مدارس و اعتیاد

در محیط مدارس راهنمایی و دبیرستان، نوجوانان و جوانان از خانواده‎های مختلف وجود دارند. برخی از دانش‌آموزان از محیط و خانواده‎هایی اعتیادخیز به مدرسه می‌آ‎یند و در محیط مدرسه به راحتی به اشاعه سیگار و مواد مخدر می‌پردازند. طبق تحقیقات و بررسی‎های ایوانز و همكاران(۱۹۷۵)، كلاس هفتم (دوم راهنمایی) یك سن و مرحله بحرانی است كه در آن فشارها برای سیگار كشی افزایش می‌یابد و مفهوم «خود» شاگردان در یك حالت سیال قرار دارد.
در واقع در این زمان اولین آثار بلوغ در پسران دیده می‌شود؛ ارتباط نوجوان، با همسالان خود بیشتر می‌شود و آنها با موقعیت‎های اجتماعی بیشتری روبه‌رو می‌‎شوند. دنیای نوجوان‎ها بیش از گذشته از والدین و سایر بزرگسالان جدا می‌شود و دسترسی آنها به سیگار و مواد مخدر راحت‎تر صورت می‌گیرد. یكی از منابع اضطراب دانش ‎آموز در این دوره، پذیرش او از سوی همسالان است كه آنها را با فشار زیادی مواجه می‎سازد. میل به استقلال و «بزرگ محسوب شدن» در آنها بسیار زیاد است و آنها در مورد آنچه به ایشان آموخته شده است، با دیده تردید می‌‎نگرند.
به واسطه جمعیت زیاد دانش‌آموزان، مسوولان مدارس معمولاً نمی‌‎توانند تحت نظارت افراد شایسته آنها را در كلاس، زمین ورزش و محیط‎های دیگر سازمان بخشیده و بر آنها تسلط كافی داشته باشند.
از سوی دیگر نوجوانان و جوانانی كه به طور مداوم در فعالیت‎های درسی شكست می‌خورند و پیوسته مورد ملامت و سرزنش مسوولان آموزشگاه‌ها و اولیای خویش قرار می‌‎گیرند، لاجرم می‌‎كوشند به نحوی این شكست را جبران كنند و مفری برای رهایی فكری خود بیابند و از این طریق به مصرف سیگار روی آورند. البته در حال حاضر مشاوران آموزش و پرورش، تا حدود زیادی به نظارت منطقی و بدون فشار بر جوانان كمك كرده‎اند و مجالی مناسب برای ابراز مشكلات و یافتن راه‎ حل‎‌هایی برای آنها فراهم كرده‌‎اند.

منبع : روزنامه تهران امروز