رژه در صف خاطرات

«نویل ساوتهال» دروازه بان اسطوره ای فوتبال ولز بهتر از هر شخصی دوران اولیه حضور گیگز در صف ملی پوشان كشورش را به یاد می آورد. از آن دوران سال های طولانی سپری شده و هنوز مردم می پرسند چگونه یك نوجوان ۱۶ ساله كنار دروازه بان ۳۳ ساله اوج گرفت.
● چگونه؟
ساوتهال در این مورد گفت: «توانایی های او خیره كننده بود. همتیمی هایم از خود می پرسیدند چگونه یك بچه می تواند بزرگان ولز را كنار بزند. در یك كلام رایان خواست و توانست.»نوجوان متولد كاردیف، در بازی سال ۱۹۹۱ مقابل آلمان به عنوان جانشین «اریك یانگ» اولین رقابت ملی را تجربه كرد وماه گذشته در جریان تساوی بدون گل مقابل جمهوری چك برای شصت و ششمین و آخرین بار لباس ولز را پوشید.
در حقیقت گیگزی با ۱۷ سال و ۳۲۱ روز جوانترین ملی پوش تاریخ كشورش نام گرفت. این ستاره ۲ سال بعد در ورزشگاه «آرم پارك» كاردیف یك ضربه آزاد خاطره انگیز را به اولین گل ملی خود تبدیل كرد. بال طلایی شیاطین سرخ، بازوبند كاپیتانی «ساوتهال» را ربود. اسطوره دروازه بانی ولز نه تنها هیچ اعتراضی نداشت بلكه خوشحال هم شد.
● سلطان توپ های مرده
می توانید یك توپ مرده را به او بسپارید و منتظر گل زیبایی باشید.ساوتهال به این موضوع اشاره كرد و افزود: «حضور او در لیست تیم، بدن حریفان را می لرزاند. مردم جهان ما را به نام گیگز می شناسند.»متأسفانه «رایان» فرصت نیافت در یك تورنمنت ملی بزرگ خودنمایی كند امالحظات غرورآفرین زیادی را تجربه كرده است.
پیروزی در بازی سال ۲۰۰۲ مقابل ایتالیا برای هیچ یك از بازیكنان و هواداران تیم منطقه بریتانیا فراموش شدنی نیست. نمایش وی در بازی ماه گذشته با برزیل، دونگا را تحت تأثیر قرار داد.سرمربی برزیل آرزو می كرد گیگز برزیلی بود. شكست مقابل ایرلند جنوبی و عدم راهیابی به رقابت های یورو ،۲۰۰۸ پایان ارتباط رایان و ولز محسوب می شد. او آن زمان گفت: «عاشق بستن بازوبند كاپیتانی كشورم هستم. اكنون زمان خداحافظی رسیده است؛ چه تصمیم دشواری!»
● خبر وداع وی با پیراهن تیم ملی ولز
هر اندازه برای فوتبالدوستان كشورش ناراحت كننده بود، به كام هواداران منچستریونایتد شیرین به نظر می رسید چون همه می دانستند تمام تمركز «رایان» به تیم محبوب اولدترافورد معطوف خواهد شد. عده ای اعتقاد داشتند «گیگزی» برای لباس ولز اهمیتی قائل نمی شود. برای باور نكردن این موضوع فقط كافی است تلاش های رایان و این نكته را كه او درست در آخرین بازی ملی زیباترین نمایش خود را ارایه كرد، به یاد بیاورید. واپسین گل برای ولز؟
مرد طلایی قصه ما، «پتر چك» دروازه بان پرقدرت چلسی را شكست داد و دوازدهمین گل ملی خود را به ثبت رساند. «رادتكلیف» درباره این اسطوره گفت: «او یكی از بهترین فوتبالیست های دنیا محسوب می شود اما مانند جورج بست، دی استفانو، ژرژ وه آ، جانی جیلس و جیم باكستر هرگز در جام جهانی بازی نكرد.«پل بودین» در بازی پلی آف مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ یك پنالتی حساس را از دست داد و ۱۰ سال بعد نسل جدید با شكست مقابل روسیه ناكامی وی را تكرار كردند تا گیگز حسرت بخورد. هر ۲ بار ولز تنها ۹۰ دقیقه با شكست طلسم بزرگ (این تیم آخرین بار با حضور درجام جهانی ،۱۹۵۸ یك تورنمنت بزرگ را تجربه كرد) فاصله داشت. بازیكنی كه بابت عدم بازی در جام جهانی و جام ملت های اروپا شرمسار به نظر می رسد، اخیراً در یك رأی گیری، به عنوان یكی از بهترین بازیكنان تاریخ ولز برگزیده شد.
«دین ساندرز» همتیمی سابق گیگز گفت: «بازیكنان بزرگی را كنار خود دیدم اما رایان شاید بهترین بود.»چهارمین گلزن برتر تاریخ ولز افزود: «او محترم ترین فرد تیم ما به حساب می آمد و محال بود كوچكترین حرف ناپسندی درمورد همتیمی هایش بگوید. افتخار می كنم هموطن رایان هستم.
او به بهترین نحو وظیفه خود را انجام داد.»۳۰ هزار هواداری كه با وجود باخت خانگی ولز مقابل ایرلند جنوبی، پلاكارد «متشكریم، گیگز» را به دوربین ها نشان دادند، صحبت های بازیكن سابق لیورپول و آستون ویلا را تأیید می كنند. جان توشاك، مربی وقت ولز در دقیقه پایانی آن دیدار گیگز را از زمین بیرون آورد. او در توجیه این تصمیم گفت: «اگر وی قبلاً نمی دانست چقدر برای ما عزیز است، اكنون درك كرده در میلینیوم چه موقعیت ممتازی دارد.
شخصیت ویژه ای را از دست دادیم. برای رایان بهترین آرزوها راخواستارم.»راتكلیف هم ادامه داد: «هرگاه یك بازیكن خداحافظی می كند، مردم می گویند فوتبالیست بزرگی به خاطره ها پیوست. آنهایی كه می توانند درخشش او در لباس منچستریونایتد را تعقیب كنند، انسان های خوشبختی هستند! رایان در طول زمان به افسانه ها ملحق شد.»

منبع: سایت منچستریونایتد

منبع : روزنامه ابرار ورزشی