زینب(س) اسوه شکیبایی

روزگار دیگر زنی چون زینب کبری(س) ندیده و مادر دهر چون او نزاییده است. زنی که وارث صفات نبوت و عصمت و طهارت و تربیت شد.او مهد عفت و ولایت و حلم و شجاعت است. او وارث همه صفات انبیا و اولیای خداست. او چون برادرش سیدالشهدا، سیدالاسراست. زینب کبری(س) تنها زنی است که در شرق و غرب عالم توانست سالار مصیبت دیدگان و شهیددادگان و راهنما و آموزگار ۸۴ زن و بچه باشد.او زینب کبری(س)، شیفته سیدالشهدا، دست پرورده فاطمه زهرا(س) و تربیت شده امیرالمومنین(ع) است. این زن قهرمان نماد مهر، محبت، الفت داد و مودت است. او بود که معانی حقیقی عشق و عاطفه و مهر و مودت را آمیخته به حلم و صبر و شکیبایی در مصیبت، آن هم مصیبتی عظیم نشان داد و چنان در سفر تاریخی فراموش ناشدنی خود، فضل و فضیلت دانش و بینش و عبادت و تقوا را با عصمت و طهارت به هم آمیخت که چشم روزگار حیران است.
● عبادت و بندگی حضرت زینب(س)
عبادت، از عبودیت و بندگی است و نهایت خضوع و خشوع است. بدیهی است جز خدای تعالی کسی و چیزی قابل ستایش و بندگی و در خور خضوع و خشوع نیست. تنها خالق متعال و خداوند بخشنده و مهربان است که ولی نعمت همه موجودات و جان بخش همه هستی است و تمامی موجودات عالم همواره ذات واجب الوجود بی نظیر او را تقدیس و تسبیح می کنند. حضرت زینب(س) در خضوع و خشوع و عبادت و بندگی وارث مادرش بود و اکثر شب ها را به عبادت صبح می کرد و دائم قرآن تلاوت می فرمود. برخی از مورخان می نویسند: عبادت و شب بیداری حضرت زینب(س) در تمام عمرش ترک نشد. حتی شب یازدهم محرم با آن همه فشار روحی و خستگی و دیدن آن مصیبت های دلخراش باز هم به عبادت نشست و حضرت سجاد(ع) روایت می فرماید: در آن شب دیدم عمه ام در جامه نماز نشسته و مشغول عبادت است.
● حضرت زینب(س) و مصائب کربلا
مصائبی که به حضرت زینب(س) دختر بزرگ حضرت علی(ع) از ورود به کربلا وارد شد، گوناگون بود. اولین مصیبت آن حضرت موقعی بود که نزدیک به کربلا شدند و با حر تلاقی کردند. او با هزاران نفر از لشکریان سر راه امام حسین(ع) را گرفت و از رفتن به کوفه ممانعت کرد. حضرت زینب(س) حیران شد چون لشکر دشمن را بسیار دید و اصحاب برادر را خیلی کم یافت. وارد کربلا شدند. ساعت به ساعت کار مشکل تر و سخت تر می شد تا قضیه بستن آب به روی آن ها و عطش اطفال نیز حضرت زینب(س) را پریشان ساخت.همه این مصائب برای حضرت زینب(س) روی هم متراکم بود تا شب عاشورا را گذراند و روز عاشورا، مقتل برادران و برادرزادگان را نگریست که یکی بعد از دیگری کشته شدند و به هم پیوستند. پس از آن نیز جنازه برادر بزرگوار خود را دید. از این سخت تر سوار شدن بر شتران بی جهاز و کجاوه های بی روپوش بود که به ضرب تازیانه آن ها را سوار و پیاده می کردند.
● پایان زندگی حضرت زینب(س)
سفیر کربلا بعد از حادثه دردناک کربلا، بیش از یک سال و نیم زندگی نکرد. لیکن در این مدت کوتاه توانست پیام خون مقدس شهیدان کربلا را به گوش عالمیان برساند و رژیم بنی امیه را که قصد داشت با کشتن امام حسین(ع) به حیات اسلام خاتمه دهد، در آستانه سقوط و مرگ زودرس قرار دهد و جریان تاریخ را به نفع اسلام عوض کند و بالاخره در شبی تاریک و ظلمانی، در کلبه ای محقر و کوچک در غربت، صحنه کربلا را بار دیگر تکرار کرد و به طوری که از شدت تب، آب نخواست و حتی گلیم کهنه را از زیرپای خود برداشت و روی خاک تیره در حالی که هزاران نیزه از داغ برادر و غم و اندوه زمانه در سینه داشت، همانند برادرش جان به جان آفرین تسلیم کرد.اغلب مورخان تاریخ ارتحال آن بانوی بزرگوار را شب یک شنبه چهارم رجب سال ۶۵ هجری و در سن ۵۵ سالگی ثبت کرده اند.

زهره حریری باخدا

منبع : روزنامه خراسان