نوار غزه، با آتشفشان خشم ملتها

از زمان تشکیل رژیم صهیونیستی تاکنون، کشمکش و درگیری محدود به اراضی اشغالی فلسطینی‌ها نبوده است. جنگ‌های ادواری ۱۹۵۶، ۱۹۶۷، ۱۹۷۳، ۱۹۸۲ - تهاجم به لبنان - درگیری‌ها را به محیط پیرامونی نیز کشاند. اشغال صحرای سینای مصر، بلندی‌های جولان سوریه، جنوب لبنان و بخش‌هایی از اردن به وسیله اسرائیل شاهدی بر این مدعا است. دولت‌های شکست خورده عربی در همسایگی خود واقعیتی تلخ را پذیرفتند. یعنی حضور دولت جعلی یهودی که حمایت قدرت‌های بزرگ غربی را به همراه دارد.
رژیم صهیونیستی از بدو تشکیل تاکنون بدون هیچ توجهی به خواسته‌های نظام بین‌المللی که در قالب قطعنامه‌های متعدد - همچون ۱۹۴، ۲۴۲، ۳۳۸ و ۱۳۹۷ در شورای امنیت - و بیانیه‌های مختلف صادر می‌شده، با تمسک به آرمان‌های مذهبی مجعول و با الهام از مفاهیمی چون زمین مقدس و زمان موعود، با توجیه سیاست‌های نژادپرستانه‌اش،‌حقوق مسلم اعراب فلسطینی را نقض کرده است.
● مروری بر عقب‌نشینی ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۵:
کابینه اسرائیل در ۲۴ مرداد ۸۴ براساس تصمیم جنجالی آریل شارون، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی را با ۱۶ رای موافق و ۴ رای مخالف،‌ در مورد عقب‌نشینی یک جانبه از نوار غزه و شمال کرانه باختری و خروج ۱۵۰۰۰ نفر از ساکنان شهرک‌های صهیونیست‌نشین و سپردن امنیت غزه به ۷۵۰۰ تن از نیروهای پلیس فلسطین و تضمین امنیتی از ابومازن برای خلع سلاح گروه‌‌های جهادی حماس، جهاد اسلامی و گردان‌های شهدای الاقصی، پذیرفت و به تصویب رساند. با تصویب این طرح جنجالی، توهمی به نام اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات اکنون از هم فرو پاشیده است. ضربات سهمگین مقاومت فلسطینی بالاخره اشغالگران صهیونیست را مجبور ساخت خود به دست خویش بر این گزافه‌گویی دیرینه خط بطان بکشند.
در حافظه تاریخ ثبت و ضبط است که پس از ۴۱ سال اشغال و خونریزی صبح روز ۱۲ سپتامبر ۲۱-۲۰۰۵ شهریور ۸۴ - آخرین نظامی فلسطینی از نوار غزه رفت و سرزمین غزه از آلودگی وجود صهیونیست‌ها پاک گردید.
اگرچه خروج اسرائیل از غزه موجی از سرور و خوشحالی را برای ملت فلسطین و گروه‌های جهادی به همراه داشت اما از طرفی هم موجی از اعتراض را در میان صهیونیست‌های افراطی به وجود آورد. مسئله مهم و راهبردی در تحلیل این طرح پاسخ به این سوال است که آیا این طرح یک عقب‌نشینی تاکتیکی بوده است و یا عقب‌نشینی از استراژی اسرائیل موسوم به از نیل تا فرات است؛ هر چه باشد این طرح،‌ زخم کهنه‌ای بر پیکره رژیم صهیونیستی به حساب می‌آید که او را در طی این ده روز گذشته وحشی و طاغی نموده است تا به جان مردم غزه بیفتد و آنها را به خاک و خون بکشد! نگارنده معتقد است رفتارهای وحشیانه اخیر صهیونیست‌ها در غزه این نکته و موضع را تقویت می‌‌نماید که توهمی به نام اسرائیل بزرگ،‌ از نیل تا فرات اکنون از هم فرو پاشیده است.
