حفاظت از طبیعت و توسعه مناطق دورافتاده

حفاظت از طبیعت در مکان‌هایی بیشتر پایدار است که به طور اساسی با ثبات بلند مدت نیاز‌های بشری همراه باشد. امروزه بسیاری از مناطق جهان با تخریب فزاینده ساختارهای طبیعی زندگی مواجه‌اند. نتایج و عواقب تخریب منابع در سطح وسیع، محدود به یک ناحیه یا منطقه نمی‌شود بلکه امروزه نشانه یک تهدید جهانی است، خواه در شکل تغییرات آب و هوای جهان باشد، یا به شکل از دست دادن تنوع زیستی یا گسترش سریع بیابان‌ها. آنهایی که به طور عمده تحت تاثیر این مسأله قرار می‌گیرند، جمعیت‌های ساکن در مناطق دور افتاده‌اند که در می‌یابند منابع درآمد و ساختارهای شیوه زندگی‌شان از بین رفته است. تخریب و نابودی منابع طبیعی با کاهش محصولات کشاورزی و افزایش فقر دست به دست می‌دهند و این مسأله جمعیت تحت‌تأثیر را وادار می‌کند منابع باقی مانده را نیز از دست بدهند. ارتباط متقابل امنیت منابع طبیعی و معیشت مردم کاملاً واضح است.
بیش از یک میلیارد نفر- یک ششم جمعیت جهان- به آب سالم دسترسی ندارند.
سیزده میلیون نفر در سراسر دنیا با ابزار‌های ابتدایی یا دستان خالی برای رسیدن به منابع معدنی زمین را حفر می‌کنند. بهره کار آنها کمترین مقدار از مواد خام اولیه از قبیل نقره، طلا یا الماس است که حداقل میزان معیشت را برای آنها تامین می‌کند.
سه چهارم مردم کاملاً فقیر دنیا در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند. آنها برای زندگی و تأمین معیشت خود به شدت به کشاورزی وابسته‌اند.
برای ۲۴۰ میلیون انسان فقیر که در مناطق جنگلی زندگی می‌کنند، جنگل به طور مستقیم به کاهش فقر شدید و گرسنگی آنها کمک می‌کند. برای آنها غذا، آب، هیزم، مواد و مصالح ساختمانی و پناهگاه فراهم می‌کند.
حدود ۸۰۰ میلیون نفر در جهان از سوء تغذیه مزمن رنج می‌برند. دو میلیارد نفر، یعنی یک سوم جمعیت دنیا، از ذخیره کافی مواد غذایی برخوردار نیستند.
سیاستگذاری توسعه مناطق دور افتاده و حفاظت از طبیعت برای مقابله با این زمینه‌هایی که بیان شد، لازم است. باید دست در دست یکدیگر برای حفاظت از منابع و کشاورزی یکپارچه تلاش کرد و ظرفیت‌های جمعیت‌های محلی را افزایش داد. در صورتی که این تلاش‌ها با شکست مواجه شود و خطر گسترش تنش‌های محلی یا حتی منطقه ای افزایش یابد، صرف حفاظت از طبیعت یا همکاری با آن نمی‌تواند از تعارض خشن جلوگیری کرده یا به آن پایان دهد. با این حال می‌تواند در قالب یک راهبرد فراگیر منطقه ای برای صلح، که عناصری مانند پیشرفت فرهنگی، اقتصادی و توسعه اجتماعی را در بر می‌گیرد به این موضوع کمک کند. حفاظت از طبیعت می‌تواند معیشت مردم را تأمین کرده و از این راه از کاهش تنش‌های سیاسی و اجتماعی حمایت کند. سیاستگذاری طبیعت با داخلی کردن هنجارها، ایجاد هویت‌ها و منافع منطقه‌ای، عملیاتی کردن اطلاعات عادی از قبیل کاهش کاربرد خشونت، می‌تواند تاثیر مستقیم در همکاری‌های منطقه‌ای داشته باشد. در این صورت برنامه حفاظت طبیعت می‌تواند به جزیی از سیاست خارجی و امنیتی یک کشور تبدیل شود.

ترجمه: محمدعلی گرجی ازندریانی

منبع : روزنامه اطلاعات