlow

سال تولید : ۱۹۶۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جوزف لوین
کارگردان : گوردون داگلاس
فیلمنامه‌نویس : جان مایکل هیز، برمبنای کتابی نوته اروینگ شولمن و آرتور لندا.
فیلمبردار : جوزف روتنبرگ
آهنگساز(موسیقی متن) : نیل هفتی
هنرپیشگان : کارول بیکر، رد بانتز، آنجلا لنزبری، راف والونه، مارتین بالسام پیتر لافورد، مایکل کانرز، هانا لندی و لسلی نیلسن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۶ دقیقه.


هالیوود، سال ۱۹۲۸. "جین هارلو" (بیکر)، که به انتخاب کننده‌های بازیگران روی خوش‌ نشان نمی‌دهد، در دنیای بازیگری حال و روز چندان خوشی ندارد. "آرتور لندا" (باتنز) تصمیم می‌گیرد از او یک ستاره بسازد، و پس از چندی کمدی بزن‌بکوب، بالاخره برای "جین" در فیلم تازه تهیه کننده‌ای به‌نام "ریچارد منلی" (نیلسن) نقش خوبی می‌گیرد. این فیلم او را به موفقیت چشم‌گیری می‌رساند که بیشتر باعث شادی مادر (لنزبری) و ناپدری‌اش (والونه) می‌شود که به خرج او زندگی می‌کنند. "لندا" که می‌داند ستاره‌ای در اختیار دارد، نقشه‌ای می‌ریزد تا قرارداد "جین" با "منلی" را به هم بزند و قرارداد پرسودی با "اورت ردمن" (بالسام)، رئیس کمپانی استودیوهای مجستیک، ببندد، موفقیت "جین" ادامه می‌یابد و با یکی از مدیران کمپانی، "پل‌برن" (لافورد) ازدواج می‌کند. اما "برن" ناتوان است و به‌زودی خودکشی می‌کند. "جین" نیز در اوج سرخوردگی به‌ نوش‌خواری می‌پردازد و سرانجام در اوج شکوفائی حرفه‌ای‌اش در بیست و شش سالگی بیمار میظشود و می‌میرد.
٭ با در نظر گرفتن منع فیلم، یک سرگذشت‌نامه بی‌پروا متمرکز بر جاذبه‌های هارلو، فیلم داگلاس تا حد قابل توجهی محجوب و کنترل شده است. شباهت‌های میان واقعیت و داستان ـ یا میان بیکر و هارلو ـ صرفاً تصادفی‌اند اما اگر بتوان جنبه سرگذشت‌نامه‌ای فیلم را فراموش کرد، می‌توان مثلاً از صحنه‌پردازی‌های پرزرق و برق استودیوهای پارامونت (این‌جا با سابقه هال پریرا و رولند آندرسن) لذت برد. فیلم‌نامه هیز در پرداختن به پرسش محرومیت و نارضایتی‌های عاطفی موفق است و بازی‌های لنزبری و والونه به فیلم گرما و انسجام می‌بخشند. بیکر به‌عنوان بدل هارلو چندان پذیرفتنی نیست؛ با این همه، نقش بازیگری بلندپرواز و درگیر مشکلات غریب شخصی را خوب از کار در می‌آورد.