استعدادهای از دست رفته حاجی زاده

استمرار ناکامی های مهدی حاجی زاده در صحنه های کشتی طی ۵ سال و نیم اخیر به حدی رسیده که آیت واگذاری مربی شناخته شده این ورزش آب پاکی را روی دست وی ریخته و رسما به او توصیه کرده است که بازنشسته شود و وقتش را بیش از این به هدر ندهد.
کارشناسان بر سر دلایل مشکلات و نزول حاجی زاده به توافق روشنی نرسیده اند و بنابراین ما مثل سابق فقط این را می دانیم که قهرمان سال ۲۰۰۲ دنیا که در مسابقات جهانی آن سال در تهران طلای ۷۴ کیلوی کشتی آزاد را برد و در آن راه فنی ترین کشتی ها را ارایه کرد و برخی حرکات و تکه ها و فنون او چشم ها را خیره کرد و ناظران را به اعجاب واداشت، پس از آن به کلی نزول کرد و دیگر آن آدم گذشته نشد و قریب به ۶ سال از افتخاراتی از همان دست دور ماند و چون چنین مدت طولانی ای نمی تواند یک حادثه و واقعه ای کوتاه تلقی شود، باید آن را به چشم حقیقت نگریست و اگر قرار است چیزی را حادثه تلقی کنیم، واقعه سال ۲۰۰۲ بیشتر به چنان چیزی می ماند تا تمامی ۵/۵ سال بعدی و اتفاقات ریز و درشت آن.
● قوام یا ناکامی
بهتر است کارشناسان بنشینند و بررسی کنند که چه بر سر ستاره مسابقات جهانی سال ۲۰۰۲ آمد که آن کشتی گیر در سال های پرشمار بعدی به هیچ افتخار خاص تازه ای نرسیده و نزول گرایی کرده است. فقط یک ماه بعد از رقابت های جهانی ۲۰۰۲ وقتی حاجی زاده به مسابقات کشتی آزاد بازی های آسیایی بوسان اعزام شد، کاری از پیش نبرد و از کسب طلا عاجز ماند و به همان ریتم توام با ناکامی در ده ها میدان بزرگ و کوچک بعدی استمرار بخشیده و این سوال را به وجود آورده است که چطور در اوایل دهه جاری مثل یک پدیده در کشتی ما ظهور کرد و عده ای فنون و مهارت های تکنیکی وی را مانند اعجاز و به مثابه وزش نسیمی تازه در این ورزش تلقی کردند ولی در سال های بعدی پیوسته پسروی داشته و هرگز فرم آن سال های خود را تکرار نکرده است.
واگذاری که در ابتدای مطلب نامش را آوردیم و سابقه مربیگری تیم ملی را نیز دارد، معتقد است که حاجی زاده دیگر نه به درد ۷۴ کیلو می خورد و نه قادر به انتقالی موفقیت آمیز به ۸۴ کیلو است و به نفع خود اوست که با درک این موضوع اعلام بازنشستگی کند و مربی شود. از آنجا که طی دو سه سال اخیر چهره هایی جوان مثل سیمخواه و رنگرز در جمع فرنگی کاران به سلک مربیان پیوسته اند و شمار مربیان جوان در آزاد طی دهه های اخیر هرگز کم نبوده است، لابد باید نزد خود فکر کنیم که حاجی زاده هم در آن تعریف می گنجد، اما تضمینی در دست نیست که اولا خود او مثل واگذاری فکر کند و همان نظر را داشته باشد و ثانیا همان توفیقی را کسب کند که مثلا سیمخواه در مربیگری داشته است.
● کم نداشته ایم
اما چه باید کرد؟ از این قبیل ورزشکاران کم نداشته ایم و در سطح جهان نیز مشابه آنها فراوان بوده است. ورزشکارانی که استعداد ذاتی و توان ناب فراوانی داشته اند اما قادر به سازماندهی و مدیریت درست آن نبوده اند و در نتیجه بسیار کمتر از میزان سزاواری شان به مدال و مقام رسیده اند و آنچه حاجی زاده باید انجام می داد، برنامه ریزی درست تر و عاقلانه تر برای رسیدن به سطوحی متعالی تر بوده است. چیزی که شاید بتوان مربیان او را بابت دور ماندن وی از آن سرزنش کرد، اما مقصر اول را باید خود وی شمرد و بیش از هر کسی باید خود او را در این ارتباط ملامت نمود، زیرا او کاری کرده است که استعداد خدادادی اش به اندازه کافی به بار ننشیند و با این که مدال طلای جهانی ۶ سال پیش او تا ابد پابرجا و محفوظ و معتبر است و هزار ناکامی احتمالی تازه هم آن را نمی زداید اما وقتی در سال های بعد از آن واقعه نتوانسته است کلاس و روالی مناسب را به استعدادهایش ببخشد، جا دارد که در خصوص رفتارها و برنامه هایش از نو اندیشه و آن را سبک و سنگین کند و درس هایی را که گرفته است، از نو مرور و حرکات مجدد و بهتری را به سوی اهداف بعدی و باقی مانده اش داشته باشد.
● جوانی نسبی
اگر می گوییم حرکت دوباره به این خاطر است که تصور نمی کنیم وی نصیحت واگذاری را بپذیرد و به احتمال قوی در صحنه می ماند و جوانی نسبی نیز او را در این راه مصرتر می سازد و حالا که او احتمالا ماندنی است می طلبد که لااقل برای سال های بعدی همه چیز را از نو تنظیم و به شکلی بهتر اقدام و حرکت کند. او هنوز می تواند همان کشتی گیر بسیار فنی باشد که دنیا را با حرکات زیبایش شگفت زده کند، اما باید آن را در کانال هایی معقول به کار گیرد و از انرژی و فن اش در راهی درست بهره گیرد، اکثر ورزشکارانی که در سال های بعد از حاجی زاده پیراهن ملی را به تن کرده و یا رقیب وی بوده اند به لحاظ غنای فنی به پای او نمی رسیده اند، اما تداوم و برنامه ریزی بهتری داشته اند. آیا حاجی زاده این نکات را درک و اجرا خواهد کرد و متوجه نکته فوق شده است؟

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان