به بهانه نشست هم‌اندیشی اصلا‌ح‌طلبان تا انتخابات

داستان انتخابات در سرزمین ما سرنوشت شگفتی پیدا كرده است. تنگناهای فراوانی كه فرا روی انتخابات چیده‌اند وفرصت‌هایی را كه به تهدید تبدیل كرده‌اند ازجمله شگفتی‌هایی است كه گمان نمی‌كنم بشود برای آن مانندی یافت.
انتخابات یك مرحله‌ای كه قانون اساسی می‌گوید با نظارت استصوابی شورای نگهبان شده است انتخابات دو مرحله‌ای و نامزدهای انتخابات با بیم و امید گذر از صافی شورای نگهبان یا گیر افتادن در آن پای در این راه می‌نهند. نظارت قانونی به نظارت سلیقه‌ای تغییر شكل یافته است و نظارت برانتخابات شده است نظارت بر انتخاب شوندگان، و شگفت‌تر آن است كه این همه تنگنا و ناروا از سوی نهاد پاسدار قانون اساسی انجام می‌شود.
شورای نگهبان كه در باب تفسیر و عمل به قانون اساسی بایست فصل‌الخطابی قابل اعتماد باشد و نقشی چون دادگاه قانون اساسی در برخی دیگر از كشورها را ایفا نماید خود به نقض‌كننده قانون تبدیل شده است.
شگفت نیست كه جای دادستان و دادخواه چنین تغییر كرده است؟
اصلا‌ح‌طلبان در چنین شرایطی بایست خود را برای انتخاباتی كه در راه است مهیا كنند. برخی توصیه می‌كنند كه اصلا‌ح‌طلبان كسانی را معرفی كنند كه از صافی شورای نگهبان بگذرند و این یعنی پذیرفتن همه نارسایی‌هایی موجود. تازه مگر شورای نگهبان در گذشته برای رد صلا‌حیت‌ها دلیلی ارائه داده است كه بتوان آن دلیل و مبنا را مورد ارزیابی و بررسی دقیق قرار داد و نقاط ضعف و قوت آن را بیان داشت.
مگر تا به حال نیز بر همین منوال نرفته‌ایم كه سكوتی همراه با پذیرش را چاشنی رفتار خود كرده‌ایم و این سبب شده است كه شورای نگهبان دلیلی برای درنگ در آنچه كرده است و می‌كند نیابد.
شگفت نیست كه چرا به شورای نگهبان توصیه نمی‌شود و یا بسیار كمتر گفته می‌شود كه به اصلا‌ح روش‌ها پرداخته و با از میان برداشتن تنگناها راه را برای حضور سلیقه‌های گوناگون فراهم كند. كمتر توصیه می‌شود كه گروه‌های سیاسی برای به دست آوردن رأی مردم به كار تدوین برنامه‌های قابل ارزیابی برای اداره كشور بپردازند و نیروهای توانمند خود را به میدان رقابت بفرستند تا از این رهگذر كار ملك به سامان شود و هركس در ازای قدرتی كه به او سپرده می‌شود مسوولیت‌پذیر هم بشود.
همه ما سرنشینان كشتی‌ای هستیم كه در تلا‌طم توفان‌های سخت است. محافظه‌كار و اصلا‌ح‌طلب و تند و كند هم فرقی نمی‌كند. بازی سرنوشت و آینده كشور است. میراث گذشتگان است كه در خطر است. كشور است كه تهدید می‌شود و اینجا هركس كه می‌تواند باید كاری بكند. همه از اصلا‌ح‌طلب و محافظه‌كار و مخالف و موافق، همه آنانی كه به سرنوشت كشور می‌اندیشند وظیفه دارند كه به قدر توان بكوشند و گام بردارند.
راه گذر از خطر همبستگی ملی است و همبستگی ملی با سخنرانی و فرمان پدید نمی‌آید. مشاركت فعال همه مردم در تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی و پذیرش این مشاركت از سوی حاكمیت و فراهم كردن زمینه‌های عملی آن مهم‌ترین رسالت تاریخی است كه بر دوش ما و اداره‌كنندگان كشور است.
انتخابات آزمون مهمی ‌برای همه ازمسوولا‌ن و مردم است تا چه میزان نسبت به خطری كه در راه است آشنایی داشته و تا چه میزان برای از میان برداشتن خطر آماده اقدام و رفتار عملی مناسب می‌باشند؟

یدا... اسلا‌می
دبیركل مجمع ادوار مجلس

منبع : روزنامه اعتماد ملی