۱۳ اوت سال ۹۴ میلادی ـ روزی که چین با ایران همسایه شد

۱۳ اوت سال ۹۴ میلادی، ارتش چین کار تصرف منطقه دره رود «تاریمTarim» و نواحی اطراف آن از جمله (کاشغرستان و قره شهر امروز) را تکمیل کرد و در شمالشرقی منطقه ورارود (ماوراء النهر و به قول جغرافیون غرب؛ آسیای میانه) با ایران همسایه دیوار به دیوار شد. مرزهای شمالغربی چین اینک پس از گذشت این همه سال همان است که روز ۱۳ اوت ۹۴ میلادی تعیین شده بود. در عملیات تصرف آن مناطق، ژنرال «بان چائو Banchao» نیروهای چینی را فرماندهی می کرد.
بان چائو (در تاریخهای قدیمی ایران «پنچو» ذکر شده است) سه سال بعد معاون خود را برای مذاکره درباره خطوط مرزی به ایران فرستاد. وی هنگام دیدار از شهر صد دروازه [دامغان] ابراز تمایل کرده بود که یک معبد بودایی در آنجا دایر شود که مقامات دولت اشکانی این درخواست را وی رد کردند.
ایرانیان قرن سوم پیش از میلاد واژه چین را از نام دودمان سلطنتی این کشور «Qin شین = صین» ساختند و در جهان عمومی کردند. این کلمه از طریق ایران باستان به قلمرو (اروپا) منتقل و جهانی شده است. دودمان «شین» در دهه دوم سده سوم پیش میلاد کشور چین را یکپارچه کرد و در سال ۲۲۱ پیش از میلاد انجام این یکپارچگی را به اطلاع تیرداد یکم شاه ایران از دودمان اشکانی که سرگرم بیرون انداختن مقدونی ها از قلمرو وطن بود رسانید. ظروف ویژه ساخت چین که از طریق جاده ابریشم به ایران می رسید نیز «چینی» خوانده می شد که این واژه هم از طریق ایران به اروپا انتقال یافته است. واژه چای (چا Cha به زبان انگلیسی Tea ) از همان زمان وارد زبان فارسی شده که از کشور ما به چندین کشور دیگر انتقال یافته است. چای از طریق جاده ابریشم از چین وارد می شد.
چینی ها برای نامیدن کشور خود کلمه «چونگ گوئو Zhong- guo را بکار می برند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز