۲۰ تیر ـ ۱۱ جولای ـ شورای عالی امور ایرانیان خارج از کشور و گام هایی که باید برای جلب آنان برداشته شود

«شورای عالی امور ایرانیان خارج از كشور» شنبه نهم ژوئیه ۲۰۰۵ (۱۸ تیر ماه ۱۳۸۴ خورشیدی) تشكیل جلسه داده بود. در این جلسه كه خاتمی رئیس جمهور نیز در آن حضور داشت ضمن تعریف و تمجید فراوان از «فكر تاسیس این شورا» و میهندوستی ایرانیان در هر نقطه از جهان كه ساكن باشند وعده شد كه تلاشهای لازم برای تسهیل ارائه خدمات ایرانیان خارج از كشور به وطن و زادگاه نیاكان بعمل آید.
این اقدام اگر بمانند سایر كارها و سازمانها در تارهای عنكبوتی «بوروكراسی وطن» و برخی تنگ نظری ها اسیر نشود، در اصل گامی موثر و مفید خواهد بود.
این شورا وقتی كاملا موثر خواهد بود كه از ایرانیان خارج از كشور بخواهد در كشور محل اقامت خود مستقلا شورا تشكیل دهند و این شوراها نظرات، پیشنهادها و مشكلات را راسا نزد شورای عالی مطرح سازند و با هم به صورتی پیوسته تماس و مكاتبه داشته باشند. این شورا نخست الگوهای ویتنام و چند كشور دیگر در این زمینه را مطالعه كند، و آشتی و معاضدت ملی اعلام دارد و روشن سازد كه تحمل انتقادها را دارد و به نظرات ارائه شده توجه و به آنها پاسخ خواهد داد.
ویتنامی هایی كه در نیمه دوم دهه ۱۹۷۰ با قایق پارویی خود را به آب اقیانوس زدند و وطن را ترك كردند و یا از پشت بام سفارت آمریكا در سایگون با هلی كوپتر گریختند و سالها آوارگی را با همه سختی هایش تحمل كردند، هم اكنون دارند قاطعانه و با تمامی وجود خود به پیشرفت وطن، صنعتی شدن آن و بكار انداختن پولهایشان در آنجا ـ پولهایی كه در غربت با دست خالی و زحمت زیاد به دست آورده اند ـ خدمت می كنند، زیرا كه به آنان تامین كامل و آزادی عمل داده شده است و دغدغه رفت و آمد در فرودگاه را ندارند كه اگر برای یكی از آنان مشكل فرودگاهی (نظیر آن چه كه برای برخی از ایرانیان خارج كشور رخ می دهد، حتی ایرانیانی كه برای وطن خدمت می كنند) به وجود می آمد و كوچكترین نگرانی از سرمایه گذاریشان احساس می شد، همه را مایوس و نگران می كرد و همكاری قطع می شد. می دانیم كه «كائوكی» نخست وزیر ویتنام جنوبی سابق كه شخصا با هواپیمای نظامی ویت كنگ ها را بمباران می كرد و می كشت كه اینك قدرت را به دست دارند، بدون ترس و دغدغه به وطن بازگشت و ....
بدون شنیدن مشكلات و تبادل مستقیم نظرات ایرانیان خارج از كشور و دادن تامین و اطمینان كامل به آنان، از شورای عالی كار زیادی ساخته نخواهد بود. به علاوه، وقتی این شورا خواهد توانست تخصص و سرمایه میلیونها ایرانی مقیم خارج را برای توسعه وطن جلب كند كه شخصیتی اطمینان بخش و مورد قبول ایرانیان خارج از كشور بر آن شورای عالی ریاست تام الاختیار داشته باشد.
برای مثال: اگر محمد خاتمی با شهرتی كه در خارج به دست آورده، در پایان دوره ریاست جمهوری خود داوطلب ریاست این شورا شود و وسیعا با ایرانیان و شوراهای آنان در خارج از كشور تماس داشته باشد، این شورا به هدف مطلوب خواهد رسید و یا دست كم به آن نزدیك خواهد شد. شخصیتی با این خصوصیات باید بر شورای عالی ریاست داشته باشد ، تا یك متخصص ایرانی درد های مصادره خانه خواهرش، اخراج پدرش از كار و آوارگی همسایه اش را فراموش كند و بی دریغ در صدد خدمت به وطن برآید و در این راه تلاش كند.
تدریس الفباء زبان و كارهایی از این قبیل، موضوعی بسیار بسیار فرعی است و طبق تجربه این نگارنده، ایرانیان علاقه مند به زبان نیاكان پس از رسیدن به سن بلوغ آن را یك روزه با كمك خودآموز و كتب راهنمای مسافرت فرا می گیرند و نیاز به هزینه دولت در این زمینه ها نیست. پس، لازم است كسانی در این شورای عالی كار كنند كه خواستهای واقعی و دشواری ها و امكانات ایرانیان خارج از كشور را دقیقا بدانند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز