جنسیت چقدر اهمیت دارد

به عنوان آموزگار و همین طور به عنوان آدم های معمولی، ما گرایش به این باور داریم که جنسیت زن و مرد آن قدر متفاوت هستند که در واقع در مقابل هم قرار گرفته اند. ما به جنسیت یک فرد به عنوان عامل مهمی برای درک استعدادها، توانایی ها و موارد مورد علاقه او نگاه می کنیم. ما فرض را بر این می گذاریم که با دانستن اینکه یک نفر دختر است یا پسر، درباره او بسیار می دانیم.
این نوع نگاه و فرض کردن، اشتباه است، دانستن جنسیت یک فرد، اطلاعات زیادی از نظر زیستی (بیولوژیک) درباره او به ما می دهد اما چیز زیادی از جنبه های دیگر آن فرد به ما نمی گوید. دانستن اینکه یک فرد زن است به ما نمی گوید که استعداد و توانایی ورزشی او مانند مارتینا ناوراتیلووا (قهرمان جهانی تنیس) است یا کسی که فقط جلوی تلویزیون لîم می دهد و مسابقات را تماشا می کند. همین طور دانستن اینکه یک نفر مرد است درباره اینکه او از نظر استعداد ریاضی در حد اینشتین است یا اینکه اصلاً از ریاضیات واهمه و ترس دارد، هیچ چیز نمی گوید. جنسیت، عامل پیش بینی کننده خوبی برای استعداد تحصیلی، موضوعات مورد علاقه یا حتی ویژگی های احساسی یک فرد نیست. در واقع جنسیت، عامل بسیار غیردقیقی برای پیش بینی خصوصیات یک فرد است.
روابطی که پیش بینی ویژگی های شخصیتی یک فرد را ممکن می سازند (روابط مرتبط) از ۰ (بدون هیچ ارتباطی) تا ۱ (کاملاً مرتبط) ادامه دارند. به عنوان نمونه، ارتباط میان تولد و مرگ ۱ است یعنی ارتباط کامل این دو مورد به همدیگر. به این معنی که همین که یک فرد به دنیا می آید می توان پیش بینی کرد که آن فرد روزی خواهد مرد. هر چقدر رابطه دو موضوع به ۱ نزدیک تر باشد، آن رابطه، عامل پیش بینی کننده بهتری برای درک خصوصیات شخصیتی افراد است. رابطه میان معدل نمرات در دبیرستان و کالج یا دانشگاه ۶/۰ است.
این نشان دهنده ارتباط تقریباً بالایی است و نشان می دهد که اگر معدل نمرات شما در دبیرستان بالا باشد، احتمال اینکه شما در دانشگاه دارای معدل نمرات بالایی باشید، زیاد است. رابطه میان جنسیت و میزان توانایی کار با حساب و اعداد و همین طور توانایی های مربوط به رشته های شفاهی، ۱/۰ است. این یک رابطه با درجه بسیار پایین است. این درجه پایین ارتباط، به این معنی است که اگر ما بدانیم شما زن هستید یا مرد، نمی توانیم بدانیم که میزان توانایی های شما در حساب و کار با اعداد یا دروس شفاهی بالا است یا پایین یا متوسط.
● تفاوت ها چقدر زیاد هستند
حرف های زیادی درباره تفاوت های جنسیتی گفته شده و تحقیقات زیادی هم روی این موضوع انجام گرفته است. واقعیت این است که شباهت میان دختران به عنوان یک گروه همسان از یک طرف و پسران به عنوان یک گروه همسان از طرف دیگر بسیار بیشتر است تا تفاوت های میان این دو گروه. تفاوت های میان فرد فرد دختران یا فرد فرد پسران با هم، بسیار بیشتر از تفاوت میان یک دختر میانگین با یک پسر میانگین است. با این حال ما گرایش به این داریم که این «دختر میانگین» یا «پسر میانگین» را به فرد فرد دختران یا فرد فرد پسران تعمیم بدهیم و نتیجه گیری های کلی کنیم. توجه داشته باشیم که این «میانگین » ها می توانند بسیار گول زننده باشند. به عنوان مثال در نظر بگیرید؛
میانگین درجه حرارت در اوکلاهماسیتی ۶۰ درجه فارنهایت است ولی این میانگین چیز زیادی درباره اینکه درجه حرارت در یک روز مشخص چقدر می تواند باشد، نمی گوید. به خصوص که درجه حرارت در این منطقه از ۱۷ تا ۱۱۳ درجه فارنهایت تغییر می کند. همین طور اینکه طبق ارزیابی کشوری پیشرفت تحصیلی (NAEP) در سال ۱۹۹۲، امتیاز یک «دختر میانگین» ۱۷ ساله ۲۹۷ از ۵۰۰ بوده در مقابل ۳۰۱ از ۵۰۰ برای «پسر میانگین» ۱۷ ساله، چیز زیادی درباره پیشرفت فرد فرد دختران و فرد فرد پسران در ریاضیات نمی گوید. هنگامی که نتایج صدها طرح تحقیقاتی در مورد توانایی های دختران و پسران در ریاضیات بررسی و جمع بندی شده همسانی و هم پوشانی کاملی میان نمرات ریاضی دختران و پسران به عنوان دو گروه وجود دارد. برخی از دختران مانند برخی از پسران در ریاضیات بسیار قوی هستند و از طرف دیگر برخی از دختران مانند برخی از پسران در این رشته بسیار ضعیف هستند. هم پوشانی و شباهت ها میان دختران و پسران بسیار بیشتر از تفاوت های آنان است.
● افسانه ها و واقعیت ها
▪ افسانه پردازی؛ زنان «واقعی» دنبال ریاضیات نمی روند.
افسانه پردازی های مرتبط؛ دخترهای قشنگ و امروزی دنبال ریاضی نمی روند. کار حساب و اعداد مربوط به مردان است. زنان باید به دنبال رشته های دیگر غیر از علوم طبیعی و ریاضی باشند.
● نتیجه
دختران دبیرستانی که فکر می کنند ریاضیات یک «کار مردانه» است، کمتر در این رشته تلاش می کنند و موفقیت کمتری هم پیدا می کنند. دختران کمتر رغبت می کنند که مثل پسران به دنبال رشته ها و شغل هایی بروند که با ریاضیات سر و کار دارند مانند علوم مهندسی یا فیزیک.
● راه حل ها
همه ما باید؛از گفتن چیزهایی مثل اینکه «زنان در ریاضیات خوب نیستند» خودداری کنیم. در برابر گفته های دیگران، دانشجویان و بزرگ ترها، وقتی که در مورد توانایی های زنان با کلیشه های جنسیتی برخورد می کنند، اعتراض کنیم. نمونه های بسیاری از دختران و زنان موفق در رشته های ریاضی و علوم تجربی را برای دانش آموزان و دانشجویان ذکر کنیم، به خصوص آنها که در عین این موفقیت به اصطلاح «امروزی» هم هستند.

پویا پویایی

منبع : روزنامه اعتماد