● نوار غزه و غزه‌ را بهتر بشناسیم:
۱) نوا رغزه باریکه‌ای است در طول سواحل مدیترانه میان اسرائیل و مصر که ۴۰ کیلومتر طول و ۱۰ کیلومتر عرض دارد. در این منطقه ۱/۵۰۰/۰۰۰ میلیون نفر فلسطینی زندگی می‌کنند و تا پیش از طرح عقب‌نشینی یاد شده ۸ هزار شهرک‌‌نشین اسرائیل هم در آن ساکن بودند. بیشتر فلسطینیان غزه از آوارگان و نسل بعدی آنها هستند که در جنگ ۱۹۴۸ اعراب و اسرائیل از سرزمین‌های اشغال شده به غزه رفته‌اند. پس از اشغال غزه به وسیله اسرائیلی‌ها در سال ۱۹۶۷ شهرک‌نشینان یهودی وارد این منطقه و ساکن شدند. سال ۱۹۹۳ پیرو توافقنامه میان فلسطینی‌ها و اسرائیل‌ درباره تشکیل دولت خودگردان، دو سوم غزه تحت کنترل فلسطین درآمد. مذاکرات مستقیم برای تعیین وضعیت دائمی غزه و کرانه باختری در سپتامبر ۱۹۹۹ آغاز شد و نتیجه آن فعلا طرح “نقشه راه” است. مرز زمینی غزه ۶۲ کیلومتر است که ۱۱ کیلومتر آن با مصر و ۵۱ کیلومتر آن با سرزمین‌های تحت اشغال اسرائیل است. از منابع طبیعی‌ آن گاز طبیعی است.
۲) شهر غزه با بیش از ۴۰۰ هزار نفر جمعیت، بزرگترین شهر منطقه غزه است.
فقر و بیکاری گسترده، زندگی را در شهر مذکور دشوار کرده است. این شهر مرکز بازرگانی و اداری غزه و محل استقرار دفاتر پلیس،‌ نیروهای امنیتی و اداره دولت خودگردان است، به همین دلیل هدف حملات هواپیماهای اف - ۱۶ و بالگردهای اسرائیلی قرار می گیرد. چند تن از رهبران سرشناس مبارز فلسطینی در این شهر هدف حمله قرار گرفته و ترور شده‌اند. سواحل غزه هم اهمیت زیادی دارد، طول این سواحل زیبای مدیترانه‌ای ۴۰ کیلومتر است که تاکنون بخش عمده آن به دلیل واقع شدن در منطقه شهرک‌های صهیونیست‌نشین برای فلسطینی‌ها قابل دسترسی نبوده است. در مواقع اعمال محدودیت‌های نظامی اسرائیل، منطقه ۲ کیلومتری از این سواحل، تنها راه ارتباطی شمال و جنوب غزه برای فلسطینی‌ها است.
بیت حانون در چند کیلومتری حصاری است که غزه را از سرزمین‌های اشغالی تحت کنترل اسرائیل جدا می‌کند. گذرگاه عرض، معبر اصلی میان غزه و سرزمین‌های اشغالی است. از سال ۲۰۰۰ فلسطینی‌ها اجازه ندارند از طریق هواپیما یا قایق غزه را ترک کنند. بنابراین این گذرگاه همراه گذرگاه رفح که به مصر می‌رود،‌ تنها راه‌های ورود و خروج برای فلسطینی‌ها به غزه هستند.
۳) گذرگاه رفح از دیگر مناطق مهم غزه است که در مرز مصر واقع شده و یک شهر و یک اردوگاه آوارگان را در خود جای داده است. تا سال ۱۹۶۷ این منطقه به شهر رفح در مصر متصل بود، اما پس از اشغال اسرائیل این دو تکه از هم جدا شدند. اردوگاه شلوغ رفح محل زندگی بسیاری از ۹۰۰ هزار آواره فلسطینی غزه است که از نیازهای اولیه‌شان هم محروم هستند. حماس و جهاد اسلامی طرفداران زیادی میان ساکنان رفح دارند. در سال‌‌های اخیر بیش از ۱۷۰۰ خانه در رفح به وسیله بولدوزرهای اسرائیلی ویران شدند و مردم آن مورد تهاجم قرار گرفتند.
