یک گام به پیش

هرچه بود، حكمتی بود، نهفته در نامگذاری این سال به نام پیامبر اعظم (ص) و چه سالی بود، سالی كه گذشت.
شاید اگر برخاسته از آب و گل دیگری بودیم، یك سال، برای ما چیزی جز گذر ساعات و ثانیه ها نبود و روزان و شبانی بسان همه عمر. اما مسلمانیم و ایرانی و بنا به آنچه عجین شده با سرشت و خوی ما، نمی توانیم در پس این سال ها و نام ها و تطابق ها به جست و جوی رمز و راز و حكمت و معنایی نپردازیم.
اصلاً ایرانی جماعت معناگراست. برای هر جلوه ای از آفرینش، هر حركتی در خلقت و هر اتفاقی در زندگی، باطنی قائل است و تفسیری و البته غایت و نهایتی. و چون نیك بنگریم و اندیشه كنیم، جز این نیز، نیست.
چه به دل بسپریم و چه به سر، چه از احساس بپرسیم و چه عقل، در كُنه این كهنه رفتن ها و نوبه نو شدن ها، فراسوی این روزگارانی كه میان آدمیان دست به دست می گردد و می آید و می رود و بالاخره در ورای این نام ها و نمادها و تناسب و انطباق ها كه به چشم ظاهر، بی ربط و بی جان و جعلی اند، حقایق و دقایق و ربط و روحی نهفته است، بس عظیم.
اگر به سالی كه گذشت، از همین روزن نظاره كنیم، جدا سر از آن ۳۶۵ لیل و نهاری كه با هروله خورشید و ماه بین دو منزلگه مشرق و مغرب آمد و رفت، حقیقتی می یابیم به نام سال ۱۳۸۵ با هویتی خاص كه باید مجرد از اجزا به تحلیل و تفسیرش نشست.
بنا به سنت نیكوی همه سال های اخیر، سال ۸۵ را نیز نامی و عنوانی می بایست و چه مبارك لقبی بود «سال پیامبر اعظم (ص)» كه رهبر فرزانه انقلاب ـ حفظه الله ـ بر تارك این سال حك نمود. تفسیر ظاهری اطلاق این نام بر سال ،۸۵ تكرار دو ۲۸ صفر - روز ارتحال نبی اعظم (ص) به دور قمری - در این سال خورشیدی بود. اما گویی مقدر بود تا چرخ وقایع به گونه ای پیش رود تا میان این نام و این سال، پیوندی هرچه عمیق تر برقرار شود.
در واپسین هفته های مانده به آغاز سال ،۸۵ انتشار كاریكاتورهایی موهن در یك نشریه دانماركی و سپس چند نشریه دیگر غربی، غوغایی در جهان به پا كرد و قابل پیش بینی بود كه اهانت به ساحت حضرت رحمت للعالمین (ص)، آغاز فرایندی خطرناك و مرحله ای از جانب غربیان برای هتك باورها و مقدسات و خدشه بر استوانه های ایمانی مسلمین باشد. از این روی، اطلاق نام پیامبر اعظم (ص) بر سال ۸۵ از جانب رهبر حكیم انقلاب، برافراشتن بیرق بلندپایه ای بود به نشانه آمادگی و اتحاد مسلمانان برای دفاع از ساحت حضرت ختمی مرتبت (ص) و الحق كه این تدبیر، مؤثر واقع افتاد و فروغ چراغ مصطفوی ، رمق از شرار بولهبی گرفت و كید دشمنان را به خودشان بازگرداند.
جز اهانت به رسول خدا (ص) خدعه دیگر غربیان، ایجاد تفرقه و انشقاق میان مسلمین و شعله ور ساختن جنگ فرقه ای بود كه زمزمه نامبارك آن از مدت ها قبل، به تحریك رسانه های آمریكایی و انگلیسی و پیگیری رجاله های وابسته به آنان در عراق اشغال شده، آغاز شده بود.
سال ۸۵ سالی بود كه نومحافظه كاران درمانده در عراق، قصد آن داشتند تا با گسترده كردن جنگ های مذهبی و طایفه ای در گوشه گوشه جهان اسلام، راه گریزی از بحران های فراروی خود بیابند و از حجم فشارهای وارده بر خود بكاهند. اگرچه این ترفند در عراق و لبنان و پاكستان و یمن، بعضاً مؤثر واقع افتاد و هزینه هایی تحمیل شد، اما به واسطه نام پیامبر اعظم (ص) ـ حبل المتینی كه قلوب مسلمین را به هم پیوند داده است ـ در بسیاری مناطق و مواقع، تیر دشمنان به سنگ خورد و با هوشیاری رهبران اسلامی، اعم از شیعه و سنی، آبی از اختلاف مذهبی برای غرب، گرم نشد.
از نگاهی دیگر، سال پیامبر اعظم (ص)، سال «فاستقم كما امرت» بود. سال استقامت و پایداری.
سالی كه پیروان محمد (ص) و فرزندان علی (ع) و حسین (ع) در لبنان، در مصاف نابرابری بسان معركه «بدر»، ۳۳ روز در برابر ارتش تا دندان مسلح صهیونیستی ایستادگی كردند و به رغم آن كه ناجوانمردانه از جانب منافقین داخلی نیز زخم می خوردند، افسانه شكست ناپذیری اسرائیل را باطل ساختند و برای نخستین بار نه یك كشور كه یك گروه چریكی كوچك ، در جنگ با رژیم صهیونیستی پیروز و سربلند بیرون آمد.
