تاریخ به سود خروس ها

۲۸ ژوئن ۲۰۰۰ بروكسل پایتخت بلژیك میزبان رویارویی پرتغال و فرانسه در نیمه نهایی یورو ۲۰۰۰ بود. ۴۷هزار نفر منتظر بودند تا یك نبرد سراسر هیجان را ببینند. پرتغال تیم دوست داشتنی آن رقابت ها محسوب می شد و محبوبیت این تیم از همان بازی اول شروع شد. جایی كه این تیم دو گل عقب افتاده از انگلیس را با سه گل زیبای لوئیس فیگو، ژائو پینتو و نونو گومژ جبران كرد و فاتح آن دیدار كلاسیك و به یادماندنی شد.
تیم اومبرتو كوئیلیو زیبا و باطراوت بازی می كرد. نسل طلایی پرتغال شامل بازیكنانی چون فیگو، كاستا، بایا، ژائو پینتو، پائولو سوسا و ساپینتو این فرصت را پیدا كرده بودند تا برای اولین بار در رده بزرگسالان افتخارآفرینی كنند. در ویترین افتخارات اغلب آنها قهرمانی جوانان جهان دیده می شد ولی آخرین اثر قابل توجه از پرتغال در رقابت های مهم به جام جهانی ۱۹۶۶ برمی گشت. پرتغال مصمم شده بود كه به انتظار دیرینه خود پایان دهد.
آنها در مرحله گروهی فوق العاده بودند و به لطف درخشش فیگوی هنرمند و نونو گومژ گلزن هر سه بازی خود را با پیروزی پشت سر گذاشتند. پرتغال پس از آن برد تاریخی مقابل انگلیس در دیدار دوم با گل دقیقه ۹۰ كاشتینیا رومانی را شكست داد و صعودش به دور بعدی مسجل شد. جالب اینكه تیم ذخیره های پرتغال در دیدار آخر خود با سه گل سرجیو كونسیسائو آلمان را درهم كوبید و با ۹ امتیاز حریف تركیه در یك چهارم نهایی شد.
این بار نوبت نونو گومژ بود تا با ۲ گل، تیمش را به نیمه نهایی برساند. حریف پرتغال آماده و قهرمان جهان بود. فرانسه ۲۰۰۰ به مراتب تیم بهتری نسبت به دو سال پیش بود. مشكل خط حمله این تیم با جا افتادن تیری آنری ۲۳ ساله حل شده بود، ویرا نیز خود را به تركیب اصلی تحمیل كرده بود. زیدان، ژوركائف و بلان هم بهتر از دو سال پیش خود بودند و در واقع نیمه نهایی بروكسل مصاف دو تیم آماده یورو ۲۰۰۰ بود. فرانسه در مرحله گروهی پس از پیروزی مقابل دانمارك و چك در بازی سوم خود در یك دیدار تشریفاتی مغلوب یكی از دو میزبان رقابت ها، هلند شد.
البته آن شكست نشان دهنده ضعف فرانسوی ها نبود، روژه لمه در آن بازی تیم دوم خود را به میدان فرستاد. به هر ترتیب فرانسه در دور بعد با دو گل ژوركائف و زیدان با نتیجه دو بر یك اسپانیا را شكست داد. فراموش نكنیم كه فرانسه در آن بازی كمی هم خوش شانس بود چرا كه رائول در دقیقه ۹۰ یك پنالتی را خراب كرد. به هر ترتیب فرانسه با عبور از رقبای نسبتاً دشوارتری حریف پرتغال شد.
قابل پیش بینی بود كه بازی دو تیم جدال حساسی از آب دربیاید. تركیب فرانسه را همان نفرات آشنای همیشگی تشكیل می دادند: بارتز، تورام، بلان، دسایی، لیزارازو، ویرا، دشان، پتی، زیدان، آنلكا و آنری. برای پرتغال ویتور بایای صاحب نام دروازه بان بود آبل ژاویر، فرناندو كوتو، خورخه كاستاو مانوئل دیماش خط دفاعی این تیم را تشكیل می دادند. در خط میانی قدرتمند پرتغال كاشتینیا، ویدیگال، كونسیسائو، كاستا و فیگو حضور داشتند و بالاخره نونو گومژ تك مهاجم این تیم به شمار می رفت. پرتغال با انگیزه در همان نیمه اول به یك گل رسید. باز هم نونو گومژ بود كه گل زد و شمار گل های خود در آن تورنمنت را به چهار رساند.
فرانسه در آن سال ها به راحتی نمی باخت و گل آنری در دقیقه ۵۱ كار را به تساوی كشاند و بازی را روانه وقت اضافی كرد. در دو تیم هنرمندانی چون زیدان و فیگو حضور داشتند و تماشاگران حاضر در بروكسل دیداری جذاب را تماشا كردند. دو تیم نمی خواستند كار به وقت اضافی بكشد. فرانسه تمامی نفرات هجومی خود ازجمله پیرس، ویلتورد و ترزگه را به میدان فرستاد تا بلكه كار را قبل از ضربات پنالتی تمام كند و به هدف خود هم رسید.
یك فرار از ویلتورد دروازه بایا را در آستانه فروپاشی قرار داد. آبل ژاویر دفاع راست پرتغال توپ را از دروازه بیرون كشید. كمك داور اعلام خطای هند كرد و داور پنالتی گرفت. آبل ژاویر را كه فراموش نكرده اید همان بازیكنی كه با ظاهر عجیب خود همه را حیرت زده می كرد! پرتغالی ها شدیداً معترض بودند و به سمت كمك داور هجوم آوردند. اعتراض آنها آنقدر شدید بود كه داور مجبور شد نونو گومژ را اخراج كند. تصاویر تلویزیونی نشان می داد كه حق با داور بوده. یك پنالتی سرنوشت ساز در دقیقه ۱۱۷.
فقط از بازیكنی چون زیزو برمی آمد كه پشت آن ضربه بایستد و با گل طلایی خود فرانسه را روانه فینال كند. پرتغال دوست داشتنی همانجا حذف شد و چند روز بعد یوفا چند بازیكن این تیم ازجمله آبل ژاویرو نونوگومژ را با محرومیت های چند ماهه نقره داغ كرد. در آن سو جشن فرانسه با پیروزی اعجاب آورش در فینال مقابل ایتالیا تكمیل شد.
فرانسه از رویارویی با پرتغال در مرحله نیمه نهایی خاطرات شیرینی دارد. باید به مصاف دو تیم در سال ۱۹۸۴ نیز اشاره كرد. آن مسابقه نیز در مرحله نیمه نهایی جام ملت های اروپا بود و مثل دیدار دو تیم در سال ۲۰۰۰ به وقت اضافه كشیده شد. در نهایت فرانسه ۳ بر ۲ آن بازی را برد و در فینال نیز با پیروزی دو بر صفر مقابل اسپانیا قهرمان اروپا شد.
در واقع هر موقع كه فرانسه در نیمه نهایی پرتغال را سد راه خود دیده آن را شكست داده و در نهایت قهرمان تورنمنت شده، این مسئله می تواند فرانسوی های خرافاتی را به دیدار امشب خوشبین تر كند. فیگو و كاشتینیا تنها بازماندگان پرتغال از آن بازی هستند، پائولتا نیز روی نیمكت حضور داشت ولی به بازی گرفته نشد. در آن سو از فرانسوی ها بازیكنان بیشتری به جا مانده: بارتز، تورام، ویرا، زیدان، آنری، ترزگه و ویلتورد آن پیروزی خاطره انگیز را تجربه كرده اند و به دنبال تكرار آن هستند.

منبع : روزنامه شرق