سرور Longhorn کم‌کم شکل می گیرد

مایکروسافت چند ماه قبل از عرضه نسخه بعدی سیستم عامل خود، Windows Server Release ۲ را منتشر می‌کند. این اولین باری است که مایکروسافت ویژگی‌های نسخه بعدی سیستم عامل خود را عرضه کرده است. این سیستم عامل به نحوی تنظمیم شده است که به شرکت‌ها انواع گزینه‌های مدیریت و اجرای بسیار متنوع را ارائه می‌دهد. این سیستم همچنین فایل‌سیستم بهتر و پلات‌فرمی پیشرفته مبتنی بر وب (web-based) برای برنامه ارائه می‌دهد. سرور Longhorn، که قرار است در سال ۲۰۰۷ عرضه شود، سرور بسیار شفافی در انتهای مسیرسروری ویندوز مایکروسافت است که شامل عرضه Release ۲ و عرضه سال آینده نسخه Computer Cluster Edition با عملکرد بالا است.
البته، اوایل ماه جاری، مایکروسافت در کنفرانس Professional Developers Conference یا PDC ویژگی‌هایی از Longhorn را عرضه کرد، از جمله اینکه قطعا چه ویژگی‌هایی در این محصول خواهد بود و چه ویژگی‌هایی نخواهد بود. تکنولوژی Virtualization بسیار پیشرفته مایکروسافت و middleware هویت جدید که Security Token Service نامیده شده است در عرضه اولیه نخواهد بود و به عنوان یکی از انواع add-on در دسترس قرار خواهد گرفت. آنچه که وجود خواهد داشت یک ساختار سیستم عامل "ماجولا" به همراه یک عنصر بنیادی که Sever Core خوانده می‌شود، است. این هسته شامل هسته (کرنل) ویندوز و یک مجموعه از خدمات ساختاری خواهد بود که در میان آنها، DNS و DHCP قابل ذکرند.
این طراحی ماجولار دارای سه سطح می‌باشد و به این منظو ارائه شده است که به کاربران امکان اجرای تنها اجزایی از سیستم عامل را می‌دهد که می‌خواهند برای ساختن سرورهای نقش محور به کار ببرند و امن‌تر و ساده‌تر هستند. در سطح اول، کاربران می‌توانند فقط Server Core را نصب کنند، که می‌تواند تنها از یک دستور یک خطی اجرا شود. در سطح دوم، کاربران می‌توانند خدمات دیگری را نیز اضافه کنند، مثل دسترسی از راه دور، Terminal Services، مدیریت file/print و Active Directory سطح سوم از همان مدل اجزا برای نصب خدمات مختلف استفاده می‌کند. کاربران می‌توانند Internet Information Server ۷.۰ آتی را نیز اضافه کنند، که به صورت ماجولار طراحی شده است تا انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشد و شبیه Apache باشد.
Peter O&#۰۳۹;Keliy از تحلیلگران Burton Group می‌گوید، فایده [Longhorn] آن است که قسمت‌های متحرک کمتری دارد، یعنی که Upgrade آن اسان‌تر است، از حافظه کمتری استفاده می‌کند، مسائل امنیتی کمتر و هزینه کم‌تری دارد. از لحاظ معماری و ساختاری آنچه شما می‌بینید یک بازسازی از سیستم عامل است، به نحوی که می‌توانید آن را در اهداف متمرکز بر نقش (role -based) به کار برید. اولین تبلور این مدل نقش-محور امروزه در Windows Server ۲۰۰۳ قابل رویت است، اما Longhorn حقیقتا این سیستم عامل را به مجموعه‌ای از ملحقات بدل می‌کند. Bob Muglia قائم مقام ارشد بخش Windows Server می‌گوید، کاربران نمی‌خواهند این همه ویژگی‌ها را، اگر از آنها استفاده‌ای نمی‌برند، دراختیار داشته باشند. او می‌گوید، این محصول سطح رو ساخت را برای داشتن پچ‌ کاهش می‌دهد، این کار آسیب‌پذیری را کم و روند نگهداری را ساده‌تر می‌کند.
مایکروسافت نیز ویژگی‌هایی نظیر application remoting را به محصول اضافه می‌کند، که به مدیران IT ‌امکان می‌دهد کنسول مدیریت خاصی را طراحی کنند که از Microsoft Management Console ۳.۰ آتی استفاده می‌کند. این کنسول در یک شبکه اجرا شده و از هر جایی قابل دسترسی است. ویژگی‌ جدید دیگر Transacted File System یا TFX است، که گزینه‌های roll-back و commit را نیز دارد. Muglia می‌گوید، ما از TFX برای نصب و اجرای نرم‌افزار و نصب و اجرای پچ استفاده می‌کنیم.
مایکروسافت هم چنین قصد دارد تا Windows Share Point Services را به طور عمیق‌تری در Longhorn ادغام کند تا از ذخیره‌های فایل Customized پشتیبانی کند که بیشتر به صورت سرورهای back-end برای برنامه‌های Office ۱۲ خواهد بود. Peter Pawlak، از تحلیلگران در یک موسسه تحقیقاتی مستقل به نام Directions of Microsoft می‌گوید، این جور به نظر می‌آید که مایکروسافت قصد دارد در جایی باشد که بتوانند نهایتا ادعا کند خدمات پرینت و فایل ساده قدیمی دیگر کافی نیستند و سازمان‌های مختلف می‌بایست سیستم‌های مدیریت محتوا را به همراه پشتیبانی از [سیستم عامل مربوطه] را داشته باشند.

نویسنده: John Fontana
مترجم: زهره چکنی

منبع : علم الکترونیک و کامپیوتر