سوژه ها تکراری و متن ها آبکی شده است

مهتاب کرامتی، متولد خرداد ماه ۱۳۴۹ تهران است. او دانش آموخته رشته میکروبیولوژی است و علاقه اش به بازیگری به سالهای کودکی و نوجوانی اش برمی گردد.
خودش می گوید شاید هیچ کس مثل او در نوجوانی اش این همه سینما نرفته باشد. او از سال ۷۵ جذب کلاسهای بازیگری امین تارخ می شود و اولین تجربه هنری اش را با نقشی در مجموعه مردان آنجلس رقم می زند.
کرامتی را تاکنون با نقش های متفاوتی درآثاری مثل: مردی از جنس بلور، مرد بارانی، مومیایی ۳، مریم مقدس، ملاقات با طوطی، شاه خاموش، رستگاری در ۸/۲۰ و ... دیده ایم.
او بارها در جشنواره های فیلم فجر مورد تقدیر قرار گرفته و البته چند سالی است به عنوان عضو فعال «یونیسف» با این سازمان جهانی همکاری دارد.
با این بازیگر نام آشنا تماس می گیرم و خیلی کوتاه با او همصحبت می شوم... او از ورودش به دنیای بازیگری چنین می گوید: «۲۶ ساله بودم که به خاطر علاقه هایم به هنر بازیگری وارد کلاسهای آموزش بازیگری استاد امین تارخ شدم. یادم هست که همان سال یعنی ۷۶ از همین کلاسها برای ایفای نقشی در مجموعه مردان آنجلس کار آقای سلحشور انتخاب شدم. در نقش همسر ماکسیمیلیان رهبر «مردان آنجلس». یعنی اولین تجربه هنری ام با حرفه ای ها رقم خورد و کار کردن در این گروه شرایط بهتری را برای کارهای بعدی ام ایجاد کرد. پس از این مجموعه در فیلم «مردی از جنس بلور» ایفای نقش داشتم و سال ۸۳ در طی این سالها، برایم یکی از پرکارترین سالهای کاری بود.»
می پرسم تجربه تئاتر هم داشته که در ادامه می گوید: «بله، تئاتر را هم، همان سالهای اول شروع کردم و تاکنون ادامه داده ام و از جمله کارهایم می توانم به نمایش های «آنتیگونه» و «هملت» اشاره کنم که به شکل مداوم تا مدتی طولانی هر شب اجرا داشتم و خوشبختانه با استقبال خوبی هم مواجه شد.» کرامتی بازیگری فعال و پرکار بوده، ولی این دو سال اخیر بسیار کم کار شده است. از او در این مورد می پرسم که با مکثی کوتاه می گوید: «البته من به جز بازیگری کارهایی دارم که باید آنها را دنبال کنم و نکته مهم در ادامه فعالیتهای هنری ام در عرصه بازیگری همیشه ماندگاری، نو بودن و انتقال احساس تازه از یک نقش به مخاطب بوده و هست. دوست ندارم ارتباط خوبی که بین من و مخاطبانم ایجاد شده، براحتی و با پذیرش هر نقشی آن هم بدون محاسبه، از بین برود. قبول کنید که شرایط کار در حال حاضر بسیار سخت شده و نمی شود تن به هر نقشی داد. نقش های زیادی این روزها پیشنهاد می شود ولی با کلی سبک و سنگین کردن، از آنها صرف نظر می کنم و شاید یکی از مهمترین دلایل حضور کمرنگ من در عرصه هنر، همین موضوع باشد.»
کرامتی اضافه می کند: «در حال حاضر سینمای ما دچار نوعی بیماری شده که باید برای درمان آن فکر جدی کرد. سوژه ها تا حدودی تکراری و متن ها به قولی آبکی شده اند و کار برای بازیگر بسیار سخت می شود، بخصوص انتخاب نقش.»
این بازیگر سینما چند سالی است که عضو فعال یونیسف است. وقتی در این مورد از او می پرسم می گوید: «همانطور که می دانید یونیسف، سازمان جهانی کودکان و مبارزه علیه بیماری ایدز است. وقتی به عضویت این سازمان جهانی درآمدم، احساس غیرقابل توصیفی داشتم و بهترین خاطره من به زمان عقد قرارداد با این سازمان جهانی برمی گردد. مدتی هم جزو آموزشیاران دختران بم بودم و هنوز هم، هر از گاهی به آنجا می روم. این سازمان فعالیتهای گسترده ای برای مبارزه علیه بیماری ایدز و حمایت از کودکان سراسر دنیا دارد. به عقیده من کودکان یکی از اقشار لطیف و حساس هستند که باید مورد مراقبتهای ویژه ای باشند، زیرا قرار است با کودکان امروز به نسلهای فردا برسیم.
در یونیسف دوستان خوبی دارم از جمله آنجلینا جولی، جکی چان و... .»
وی در ادامه می افزاید: «البته بخشی دیگر از فعالیت های روزمره من صرف طراحی لباس می شود، این رشته هم بسیار مورد علاقه ام است و سعی می کنم ایده های تازه ای را در کارم ارائه کنم.»
او درباره آخرین کارهایش می گوید: «فیلم های پاداش سکوت و آدم، آخرین کارهایم هستند که باز هم برایم تجربه هایی تازه بوده اند. برنامه های آینده هم مشخص نیست، اگر اتفاق تازه ای بود به موقع می گویم.»

ملیحه پژمان

منبع : روزنامه قدس