موسیقی سینمایی

«برنارد هرمن» سازنده‌ی موسیقی متن بیش‌تر فیلم‌های مشهور «هیچکاک» جمله‌ی معروفی دارد: «هیچکاک ۶۰ درصد فیلم را می‌سازد و من ۴۰ درصد باقیمانده را». این جمله درست است و تقریباً درصد تصویر و صدا و موسیقی را در سینما روشن می‌کند. با توجه به این که هرمن و هیچکاک از استادان مسلم سینما هستند.
موسیقی متن در سینما نباید اصطلاحاً از تصویر جلو بزند، زیرا بیننده در درجه‌ی اول برای دیدن فیلم به سینما آمده است و در درجه‌ی دوم برای شنیدن موسیقی. حتی نسبت ۵۰ به ۵۰ هم در مورد تصویر و موسیقی در سینما نادرست است. فیلم «محمد رسول‌الله» ساخته‌ی فیلمساز فقید «مصطفی عقاد» با موسیقی متن «موریس ژار» یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینماست، ولی تنها ایراد فیلم آن است که در آن مقدار تصویر و موسیقی با هم مساوی هستند.
البته مسئله‌ی مهمی در این میان وجود دارد و آن این است که موسیقی متن مثلاً در یک فیلم اسلامی - ایرانی با فیلمی از یک کارگردان مسیحی تفاوتی اساسی دارد، چرا که بزرگ‌ترین مشخصه‌ی هنر یک مسیحی که برگرفته از تفکرات اوست «تراژدی» است. به خاطر همین سینمای آن‌ها به سمت سینمای ترسناک، جنایی و دلهره‌آور میل پیدا می‌کند (سینمای هیچکاک) ولی بزرگ‌ترین مشخصه‌ی هنر ایرانی - اسلامی در درجه‌ی اول وجود «قهرمان» مانند رستم و در درجه‌ی دوم «عاشقانه بودن» مانند لیلی و مجنون است. به همین خاطر است که سینمای ایرانی - اسلامی می‌شود فیلم «باران» اثر «مجید مجیدی» با موسیقی متن «خوشایند»

پیمان مدار

منبع : سوره مهر