پهلوانان نمی میرند؟

یكشنبه ۱۷ دی ماه مصادف با سی و نهمین سالگرد درگذشت غم انگیز جهان پهلوان غلامرضا تختی است. نوشتن از تختی آسان نیست چرا كه در این باب گنجینه داران معانی در سخن بسیار سفته و كلام را به زیور نغزترین واژگان آراسته اند با تمام این احوال در رسای نام و یاد پهلوانی شهر همواره مضمونی است كه بتوان ساز كرد. تختی سال ۱۳۰۹ در محله خانی آباد تهران به دنیا آمد.
پدرش مردی ساكت و آرام بود و این خصیصه به بهترین وجهی از وی به پسرانش خصوصا غلامرضا انتقال یافته بود آن روزها برادر غلامرضا بیشتر از وی آوازه داشت.زیرا انجام كارهای نمایشی و پهلوانی موجبات شهرت برادر شده بود. تختی كمی دیر وارد عرصه كشتی و قهرمانی شد اما بلافاصله پس از ورود به دنیای پر رمز و راز ورزش قهرمانی، پله های ترقی را یكی پس از دیگری طی كرد و تا فتح قله های افتخار جهان و المپیك پیش تاخت.
بسیاری گمان می كردند تختی پس از دوران قهرمانی به مربیگری خواهد پرداخت و یا حداقل مسئولیتی در تشكیلات ورزش خواهد داشت، اما، هیچكس تصور نمی كرد خیلی زود پیكر مردانه اش را در خاك سرد خواهند نهاد.
هرگاه عازم سفر می شد دعای خیر پیر زنان و كودكان بدرقه راهش می شد و آن هنگام كه بازمی گشت مردان و جوانان دور افتخار می زد. تختی صیاد بزرگی بود كه هیچگاه از میادین بزرگ دست خالی بازنگشت. صبح روز ۱۷ دی ماه سال ۱۳۴۶ سیمای شهر را اندوهی سخت در بر گرفته بود آن روز یكبار دیگر جهان پهلوان عزم سفر داشت: چون همیشه استوار و مصمم بر دروازه شهر ایستاد بود هزاران نفر با چشمانی اشكبار و غم آلود پیكر افسانه ای و توانمندش را بر فراز دستان خود گرفته بودند تا پهلوان سرزمینشان را برای همیشه بدرقه كنند و تختی آرام و سترگ در تابوت خود آرمیده بود.
یك سر و گردن از همیشه بلندتر و تمامی مدالهای زندگیش را بر گردن آویخته بود. گویی قصد داشت با جمعیت سخن بگوید، شاید هم می خواست راز نهفته درون خویش را برملا كند. اما این بار هیچ كس سخنش را نمی شنید و فریادش در میان بغض فروخورده مردان و شیون مادران در گلو می شكست.
آری تختی رفته بود و فلك پیر را صبر بسیار باید تا دگرباره فرزندی چون او بزاید.تختی رفت اما خاطرات او همواره در ذهن و یاد مردان و زنان این آب و خاك خواهد ماند. راستی در گفتار، درستی در كردار، افتادگی، ادب، متانت، خوشرویی و آراستگی به زیور صفات پسندیده ویژگی هایی است كه تختی را از دیگران متمایز می كرد. بی گمان این ویژگی ها بر اثر مرور زمان هیچگاه در نظر انسانها اصالت و اعتبار خود را از دست نمی دهد. سرنوشت محتوم تمامی انسانهاست كه روزی این جهان بی وفا را ترك گویند اما هر یك از آنان توشه ای از این دنیا برمی گیرند و توشه ای دیگر برای بازماندگان فرو می گذارند تا آیندگان آن را به داوری بنشینند و توشه تختی رسم و آیین جوانمردی بود. یادش گرامی باد.
● تختی از زبان دوستانش
▪ مهدی زاده:
مرحوم تختی مردی كم حرف، پرتلاش و درستكار بود كه در عین حال به زیور انصاف و مروت و فتوت آراسته بود. منصور مهدیزاده قهرمان بلندآوازه كشتی جهان و از هم دوره های جهان پهلوان تختی ضمن بیان مطلب فوق تصریح كرد: غلامرضا تختی جوانمردی بود كه برای همیشه شهره آفاق شد چرا كه صداقت، قناعت، مروت، فتوت و عدل و انصاف را سرلوحه خصوصیات بارز اخلاقی خود كرده بود، در طول دورانی كه به همراه وی به كشتی و ورزش كشور خدمت می كردیم او را پهلوانی پرتلاش، وارسته و كم ادعا دیدم كه هیچگاه در كاری كه تخصص نداشت مداخله نمی كرد و در عین بی ادعایی بسیار كم حرف و مرد عمل بود. دارنده بالاترین نشان المپیك ۱۹۶۴ توكیو در ادامه یادآور شد: تختی در كشتی هم از سرآمدان روزگار بود و اگر ۱۰۰ شروع می كرد ۹۰ به پایان می برد.