۴) از دیگر مناطق مهم غزه، شهرک یهودی‌نشین گوش کاتیف است که در جنوب غرب نوار غزه واقع شده است. گوش کاتیف، بزرگترین شهرک یهودی‌نشین در غزه بود که نیمی از ۸ هزار شهرک‌نشین غزه در آن زندگی می‌کردند.
در غزه ۲۱ شهرک یهودی‌نشین وجود دارد که بیش از ۸ هزار نفر در آن سکونت داشتند. این ۲۱ شهرک نزدیک به ۱۵ درصد از سرزمین غزه را اشغال کرد‌ه‌اند. اطراف این شهرک‌ها مراکز ایست و بازرسی نظامی و استحکامات دفاعی سنگین مستقر است.
● بیان نکته‌ها در تهاجم وحشیانه اسرائیل به غزه:
در باب جنابات اسرائیل و مظلومیت مردم غزه، سخنان بسیار گفته شده و هرکس بنا به وظیفه اخلاقی، انسانی و دینی و باتوجه به درجه حساسیت خود با ساکنان تحت ستم این خطه، ابراز همدردی کرده است، که این قلم نیز از جمله آن افراد به شمار آمده و از سردرد و دلسوزی،‌ نکاتی را به طور اختصار به شرح ذیل یادآور می‌شود:
۱) چندماه از محاصره اقتصادی در غزه می‌گذرد و جنایات اسرائیل هر روز ابعاد اسفناک‌تری می‌‌یابد. مجامع بین‌المللی همچنان سکوت اختیار کرده‌اند،‌ غزه مجال خوبی است برای به تصویر کشیدن و نمایش دادن رفتار کسانی که دفاع از حقوق زنان و حقوق کودکان دارند و سکوتشان در واقع عقب‌نشینی از ایده‌هایشان است موضوع غزه نقطه اوج فعالیت حقوق بشر می‌تواند باشد.
۲) کشتارهایی که اسرائیل امروز در نوار غزه صورت می‌دهد، با موافقت مقام‌های عالی رتبه‌ بین‌المللی و با هدف تسلیم کردن ملت فلسطین از طریق مذاکراتی است که هدف از آن پایان دادن به مسئله فلسطین است بویژه بعد از اظهارات علنی اسرائیل مبنی بر اینکه حمله به نوار غزه با هدف نابودی گروه‌های مقاومت فلسطین صورت می‌گیرد.
۳) نوار غزه اکنون تبدیل به یک آتشفشان خشم انسان‌ها شده است که از ستم چندین دهه‌ای خسته شده‌اند. نوار غزه نقطه تاریکی بر دامن دنیای مدرن و مدعی رعایت حقوق بشر شده است. نوار غزه اکنون در سکوت می‌سوزد، اما دیری نمی‌پاید که منفجر خواهد شد و قطعا دامنه این انفجار چنان وسیع است که نه تنها دامان دولت اشغالگر اسرائیل را خواهد گرفت، بلکه دامن برخی از دولت‌های دیگر خاورمیانه که برای ناآرام کردن و عدم برقراری صلح میان مردم اسرائیل و فلسطین تلاش کرده اند را نیز خواهد گرفت.
۴) سکوت قدرت‌های عربی در جریانات اخیر غزه، نشان از بی‌وجدانی دارد. حکام نالایق عرب به هر بهانه‌ای از مسئولیت انسانی خود شانه خالی می‌کنند و این یعنی ترس از لابی صهیونیسم. چگونه می‌توان ساکت ماند وقتی ۲۶۰ نفر از بیماران در غزه به دلیل ممانعت از خروج برای سفر درمانی جان باختند و ۷۱ درصد کودکان دچار سوء تغذیه شدند و ۴۰ درصد آمبولانس‌های امداد متوقف شدند و ذخایر درمانی تمام شده. ۹۷ درصد کارخانه‌ها تعطیل شده و ۱۴۵ هزار نفر بیکار شدند. غزه به یک زندان تبدیل شده است و ما شاهد یک هولوکاست فلسطینی در غزه هستیم، شاهد یک تراژدی انسانی که در زندانی به نام غزه اتفاق می‌‌افتد.
