فرود اوج

ماییم و دلی که بی سرود افتاده ست
در کشمکش بود و نبود افتاده ست
دیری ست که این پرنده آبی ها
از اوج به دامن فرود افتاده ست
نسیان
ماییم و دلی که در حصار افتاده ست
بی هم سخن و مونس و یار افتاده ست
در خاطره کسی نشان از ما نیست
بر آینه زمان غبار افتاده ست
لهجه عشق
عقل است که عاشقی حسابی شده است
ته لهجه عاقلان شرابی شده است
منظور خدا که بود در پرده ابر
در آینه تو آفتابی شده است

مصطفی محدثی خراسانی

منبع : روزنامه کیهان