چرا كه همیشه آماده، سرحال و جنگنده كشتی می گرفت برعكس كشتی گیران كنونی كه بلافاصله پس از خاتمه مسابقات خود از ۱۰۰ به ۳۰ می رسند(!) اما، تختی بزرگ استوار و مهاجم كشتی می گرفت. دارنده سه مدال طلای جهان و سه بازوبند پهلوانی ایران در خاتمه اظهارداشت: امیدوارم كشتی گیران دلاور ایران با تأسی از مرحوم تختی احساس دین به مردم كشور را همیشه در یاد خود داشته باشند و وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند.
▪ توپچی:
به عنوان یكی از رهروان جهان پهلوان تختی در عرصه ورزش، این ابرمرد تاریخ كشتی ایران و جهان را بهترین الگو، برای جوانمردان می دانم. محمدرضا توپچی دارنده ۲ بازوبند پهلوانی ایران ضمن بیان مطلب فوق تصریح كرد: بارزترین ویژگی جهان پهلوان تختی را مردمی بودن این بزرگمرد كشتی ایران می دانم و اینكه او همیشه با مردم بود و برای رضای خدا گام برمی داشت كه همین امر باعث شده تا نام وی برای همیشه جاودانه بماند.
جوانمردی، تواضع و فروتنی، فتوت و پهلوانی و اخلاق انسانی از ویژگی های دیگر شخصیتی این دلاور بی همتای ورزش ایران است. این پیشكسوت كشتی در ادامه افزود: به عنوان یك كشتی گیر همیشه سعی داشته ام همانند مرحوم تختی در كنار مردم گام بردارم چرا كه سنگینی این رسالت بزرگ را به عنوان كسی كه وارث بازوبند آن پهلوان نامی است بر دوش خود احساس می كنم و امیدوارم دیگر كشتی گیران ما نیز همانگونه كه واقعا طی چند سال اخیر در اخلاق و جوانمردی سرآمد بوده اند بیش از پیش با تأسی گرفتن از مرام علی(ع) همواره در این راه گام برداشته و بیش از پیش باعث افتخار و مباهات جامعه كشتی شوند.
▪ یعقوبی:
مرحوم غلامرضا تختی مردی راست كردار و درست گفتار بود كه همواره در راه حقیقت گام برمی داشت.مهدی یعقوبی نایب قهرمان المپیك سال ۱۹۵۶ ملبورن ضمن بیان مطلب فوق تصریح كرد: غلامرضا تختی مردی بود كه هم به لحاظ اخلاقی زبانزد خاص و عام بود و هم به لحاظ تعداد مدال و افتخار هایی كه كسب كرد صاحب ركورد بود اما ویژگی بارز او در مردمی بود و با مردم زیستن بود. این پیشكسوت كشتی در ادامه یادآور شد: به عنوان یكی از دوستان آن مرحوم خاطرات بسیاری را از ایشان در ذهن دارم از جمله زمانی به اتفاق مرحوم تختی با تیم دوم كشتی ایران به تركیه رفتند سپس از آنجا به آلمان رفتیم تا چند دستگاه خودرو خریداری كنیم و پس از انجام خرید بوسیله یكی از همین خودروها به سمت ایران حركت كردیم اما از آنجایی كه نه من و نه مرحوم تختی هیچكدام تسلط كاملی به رانندگی نداشتیم در یكی از شهرهای تركیه كه شادروان تختی پشت فرمان بود هنگام عبور از كنار یك رودخانه به قعر آن كه حدود ۴ تا ۵ متری ارتفاع داشت سقوط كردیم اما در نهایت به سلامت جستیم.
وی افزود: پس از گذشت چند ماه مسابقات المپیك ۱۹۵۶ ملبورن از راه رسید یك روز زندهاد تختی مرا صدا زد و گفت یعقوبی حالا كه ما از آن سانحه جان سالم به در بردیم قسمت بوده تا در المپیك هردومان مدال طلا بگیریم كه در نهایت این دلاور كشتی مدال طلای المپیك را دریافت كرد و بنده هم علی رغم ناداوری و طبق رأی هیأت ژوری به نقره قانع شدم.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی