حس رهایی

پروانه ای که در حال پرواز است، چنان زندگی کرده که سرانجام از پیله تنهایی گریخته است.می دانم اگر در لحظه های سخت و دشوار زندگی در پیله تنهایی فرو رویم، دیگر راهی برای رشد مجدد و دل بستن به زیبایی ها وجود نخواهد داشت و تاریکی دل خستگی های ما را فرا خواهد گرفت.باور کنیم که در دوره ای از زندگی در عمق تاریکی فرو خواهیم رفت و همه ما را تنها خواهند گذاشت، در آن زمان باید با تکیه بر توانایی ها و صبوری تحولی عظیم در خود ایجاد کنیم. اگر این تحول را نداشته باشیم، از یاد خواهیم رفت.شتاب برای هر گونه تغییر و تحولی می تواند باعث شود که پروانه وار حس رهایی را تجربه کرده و چشم ها را به زیبایی ای که این احساس به ما می بخشد، خیره سازیم.

فاطمه فیضی

منبع : روزنامه ایران