پل خواجو ، اصفهان

پل خواجو یا «پل شاهی» كه از اواخر دوره‌ تیموری شالوده‌‌هایی داشته است، به امر شاه‌عباس دوم در سال 1060 هجری به صورت امروزی آن ساخته شد. غرفه‌های آن با تزئینات كاشی‌كاری و نقاشی پوشیده شده است.
پل خواجو به هنگام طغیان آب زاینده‌رود، منظره‌ای دیدنی می‌یابد. برای اقامت موقتی شاه صفوی و خانواده او در وسط پل ساختمان مخصوصی كه به نام «بیگلربیگی» شهرت دارد، بنا شده است. این ساختمان هم‌اكنون نیز وجود دارد و اتاق‌های آن دارای تزئینات نقاشی است. نام اصلی این پل در مآخذ دوران صفوی، «پل شاهی» آمده است و «خواجو» نامی است كه طی دو قرن اخیر، به مناسبت مجاورت با محله‌ «خواجو»، به آن اطلاق شد. نام این پل هیچ ارتباطی با نام شاعر قرن هشتم هجری،‌ یعنی خواجوی كرمانی ندارد.
تا اوایل عصر صفوی، محله بزرگ و باصفای اصفهان؛ یعنی محله «خواجو» به محله باغ‌كاران،‌ كوطراز، طراز‌آباد و حسن‌آباد معروف بود. نام خواجو كه هنوز هم به این محل اطلاق می‌شود، تحریفی از كلمه و عنوان «خواجه» است كه به مناسبت سكونت بزرگان و خواجه‌های عصر شاه‌عباس اول نام‌گذاری شده است. این پل در سال‌های نه چندان دور به نام‌های «پل شیراز» و «پل باباركن‌الدین» معروف بوده است.