سالی كه ایران اسلامی به رغم همه فشارها و تهدیدها، پس از یك دوره اعتمادسازی، حركت برای تثبیت دستاورد بزرگ فناوری هسته ای را آغاز نمود و ضمن طی طریق در چارچوب موازین قانونی، بدون توجه به عملیات روانی دشمنان و توپ و تشرهای سیا و پنتاگون، نهایتاً تثبیت هسته ای را در راهپیمایی با شكوه ۲۲ بهمن جشن گرفت.
سال ،۸۵ سال پیامبر اعظم(ص)، سال افزایش بیداری و آگاهی ملت ها نیز بود. سالی كه در آن كوس رسوایی بولهب ها و بوسفیان های روزگار ما كه در كاخ های سفید و سیاه بر نشسته اند، بیش از پیش به صدا در آمد. سالی كه در آن، ملت های زیادی در اقصی نقاط دنیا با فریادهایی از عمق جان، به استعمار فرا نو «نه» گفتند و آرای خود را به نفع كسانی در صندوق ها ریختند كه شاكله هویتی آنان، مبارزه با امپریالیسم و نفی نظام سلطه بین المللی به شمار می آید.
حتی در آمریكا - سرزمینی كه دولتش در روزگار ما مظهر تفرعن و طاغوت جهانی است- مردم این كشور نیز از جنون و جهالت حاكمان خود به ستوه آمده اند، به نحوی كه در انتخابات كنگره، جورج دبلیو بوش، شكست سنگینی متحمل شد و سیلی سختی از مردم خود دریافت كرد.
اما برای ملت ایران، سال ،۸۵ سال پیامبر اعظم(ص)، علاوه بر آن كه سال استقامت بود، سال «یك گام به پیش» نیز به شمار می آمد. سالی كه در حوزه علم و فناوری، پیشرفت های چشمگیری به همت دانشمندان و متخصصان جوان، نصیب كشور شد. تثبیت فناوری هسته ای با آن همه ظرایف و پیچیدگی ها و در شرایط سخت سیاسی و تحریم، هنری بود كه به واسطه آن، جهان، اندیشمندان جوان ایرانی را تحسین كرد و مخالفان پیشرفت ایران را انگشت به دهان، در وادی حیرت و سرگردانی افكند.
البته تنها فناوری هسته ای نبود كه مایه اعجاب جهانیان شد. پیشرفت های دیگر نظیر دستیابی به فناوری پیچیده بیوتكنولوژی، كشف داروی بیماری مهلك ایدز و ... نیز در زمره جهش های علمی ایران بود كه به واسطه جهاد مستمر استادان و دانش پژوهان عمدتاً جوان این مرز و بوم حاصل شد.
در عرصه سیاسی و اقتصادی نیز، ملت ایران همچنان شاهد تداوم تلاش شبانه روزی رئیس جمهور و دولت برای رفع نقایص و كاستی ها و تحقق وعده ها برای پیشرفت و رونق روز افزون كشور بودند. گرچه به واسطه مشكلات ساختاری اقتصاد كشور و نیز تلنبار شدن مطالباتی كه در گذشته پاسخ مناسبی بدانها داده نشده، هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب، راه زیادی در پیش است و حتی جهاد شبانه روزی دولت نیز نمی تواند در كوتاه مدت، همه كاستی ها را جبران كند؛ اما حداقل انجام ۲۵ سفر استانی دولت ـ كاری كه خیلی از سیاسیون آن را وعده ای تحقق نیافتنی قلمداد می كردند ـ برای مردم این امیدواری و نشاط را به وجود آورد كه افق «ایرانی پیشرفته و مقتدر» چندان دور از دسترس نیست و اگر قطار دولت روی همین ریل به پیش رود، جبران مافات و رفع كاستی ها و تبعیض ها قابل انتظار خواهد بود.
شاید به دلیل همین حجم وسیع فعالیت دولت ـ كه رهبر معظم انقلاب از آن تعبیر به مجاهدت كردند ـ در كنار دیپلماسی قوی منطقه ای و بین المللی رئیس جمهور بود كه در انتخابات ۲۴ آذر ۸۵ مردم ایران، امیدوار به آینده و مؤمن به تثبیت نظام، در مشاركتی كم نظیر پای صندوق های رأی حاضر شدند و در یك انتخابات سالم و پرشور، بار دیگر اعتماد خود را به پویایی و پایایی نظام جمهوری اسلامی ایران به نمایش گذاشتند. رأی اعتمادی كه در راهپیمایی پرشور ۲۲ بهمن بار دیگر تكرار شد و محور آن اعلام حمایت از سیاست «مقاومت مدبرانه و خلل ناپذیر» در پرونده هسته ای بود. حركت عظیمی كه حتی رسانه های مخالف ایران نیز از آن با عنوان «رفراندوم هسته ای» یاد كردند.
علی ایحال، سال ۸۵ با همه فراز و فرودها، با همه تلخی ها و شیرینی ها گذشت اما به جرأت می توان گفت، روح این سال به واسطه نام مباركی كه برآن نهاده شده بود یعنی سال پیامبر اعظم(ص)، روح استقامت و بیداری بود. امید كه این روح برای مردم ایران و همه ملت های آزادیخواه جهان جاودانه باد.

منبع : روزنامه ایران