لذت زندگی

قطعاً تاكنون كسانی را دیده اید كه در نهایت افسردگی و ناامیدی از زمین و زمان می نالند و از بخت بد خود شكایت می كنند و شاید دیده باشید افرادی را كه همواره در حسرت مقام و موقعیت دیگران به سر می برند و آنچه را خود صاحبش هستند ناچیز و كم اهمیت می دانند و جالب اینجاست كه عده ای هم خواهان و آرزومند وضعیت همین افراد هستند!
كودكان در رویای نیروی جوانی، جوانان در آرزوهای خوش كودكی و سالمندان در حسرت جوانی از دست رفته و در این میان، هیچ كس به حال و روز خود توجهی ندارد و این عمر عزیز و گرانبهاست كه با فكر و خیال های دورودراز و آرزوهای دست نیافتنی سپری می شود.
وقتی می گویند قدر این دوران را بدانید، حال دوران كودكی باشد یا نوجوانی، محیط گرم خانواده باشد یا محیط دانشجویی یا هر موقعیت دیگر... قدر دانستن، چیزی نیست جز به جای آوردن شكر خداوند متعال، توجه به نعمت های الهی و استفاده صحیح از آنچه در اختیار ماست.
اما متاسفانه بعضی ها وقتی به نعمتی رسیدند، به جای شكر الهی به ناشكری و كفران نعمت می پردازند و در گر فتاری ها و سختی ها، بی صبری و بی تابی می كنند و این یعنی سرگردانی و گمراهی در دنیا و آخرت.
چه بسیار نعمت هایی را كه با ناشكری از دست می دهیم و چه بسیاری مشكلاتی را كه با بی صبری، بیشتر دامن می زنیم.
حال آن كه درك موقعیت ها و قانع بودن به آنچه وجود دارد نه تنها آرامش خیال و آسودگی حال را به همراه دارد، بلكه باعث می شود فرد بتواند در كمال خونسردی برای آینده خویش برنامه ریزی كند و البته این گونه است كه می توان از زندگی لذت برد .ختم كلام این كه، وقتی قرار است هر كدام از ما فقط یك بار به دنیا بیاییم و یك بار فرصت زندگی داشته باشیم، پس چه بهتر كه قدر لحظات زندگی خود را بدانیم و كوله بار خویش را در این كاروان در حال گذر، از امیدواری و عشق به خالق بی همتا پركنیم.
سكینه عاشوری پاشاكی

منبع : روزنامه کیهان