هر روز، روز تولد توست!

شهریور سالروز شصت‌و هفتمین زادروز کیومرث صابری (گل‌آقا)؛
بابای خوبم سلا‌م!امروز آمدم بهشت‌زهرا، قطعه هنرمندان تا تولدت را تبریک بگویم. ‌آخر این روزها ۶۷ ساله می‌شوی اما نمی‌دانم تولد ۶۷ سالگی‌ات را تبریک بگویم یا ۴ سالگی‌ات را. آخر می‌دانی؟ فکر می‌کنم روزی که از پیشمان رفتی دوباره متولد شدی. ‌هر روز که می‌گذرد، حضورت را در ذهنم و وجودم بیشتر می‌یابم.وقتی دست به قلم می‌برم تا تصویری خلق کنم، هرگاه که می‌خواهم چند خطی بنویسم، هروقت می‌خواهم سخنی بگویم، با خودم فکر می‌کنم که اگر <گل‌آقا> بود، چه می‌گفت و نظرش چه بود.راستش بعضی وقت‌ها دلم تنگ می‌شود برای روزهایی که صدایم می‌کردی و خطاهایم را برایم باز می‌گفتی تا حواسم بیشتر جمع باشد.
بابا جان!
آن روزها اگر خطایی می‌کردیم، اگر تند می‌رفتیم و می‌گفتیم، خیالمان راحت بود که تو هستی و حواست هست که ما چه می‌کنیم.
به واسطه حضورت، می‌شد خیلی نقدها را به کاریکاتور درآورد و خیلی طنزها را نوشت و احساس امنیت کرد. یادت هست که چه نقشه‌ها در سر داشتی برایمان؟ شاید خیلی‌ها ندانند که در آن دیدارهای خصوصی، چه حرف‌هایی رد و بدل می‌کردیم و چگونه از آینده برایم حرف می‌زدی!
می‌دانی؟ امروز بعد از گذر سالیان، باز هم خطا می‌کنم. بازیگوشی‌های جوانی به سراغم می‌آیند و مرا به خود می‌خوانند! اما هر روز که بیشتر می‌گذرد، کارهایم را در خیالم با تو در میان می‌گذارم. برایم مهم است که اگر اینجا بودی چه می‌گفتی و چه نظری می‌دادی؟ بعضی وقت‌ها خودم را در اتاق شخصی‌ات می‌بینم که احضارم کرده‌ای و در حالی که چای را سر می‌کشی، نهیبم می‌زنی و از فلا‌ن کارم انتقاد می‌کنی. گاهی لبخند رضایت بر گوشه لبانت پیداست و خیالم را راحت می‌کند.
خلا‌صه بابای مهربانم! گل‌آقای خوبم!
سایه‌ات را از روی سرم برندار.
برای من، هر روز، روز تولد توست.
نمی‌دانم ۶۷ سالگی یا ۴ سالگی! اما هرچه هست، تولدت هر روز مبارک باد!
فرزند کوچکت/ هادی

هادی حیدری

منبع : روزنامه اعتماد ملی