۵) آنچه که در چند روز اخیر بر سر مردم غزه رفت قرار گرفتن سیاست بین‌المللی در ورطه سقوط اخلاقی را به خوبی به نمایش گذاشت. اما حوادث اخیر درس‌های دیگری نیز برای مسلمانان و همه آزادگان جهان داشت. در این روزها،‌ مشخص شد که حمایت موثر از مظلومان، جز با در اختیار داشتن ابزارهای اثرگذار رسانه‌ای و تبلیغی و نیز هوشمندی برای انتخاب پرمنفعت‌ترین و کم‌هزینه‌ترین راه‌ها، امکان‌پذیر نیست. بدون تعارف باید گفت در حوادث اخیر غزه، برخی شبکه‌های خبری عربی، بسیار موثرتر از سایر رسانه‌های جهانی و منطقه‌ای نقش‌آفرینی کردند!
۶) صاحب‌نظران به حق اعتقاد دارند، اسرائیل از این عملیات خود جز آنکه خانه‌های عزای جدیدی برای فلسطینی‌ها درست کند، چیز دیگری نه تنها عایدش نمی‌شود بلکه شاهد آثار زیر خواهند بود:
توقف روند سازش بین ‌دولت خودگردان محمود عباس و اسرائیل، آغاز مرحله جدیدی از مقاومت مسلحانه در سرزمین‌های اشغالی، از سرگرفته شدن عملیات‌های شهادت‌طلبانه، افزایش قدرت‌ مردمی حماس، شکست خوردن طرح سرنگونی حماسمتوقف شدن طرح‌هایی مانند آناپولیس و نقشه راه. افزایش و تشدید روحیه ضدصهیونیستی در فلسطین و کشورهای عربی و اقصی نقاط مسلمان جهان واز بین رفتن راه حل‌های مسالمت‌آمیز و متوسل شدن به سلاح.
۷) رهبر معظم انقلاب در پیام قاطع و دردمندانه مورخ ۸۷/۱۰/۸ خود درباره مصیبت هولناک قتل عام مردم مظلوم غزه، ضمن آنکه گرگ‌های صهیونیست را کافر حربی می‌خوانند، همه مجاهدان فلسطین و مومنان دنیای اسلام را موظف به دفاع از زنان و کودکان و مردم بی‌دفاع غزه کرده و می‌فرمایند: هرکس در این دفاع مقدس کشته شود، شهید است و در صف شهدای بدر و احد در محضر رسول‌‌الله(ص) محشور خواهد شد.
۸) جنایات رژیم غاصب اسرائیل که با تشدید حملات خود علیه مردم بی‌دفاع غزه رقم می‌خورد، نشانه آن است که این رژیم در پی ایجاد یک فاجعه انسانی وحشیانه و نسل‌کشی در اراضی اشغالی فلسطین است. مقام معظم رهبری وقتی در پیام یاد شده درباره رژیم جعلی صهیونیستی تعبیر فقهی “کافر حربی” را به کار می‌برند، به آن معنا است که بر همه مسلمانان فرض است تا در صفوفی متحد و چون “ید واحده” علیه اسرائیل جنایتکار قیام کنند. پیام معظم‌له به مثابه “حکم جهاد”ی است که همه مجاهدان و مومنان دنیای اسلام را به دفاع از مردم فلسطین و انتقام سخت از این جرثومه فساد و ویرانگری فرا می‌خواند.
در خاتمه این قلم اعتقاد راسخ دارد راه حل نهایی فلسطین آن است که دولت‌های منطقه و قدرت‌های امپریالستی فرا منطقه‌ای خصوصا آمریکا در تعیین سرنوشت مردم فلسطین دخالت نکنند و بگذارند خود مردم فلسطین انتخاب آزادانه خود را بکنند. این رویا روزی تحقق خواهد یافت،‌چرا که سنت الهی بر عدم بقای ظلم است و قطعا این سنت، دامنگیر جنایتکاران اسرائیلی نیز خواهد شد.

اسدالله افشار

منبع : روزنامه رسالت